Ο αποκλεισμός δεκάδων ελληνικών ταινιών από το φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αντανακλά το αντιδημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του θεσμού, το οποίο όμως «τροφοδοτείται» από τη γενικότερη πολιτική απαξίωσης του ελληνικού κινηματογράφου από όλες τις κυβερνήσεις. Τόσο ο γιγαντισμός του διεθνούς τμήματός του εις βάρος του ελληνικού, όσο και η «στροφή» του προσανατολισμού του στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ - διολίσθηση που με διαφορετικές μορφές συμβαίνει και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - ξεπερνούν τη συγκυρία των προσώπων που διοικούν και αναδεικνύουν το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πλήρη μετατροπή της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε εμπορεύσιμο είδος.