Μετά από αρκετές βδομάδες περιηγήσεων της στήλης στις τρεις ηπείρους, είπαμε να επιστρέψουμε στα ...πάτρια.

Η Αμφίκλεια είναι ένας αγαπημένος προορισμός για αρκετούς κατοίκους της πρωτεύουσας. Τις δικές της εμπειρίες, από τη σύντομη απόδρασή της εκεί, μας μεταφέρει η συνάδελφος Αλεξάνδρα Φωτάκη.

«Λένε πως η τρέλα δεν πάει στα βουνά... Και όμως... Η δική μας τρέλα να δούμε χιόνι, να παίξουμε χιονοπόλεμο και να κάνουμε βόλτα σε λευκά χωριά, μάς πήγε μια βόλτα στην Αμφίκλεια, στον Παρνασσό. Ενα από τα λιγότερο γνωστά - αντίθετα με το όνομά του, που σημαίνει γνωστή τριγύρω - και όχι τόσο "μοδάτα" χωριά, που κρύβει μοναδικούς ξενώνες, "νόστιμες" ταβέρνες και ...ιστορικό ψωμί. Σε απόσταση αναπνοής από το χιονοδρομικό κέντρο, για όσους αναρωτιούνται, και τρεις ώρες από την Αθήνα, προσφέρεται για χειμερινές και όχι μόνο αποδράσεις...

Η ιστορία του τόπου χάνεται στους προϊστορικούς χρόνους και δένεται με μύθους διονυσιακούς και ιστορίες της Οδύσσειας. Ενα από τα πρωτότυπα έθιμα της περιοχής είναι η γιορτή ψωμιού, που γίνεται το Νοέμβρη όπου τα εκθέματα είναι όλα φτιαγμένα από τα επιδέξια χέρια των γυναικών της Αμφίκλειας με παραδοσιακό τρόπο, όπως τα έμαθαν από τις γιαγιάδες τους και τις μανάδες τους. Ολα τα παρασκευάσματα (πρεβέντες, κουλούρες, γλυκά) έχουν βάση το σιτάλευρο και το καλαμποκάλευρο.

Ενδιαφέρον έχουν και οι αποκριάτικες γιορτές που πλησιάζουν, με το καρναβάλι και το παραδοσιακό άναμμα της φωτιάς στις γειτονιές του χωριού, όσο και το μεγάλο χέι στην πάνω Πλατεία του χωριού, που είναι διονυσιακό κατάλοιπο, με χορό μασκαράδων συνοδεία τούμπανου και καραμούζας. Χαρταετός την Καθαρά Δευτέρα και γλέντι στην Κάτω Πλατεία της Αμφίκλειας με παραδοσιακή φασολάδα, λαγάνα και άλλα σαρακοστιανά, χορός με τούμπανο και καραμούζα, πίπιζες και νταούλια.

Στις 21 Νοεμβρίου είναι η μεγάλη τοπική γιορτή της Παναγιάς της Μεσοσπορίτισσας. Στην Αμφίκλεια αυτή την εποχή λένε για το στάρι "το μισόφαγα, το μισόσπειρα, το μισό έχω στην κοφνίδα".

Στις 5 Δεκέμβρη στην Κάτω Πλατεία αναβιώνει το έθιμο του "Χόνδρου". Στάρι βράζεται σε μεγάλα καζάνια με ζάχαρη και κανέλα και μοιράζεται στον κόσμο.

Στην πλατεία της Αμφίκλειας συναντά κανείς το Πνευματικό Κέντρο, το Μουσείο Αρτου, το Μουσείο Επαγγελμάτων, την Αίθουσα Ευταξία και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη.

Αξίζει κανείς να περπατήσει τα στενά της Αμφίκλειας και να ξεναγηθεί στον Παραδοσιακό Οικισμό με τα πλακόστρωτα σοκάκια του, τα πέτρινα κτίρια με τις παραδοσιακές βυζαντινού τύπου στέγες, τα χαγιάτια, τις τοξωτές αυλόθυρες. Στενά ξύλινα παράθυρα, πέτρινες σκάλες και ψηλοί μαντρότοιχοι, έλκουν τα βλέμματα των επισκεπτών. Αξιο επίσκεψης είναι και το κάστρο, που βρίσκεται σε ένα ύψωμα στη δυτική πλευρά της Αμφίκλειας. Είναι η Ακρόπολη της αρχαίας πόλης από την εποχή της Φραγκοκρατίας, με θέα μαγευτική. Η παράδοση λέει ότι ο Πύργος επικοινωνεί υπόγεια με πηγάδι που βρίσκεται έξω από τα τείχη...

Κοντά βρίσκεται και το Κάστρο της Δρυμαίας, το τείχος της πόλης που ταυτίζεται με την Ακρόπολη της αρχαίας πόλης των Φωκέων Δρυμαίας και ανάγεται στον 5ο αιώνα π.Χ. Εκεί στέκονται ακόμα οι τετράγωνοι πύργοι, ενώ στην κορυφή του λόφου υπάρχουν λείψανα κυκλικού περιβόλου που περιέκλειαν την κυρίως ακρόπολη και λείψανα ναού, αφιερωμένου στη Θεσμοφόρο Δήμητρα, διακρίνονται στην πλαγιά του λόφου.

Οπου κι αν πήγαμε, μας φρόντισαν ανθρώπινα και περάσαμε καλά. Επιλέξαμε λοιπόν για τη διαμονή μας έναν παραδοσιακό ξενώνα. Ενα κτίσμα πιστό στην παράδοση, που δεν προσβάλλει - όπως πολλές τερατώδεις ξενοδοχειακές μονάδες - την αισθητική της περιοχής, με δωμάτια διακοσμημένα όπως επιτάσσει το τοπίο. Το πρωί, τα κορίτσια του ξενώνα επιφυλάσσουν στους επισκέπτες ένα καταπληκτικό πρωινό, με παραδοσιακές τηγανίτες, μέλι, καφέ και ό,τι οδηγίες και βοήθεια χρειάζεται κανείς για να εξερευνήσει και απολαύσει το μέρος. Παϊδάκια, προβατίνα και καλό κρασί, μας προσφέρανε σε κεντρική ψησταριά της Αμφίκλειας, ενώ καταπληκτικό φαγητό σερβίρει οικογενειακή ταβέρνα στη γειτονική Αγόριανη. Σ' ένα μπαράκι στην πλατεία της Αμφίκλειας περάσαμε μερικές χαλαρωτικές ώρες, ακούγοντας κλασικό ροκ και τζαζ και πίνοντας ένα ποτό.

Η Αμφίκλεια όταν η Αράχοβα βουλιάζει είναι μία όαση στον Παρνασσό...».