Είναι αδηφάγα η μουσική βιομηχανία - πεδίον δόξης λαμπρό για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ενα πεδίο, αλωμένο από τους ελάχιστους αριθμητικά κολοσσούς - αρκεί να θυμηθούμε ότι οι δύο εταιρείες «Universal» και EMI κατέχουν μέχρι και το 50% της παγκόσμιας αγοράς.

Αυτά τα πολυεθνικά μεγαθήρια είναι οι «αρχιτέκτονες» της μουσικής ισοπέδωσης, της σύνθλιψης και χειραγώγησης καλλιτεχνών και κοινού, της προβολής εφήμερων και συχνά κιτς κατασκευασμάτων. Αυτά έχουν βάλει την ταφόπλακα του αφανισμού ντόπιων μουσικών πολιτισμών, πλασάροντας τα όποια πλαστικά κατασκευάσματά τους. Προσπαθούν να πνίξουν κάθε δημιουργική φωνή, να χειραγωγήσουν, να παρέμβουν.

Κι όταν αυτό δεν το κάνουν άμεσα, μέσα από τα γνωστά και δοκιμασμένα κανάλια τους, το κάνουν με άλλους τρόπους. Οπως για παράδειγμα, μέσα από φεστιβαλικές συναντήσεις. Πώς να εκλάβουμε το ότι στο «EuropaVox Festival», που θα γίνει στις 29/5 - 7/6, στην επαρχία Κλέρμον Φεράν της Γαλλίας, εκτός από τις δεκάδες συναυλίες και συμμετοχές από 27 χώρες, «κράχτης» είναι και μια μεγάλη έκθεση της ευρωπαϊκής μουσικής βιομηχανίας; Η ζωή έχει αποδείξει ότι μουσική και βιομηχανία είναι δύο έννοιες αντικρουόμενες, δύο κόσμοι αντίπαλοι. Και όπου δεσπόζει η πρώτη, καταπιέζεται, πνίγεται η δεύτερη.