Γρηγοριάδης Κώστας

Θέλει είσοδο ιδιωτών στο μετοχικό κεφάλαιο της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», νέες εργασιακές σχέσεις ή ακόμα και να κλείσει η εταιρεία μια και καλή.

Επιθυμεί οι ιδιώτες να κατέχουν τουλάχιστον το 72% του ΟΤΕ και η κυβέρνηση να βρει ένα modus vivendi με τους μεγαλοκαρχαρίες που νέμονται το δημόσιο πλούτο.

Παραπονείται επειδή το «κόστος λειτουργίας» των επιχειρήσεων δε μειώθηκε κι άλλο, επειδή η «ανταγωνιστικότητά» τους υποχώρησε και η αγορά δεν «απελευθερώθηκε». Και επειδή δεν έχουμε ακόμα τον «Καποδίστρια 2».

Οχι, δε μιλούμε για τη ΝΔ, τους υπουργούς της, τον ΣΕΒ ή το ΕΒΕΑ. Αλλά για τον έτερο εταίρο του δικομματισμού, το ΠΑΣΟΚ, που πραγματικά το παλεύει να εμφανιστεί φιλολαϊκό, αλλά δεν τα καταφέρνει. Είναι οι επιλογές του τέτοιες, η πολιτική του στο σύνολό της βαθιά αντιλαϊκή, που δεν το αφήνουν να ξεχωρίσει από τη σημερινή κυβέρνηση, ούτε καν σε φτηνά αντιπολιτευτικά ψεύδη να καταφύγει, μήπως και υφαρπάσει λαϊκές ψήφους. Αλλωστε, οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι της ΕΕ δεν του επιτρέπουν να αλλάξει έστω ένα «γιώτα» στο αντεργατικό πρόγραμμά του.

Μια ενθύμηση των όσων είπαν ή έκαναν τα μεγαλοστελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις τελευταίες βδομάδες, στα κορυφαία ζητήματα της επικαιρότητας, εύκολα αποδεικνύει τα παραπάνω.

Το Ασφαλιστικό είναι ίσως το κυρίαρχο σήμερα ζήτημα στο οποίο το ΠΑΣΟΚ κυριολεκτικά πασχίζει να δείξει ότι διαφοροποιείται από τη ΝΔ. Ωστόσο, καθότι η επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη σε βάρος των εργαζομένων έχει τη βάση της στο διαβόητο «νόμο Ρέππα». Κι επειδή από φέτος όσοι βγαίνουν στη σύνταξη αρχίζουν να βιώνουν τα «καλούδια» του (μικρότερες συντάξεις για περισσότερα χρόνια δουλιάς), στο ΠΑΣΟΚ επιδίδονται εναγωνίως σε προσπάθειες εξωραϊσμού του. Ομως, ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να αποσιωπήσουν τις δικές τους αντιλαϊκές ρυθμίσεις. Οπως δεν μπορούν να καλύψουν τα ακόμα χειρότερα που σχεδιάζουν για το μέλλον, σχέδια βγαλμένα από τα σπλάχνα της ΕΕ και στην ίδια στρατηγική ρότα με αυτά της σημερινής κυβέρνησης.

Ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος, Γ. Παπανδρέου, βγήκε στις 26 του Νοέμβρη να δώσει τη «γραμμή». Βρήκε να κατηγορήσει τον έτερο εταίρο του δικομματισμού για «μεθοδευμένη απραξία εδώ και τέσσερα χρόνια (σ.σ.: αυτό είναι το πρόβλημα), για την καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων με τα ψευτοομόλογα του δημοσίου» (σ.σ.: λες και το ΠΑΣΟΚ δεν τζόγαρε αποθεματικά στο χρηματιστήριο). Επιτέθηκε - και δικαίως - στη ΝΔ ότι ο ένας στους τέσσερις εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος. Ωστόσο, η ίδια αναλογία υπήρχε και επί ημερών ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ίδιος προσωπικά ζητούσε την ανασφάλιστη εργασία των νέων εργαζομένων στη γνωστή ομιλία του στο Λαύριο.

Επιπλέον, εξέφρασε βαθιά αντιδραστικές θέσεις, οι οποίες στην ουσία τους συμφωνούν απόλυτα με τις θέσεις της ΝΔ και τις προτεραιότητες της ΝΔ: «Για τη θεσμοθέτηση της βασικής σύνταξης ως κοινής αφετηρίας για όλες τις συντάξεις. Για την ενίσχυση της ανταποδοτικής σύνταξης, ώστε να δημιουργηθεί κίνητρο ασφάλισης». Και ούτε αρνείται τις ενοποιήσεις: «Στην πρότασή μας προβλέπουμε την εκπόνηση μελετών για τα βιώσιμα σχήματα που πρέπει να προκύψουν από την ενοποίηση».

Ο καμβάς στις γενικές γραμμές του συμπληρώθηκε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στις 6 του Δεκέμβρη μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ με θέμα το Ασφαλιστικό, όπου ουσιαστικά ανάλωσαν μεγάλο κομμάτι του χρόνου τους υπερασπιζόμενοι το «νόμο Ρέππα». Συγκεκριμένα, η Εύη Χριστοφιλοπούλου ομολόγησε κυνικά την ταύτιση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σε καίριες επιλογές: «...να θυμίσω ότι τουλάχιστον σε ένα απ' αυτά που προανέφερα, στον ΟΑΕΕ, (σ.σ.: Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών), επιχειρήθηκε ενοποίηση από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και ήταν να χρηματοδοτηθεί αυτή η ενοποίηση ούτως ώστε να καλυφθούν πλεονασματικά και ελλειμματικά Ταμεία. Δε χρηματοδοτήθηκε. Τους αρέσει λοιπόν (σ.σ.: στη ΝΔ) αυτό το σχέδιο του ΟΑΕΕ και πάνε τώρα να το εφαρμόσουν στους Μηχανικούς, στους Γιατρούς, στους Δημοσιογράφους, είναι το ίδιο σχέδιο (...)», είπε.

Επιπλέον, ισχυριζόμενη ότι γίνεται μια «πολύ μεγάλη πολιτική σπέκουλα και μία τάση εξίσωσης η οποία έρχεται κυρίως από τα αριστερά», υπερασπίστηκε τον «περίφημο και αμφιλεγόμενο νόμο Ρέππα (...) γιατί ήταν ένας νόμος που ήρθε μετά από ένα πισωγύρισμα, το γνωστό πισωγύρισμα από το σχέδιο Σπράου και Γιαννίτση». Περηφανεύτηκε μάλιστα για το ότι το ΠΑΣΟΚ έφερε τη βασική σύνταξη στο ...ιλιγγιώδες ύψος των 472 ευρώ, ότι βάσει αυτού του νόμου η σύνταξη θα υπολογίζεται πλέον σε ποσοστό αναπλήρωσης 70% του μισθού και για το ότι ενοποιούνται με το ΙΚΑ άλλα Ταμεία, με εξίσωση δικαιωμάτων προς τα κάτω. Τέλος, επανέλαβε ότι στόχος και του ΠΑΣΟΚ είναι η ενοποίηση των Ταμείων «για να γίνει πιο αποτελεσματική η λειτουργία τους», ό,τι δηλαδή ισχυρίζεται σήμερα και η ΝΔ για να προωθήσει τα αντιδραστικά της σχέδια.

Σε αυτό το πλαίσιο διακινούν τούτες τις βδομάδες και κάποια ενημερωτικά σημειώματα, προκειμένου να εμπεδώσουν τη «γραμμή» τους. Εκεί αρνούνται την «ισοπεδωτική κριτική που ασκείται, κυρίως από τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς, και έχει ως στόχο να παρουσιαστούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χωρίς καμία διαφορά τόσο στις πολιτικές που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα όσο και στις προτάσεις τους που αφορούν στο μέλλον του συστήματος».

Στα κείμενα αυτά και πασχίζοντας να «ξεπλύνουν» το «νόμο Ρέππα», τον συγκρίνουν με τον επίσης αντιλαϊκό νόμο Σιούφα. Πέραν των προαναφερόμενων της Χριστοφιλοπούλου, επιχαίρουν και επειδή άνοιξαν το δρόμο για σύνταξη πάνω από τα 65, φέρνοντας «προσαύξηση της σύνταξης κατά 3% για κάθε έτος ασφάλισης μετά το 65ο». Επειδή «για όσους λαμβάνουν πρόωρη σύνταξη προβλέπεται μείωση 4,5% για κάθε έτος που αποχωρεί νωρίτερα ο εργαζόμενος». Επειδή «οι συντάξεις του ΝΑΤ διαμορφώνονται στο 70% του βασικού μισθού», κλπ.

Και εφόσον περηφανεύονται γι' αυτά, επακόλουθο είναι για το μέλλον του Ασφαλιστικού να προτείνουν τα ακόλουθα: «Το ποσό σύνταξης αυξάνεται πάνω από το βασικό ποσό ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης και τις καταβαλλόμενες εισφορές (ενίσχυση ανταποδοτικότητας, αξιοποίηση κάθε χρόνου ασφάλισης)», «αυτοχρηματοδότηση του συστήματος μέσα από τα κίνητρα ασφάλισης» και «βελτιώνεται το επίπεδο των συντάξεων ανάλογα και με το χρόνο ασφάλισης», ρυθμίσεις που όλες τους στερεώνουν την ευρωενωσιακή επιδίωξη για δουλιά μέχρι τα 67 και βάλε...

«Αίρονται αδικίες και στρεβλώσεις. Ενισχύονται σημαντικά τα κίνητρα ασφάλισης», λένε αλλού, θέση που προπαγανδίζει και η σημερινή κυβέρνηση. Επίσης, το ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ των ενοποιήσεων Ταμείων και της «προαιρετικής» ιδιωτικής ασφάλισης. Τάζει δε «βασική σύνταξη των 550 ευρώ για το μεμονωμένο αγρότη και 950 ευρώ για το ζευγάρι των αγροτών».

Παρακάτω σημειώνει ότι «η διατήρηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, του ύψους των συντάξεων και των εισφορών είναι εφικτές ως επιλογές μόνο όταν διασφαλίζεται η οικονομική βιωσιμότητα του συστήματος. Με ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης και της αυτοχρηματοδότησης των Ταμείων». Οπερ σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δε δεσμεύεται για την τήρηση έστω και των σημερινών ελάχιστων και αντιλαϊκών δεδομένων. Θέτει δε ως προϋπόθεση διασφάλισης και την «αυτοχρηματοδότηση».

Ο ίδιος ο πρ. υπουργός Εργασίας του ΠΑΣΟΚ Δ. Ρέππας υπερασπίστηκε στις 16 του Δεκέμβρη, στη ΝΕΤ, το νόμο που φέρει το όνομά του, παραπονούμενος μάλιστα ότι «δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα στο σύνολό του» και λέγοντας για τις δυσμενείς αλλαγές που έγιναν στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων («προσαρμογές με ήπιο τρόπο»), ότι ήταν ένας «έντιμος συμβιβασμός που κάναμε με τη ΓΣΕΕ» (τους Πολυζωγόπουλους και τους Παναγόπουλους δηλαδή). Ακολούθως ανάμεσα σε άλλα ζήτησε και «αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Ταμείων».

`Η όπως είχε πει ήδη από τις 14 του Δεκέμβρη στο ΑΠΕ, ο νόμος «του» ήταν «προϊόν διαλόγου και συμφωνίας με τους κοινωνικούς εταίρους και ειδικώς με τη ΓΣΕΕ».

Και πιο πρόσφατα ακόμα, στις 16 του Δεκέμβρη, το θέμα το πήρε πάλι πάνω του ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, υποσχόμενος ασφαλιστικό σύστημα «που οφείλει να συνδυάζει την ενίσχυση της ανταποδοτικότητας των συντάξεων με προνοιακές παροχές». Ακόμα, «θεσμοθέτηση της βασικής σύνταξης (...) ως κοινή αφετηρία για όλες τις συντάξεις. Το ποσό σύνταξης αυξάνεται πάνω από το βασικό, ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης και τις καταβαλλόμενες εισφορές, ώστε να ενισχύεται η ανταποδοτικότητα και να αξιοποιείται κάθε χρόνος ασφάλισης». Επέμεινε δε στην παράταση του εργασιακού βίου, χρυσώνοντας το χάπι με «βελτίωση συντάξεων ανάλογα με το χρόνο ασφάλισης».

Αναφορικά με ένα άλλο σημαντικό θέμα, το μέλλον της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», στο ΠΑΣΟΚ ζητούν έλευση ιδιωτών στο μετοχικό κεφάλαιό της, ενώ ακούγονται και θέσεις περί κλεισίματός της.

Μιλώντας στις 16 του Δεκέμβρη, στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου επιτέθηκε στην κυβέρνηση επειδή «οδήγησε σε χρεοκοπία την "Ολυμπιακή"», συμπληρώνοντας όμως ότι και το ΠΑΣΟΚ είχε φτάσει στην «ίδρυση νέας εταιρείας (...) με νέες εργασιακές σχέσεις». Είπε ακόμα για τη ΝΔ ότι «οδηγούν τα πράγματα σε μια κατάσταση όπου το κάποτε κρατικό μονοπώλιο θα αντικατασταθεί από ιδιωτικό μονοπώλιο», ταυτίζοντας τη λειτουργία δημοσίου - ιδιωτικού και επαναφέροντας από την πίσω πόρτα το παραμύθι του «υγιούς ελεύθερου ανταγωνισμού».

Μάλιστα, κάλεσε την κυβέρνηση «να κάνει τα πάντα ώστε να προκύψει ένα σχήμα με προοπτική και βιωσιμότητα, βασισμένο και σε δημόσια,αλλά και σε ιδιωτικά κεφάλαια». Επιπλέον, ζητά «ενιαίο, αποτελεσματικό management (...) εξορθολογισμό του δικτύου και του στόλου της (...) στρατηγική συνεργασία με διεθνείς αερομεταφορείς». Θέσεις που θα έβρισκαν σύμφωνο και τον Κ. Χατζηδάκη.

Για να μη θυμίσουμε τα όσα έλεγε στις 4 του Δεκέμβρη η υποστηρίκτριά του στην πρόσφατη εσωκομματική τους διαδικασία, η Α. Διαμαντοπούλου, ότι «πρέπει σε αυτή την εταιρεία να υπάρξει στρατηγική εταιρική σχέση και βεβαίως με διεθνή αερομεταφορέα και για να γίνει αυτό πιθανόν πρέπει να κλείσει...». `Η ο επίσης υποστηρικτής του Θ. Πάγκαλος, που, π.χ., το 2000 διακήρυσσε ότι η ΟΑ «πρέπει να δοθεί σε έναν ιδιώτη και αυτός να απολύσει όλους τους υπαλλήλους (...) δεν πρόκειται ποτέ αυτή η εταιρεία να ορθοποδήσει εάν δεν πωληθεί σε ιδιώτη, ο οποίος να έχει πλήρη ελευθερία σε σχέση με το προσωπικό της».

Το τελευταίο διάστημα επιχειρείται από τη «Mαρφίν» εξαγορά όλο και μεγαλύτερων κομματιών του ΟΤΕ. Στις 14 του Δεκέμβρη ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Ραγκούσης, επιβεβαίωσε στους δημοσιογράφους το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ εξέταζε να προτείνει στην κυβέρνηση να υπάρξει «συνεννόηση» με τη «Mαρφίν» («ήταν μια απ' τις εναλλακτικές προτάσεις που ετέθησαν στο τραπέζι των συζητήσεων με τα κομματικά όργανα»). Να τα βρούνε δηλαδή με τους μεγαλοκαρχαρίες που νέμονται το δημόσιο πλούτο.

Μια μέρα νωρίτερα είχε καταθέσει στη Βουλή τροπολογία σχετική με το θέμα, η οποία, π.χ., χαρακτηρίστηκε από την οπωσδήποτε φιλική προς το ΠΑΣΟΚ «Ελευθεροτυπία» ως «Τροπολογία ΠΑΣΟΚ κοντά στης κυβέρνησης για ΟΤΕ - Μαρφίν» (φύλλο 14ης του Δεκέμβρη). `Η όπως έγραφε ο γνωστός για τις σχέσεις του με το ΠΑΣΟΚ Γ. Πρετεντέρης, στο «Βήμα» της 19ης του Δεκέμβρη, το ΠΑΣΟΚ «προώθησε μια τροπολογία υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων στον ΟΤΕ».

Οπως προκύπτει από το περιεχόμενο της τροπολογίας η μόνη τους διαφορά από τη ΝΔ είναι ότι ζητούν το ποσοστό του ελληνικού δημοσίου στον ΟΤΕ να μη μειωθεί κάτω του 28%... Αλλωστε, η ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού ξεκίνησε και θέριεψε επί ΠΑΣΟΚ, με τους ιδιώτες να του αποσπούν το ένα κομμάτι μετά το άλλο και να επιβάλλουν όλα αυτά τα χρόνια - και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - διαρκώς νέες αυξήσεις στα τιμολόγια, κύρια τα πάγια, που επιβαρύνουν όλα τα νοικοκυριά, ακόμα και αυτά με τη χαμηλότερη δυνατή χρήση τηλεφώνου.

Σε αυτό το πλαίσιο κατά την επίσκεψή του στον ΟΤΕ, στις 18 του Δεκέμβρη, ο Γ. Παπανδρέου προσδιόρισε τις στοχεύσεις του ΠΑΣΟΚ: «Να διασφαλίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα, τουλάχιστον το δημόσιο έλεγχο αυτού του οργανισμού».

Την ίδια μέρα, έδιναν άλλο ένα απτό δείγμα της ταύτισης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στα βασικά ζητήματα. Ηταν οι δηλώσεις του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, υπεύθυνου του Τομέα Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τις κυβερνητικές επιδιώξεις για τη ΔΕΗ. Αναφερόμενος στην υπογραφή «μνημονίου συνεργασίας» από πλευράς της σημερινής διοίκησης της επιχείρησης με ξένη εταιρεία, ζητούσε ως ΠΑΣΟΚ από «την κυβέρνηση και την ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης όσο και από τη διοίκηση της ΔΕΗ σαφείς απαντήσεις στα ακόλουθα ερωτήματα: Γιατί η ΔΕΗ επιδιώκει συνεργασία αποκλειστικά με συγκεκριμένη εταιρεία; Γιατί δεν προκηρύσσει διεθνή ανοιχτό διαγωνισμό, ως οφείλει, για την αναζήτηση εταίρου και επιλέγει τον ύποπτο και αδιαφανή δρόμο της απευθείας επιλογής;», κλπ.

Αυτή είναι η διαφωνία τους. Οχι στο ότι έρχεται άλλος ένας ιδιώτης να βάλει χέρι στο δημόσιο πλούτο. Αλλά στο μέσα από ποιες διαδικασίες («αδιαφανείς» ή «κρυστάλλινες») θα έρθει.

Λίγο νωρίτερα, στις 6 του Δεκέμβρη, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κατηγορούσε την κυβέρνηση επειδή «το κόστος λειτουργίας των ελληνικών επιχειρήσεων δε μειώθηκε, αντίθετα η ανταγωνιστικότητά τους υποχώρησε κι άλλο». Οτι «ούτε φυσικά υιοθετήθηκε κάποια πολιτική για την απελευθέρωση της αγοράς». Και ακόμα ότι το ΠΑΣΟΚ θέλει την «υγιή λειτουργία του ανταγωνισμού και την εύρωστη λειτουργία των αγορών». Απόψεις που θα προσυπέγραφε το ΔΣ του ΣΕΒ.

Τέλος, το ΠΑΣΟΚ εγκαλεί την κυβέρνηση επειδή δεν προχωρά ταχύτερα στην παραπέρα αντιδραστικοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μέσω ενός «Καποδίστρια 2».

Με τη μεγάλη πείρα που έχουν (ως κυβερνών κόμμα έστησαν το θεσμικό πλαίσιο μετατροπής των ΟΤΑ σε επιχειρήσεις που πωλούν υπηρεσίες στους δημότες έναντι αδρών δημοτικών τελών, όπως επίσης έφεραν τις αναγκαστικές συνενώσεις μέσω του «Καποδίστρια 1», εντείνοντας τη λογική του δήμου - φορομπήχτη), στις 6 του Δεκέμβρη ο υπεύθυνος του Τομέα Διοίκησης του ΠΑΣΟΚ, Ντίνος Ρόβλιας, κατήγγειλε «την αδράνεια της κυβέρνησης για τη διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας». Οτι «η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει καμία πρόθεση να προχωρήσει στην αναγκαία διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας και στην αποκέντρωση, ούτε βέβαια στην περαιτέρω ενίσχυση των δήμων μέσω του "Καποδίστρια 2"».

Μάλιστα, σε στενά νεοφιλελεύθερο οικονομίστικο πλαίσιο, συνέδεσε τη διοικητική διάρθρωση της χώρας με το σχεδιασμό του Δ΄ ΚΠΣ. Οτι με τη σημερινή διαίρεση «τα έργα της Περιφέρειας οδηγούνται σε κατακερματισμό, χωρίς να επιτυγχάνεται οικονομία κλίμακας και χωρίς να σχεδιάζεται η εξυπηρέτηση ευρύτερων περιοχών από το κάθε έργο».

Μετά ταύτα θα αρχίσουν πάλι να μας εξηγούν τι είναι το «αριστερό», το «σύγχρονο» και «προοδευτικό».