Ο,τι βολεύει το κεφάλαιο είναι το κριτήριο «ανάδειξης» της πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό διαπιστώθηκε για πολλοστή φορά με τη συζήτηση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για τη γιγάντια επέκταση του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (βλ. Εφραίμογλου) σε επιπλέον 55 στρέμματα στο Ρέντη, για τη δημιουργία «Πάρκου Ελληνικού Κόσμου» γύρω από τις εγκαταστάσεις του στην οδό Πειραιώς.

Από την αρχαιολογική έρευνα προέκυψαν «μέτωπα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος» (sic), όπου περιλαμβάνονται μια ελληνιστική αγροικία και ένα βυζαντινό πατητήρι του 11ου αι. Ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, η αγροικία... βρέθηκε σε «λάθος μέρος», αφού εκεί το ΙΜΕ προγραμματίζει να χτίσει, οπότε αποφασίστηκε να μετακινηθεί και να αναδειχτεί μαζί με το πατητήρι (ευτυχώς δεν εμποδίζει... την επέκταση).

Μείζον πολιτικό θέμα, όμως, είναι η αποθράσυνση του κεφαλαίου από την πολιτική όλων των κυβερνήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Δ. Εφραίμογλου χρησιμοποίησε ένα συνδυασμό εκβιαστικών διλημμάτων και σπαραξικάρδιων λογυδρίων, που με πρόσχημα το «πολιτιστικό ενδιαφέρον» του ιδρύματος, ουσιαστικά σήμαιναν: «δεν κάνουμε βήμα πίσω» από τη μελέτη μας. Ο εργαζόμενος στο ίδρυμα αρχαιολόγος, μάλιστα, έφτασε να πει ότι η αρχαία αγροικία «δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στο χώρο»!!! «Χώρος» νοείται η κατασκευή, μεταξύ άλλων, τεχνητών λιμνών για «βαρκάδες», και νέα κτίρια που θα απλώνονται «ακτινωτά». Ο δε Εφραίμογλου είπε ότι αν δε μετακινηθεί η αγροικία δε γίνεται το έργο (σ.σ. κανείς σύμβουλος δε βρέθηκε να του πει πως αυτό δεν (πρέπει να) ενδιαφέρει το ΚΑΣ) και ότι στο κτίριο που θα χτιστεί θα εκτεθούν και τα 13.000 νομίσματα της συλλογής του ΙΜΕ, αλλιώς δε θα εκτεθούν! Εφτασαν, μάλιστα, να πουν πως το κτιριακό του συγκρότημα θα αποτελέσει ένα... «σύγχρονο μνημείο»!

Παρ' όλο που τέθηκαν κι άλλα εύλογα ερωτήματα, όπως «είναι δυνατόν ένα πολιτιστικό ίδρυμα να μη διατηρεί αρχαία;» και «γιατί να μην προσαρμοστεί η κτιριακή μελέτη στα ευρήματα, και όχι το αντίθετο;», τελικά κατά πλειοψηφία το ΚΑΣ ενέκρινε, χάριν της ανέγερσης, τη μεταφορά του αρχαίου!!!