Απάντηση στην πολιτική της ΕΕ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Απάντηση στην πολιτική της ΕΕ

Η αντιπαράθεση στα αμφιθέατρα πρέπει να ενισχυθεί και να βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό ένοχο (φωτογραφία από τη συγκέντρωση της περασμένης βδομάδας στη Φιλοσοφική, με ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα)

«Ελεύθερη κυκλοφορία» κεφαλαίων, υπηρεσιών, εμπορευμάτων και εργαζομένων. Οι τέσσερις «ελευθερίες» του Μάαστριχτ. Οι πυλώνες ανάπτυξης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, της αύξησης της ανταγωνιστικότητάς του. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, στην Εαρινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, προστέθηκε και ο πέμπτος: Η ελεύθερη κυκλοφορία της γνώσης, που μεταφράζεται σε ελεύθερη κυκλοφορία - κινητικότητα ερευνητών, φοιτητών, επιστημόνων και λοιπού πανεπιστημιακού και διδακτικού προσωπικού. Εννοείται στη λογική της «αριστείας», της προσέλκυσης του «ενδιαφέροντος» των επιχειρήσεων και των επενδύσεων στη «γνώση», την «έρευνα» και την «καινοτομία». Οπως λέει και το κείμενο της Εαρινής Συνόδου, τα κράτη - μέλη πρέπει να άρουν τα εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία της γνώσης, «προκειμένου να δημιουργηθεί μια πραγματικά σύγχρονη και ανταγωνιστική οικονομία».

Επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων

Η Εαρινή Σύνοδος της ΕΕ «πατάει γκάζι» και ξεκαθαρίζει: «Ολες οι προτεραιότητες της στρατηγικής (σ.σ. της Λισαβόνας) πρέπει να προωθηθούν ταχέως». Στο επίκεντρο της «πέμπτης ελευθερίας» βρίσκεται η υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ερευνας, με πυρήνα τη σύνδεση έρευνας - βιομηχανίας. Οσο για τα πανεπιστήμια, το μέλλον στο οποίο στοχεύει η ΕΕ είναι ξεκάθαρο: «Θα πρέπει να δοθεί στα πανεπιστήμια η δυνατότητα ανάπτυξης εταιρικών σχέσεων με τον επιχειρηματικό κόσμο, ούτως ώστε να μπορούν να επωφελούνται συμπληρωματικής χρηματοδότησης από τον ιδιωτικό τομέα». Μήπως δεν είναι αυτό βήμα στη Διαδικασία της Μπολόνια; Μήπως δεν αποτελεί έκφραση της παραπάνω στόχευσης ο νόμος - πλαίσιο και ο νόμος για την έρευνα; Μήπως δεν παίρνει σάρκα και οστά η στόχευση της ΕΕ στην επιχειρηματική δραστηριότητα στα πανεπιστήμια, στο «πόδι» που πατάνε οι πολυεθνικές στις σχολές;

Οσο για τη χρηματοδότηση, η Εαρινή Σύνοδος επισημαίνει ότι «απαιτούνται περισσότερες προσπάθειες και στον ιδιωτικό τομέα» για περισσότερες επενδύσεις σε έρευνα και τριτοβάθμια εκπαίδευση, «προκειμένου να επιτευχθεί ο επενδυτικός στόχος του 3% του ΑΕΠ για την έρευνα και ανάπτυξη». Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και αυτός ο «στόχος του 3% του ΑΕΠ» - με βασική συμμετοχή της ιδιωτικής χρηματοδότησης - αφορά μέσο όρο των κρατών - μελών, δηλαδή συγκέντρωση της χρηματοδότησης στα «κέντρα αριστείας» σε χώρες - τιμονιέρηδες και ψίχουλα για τις υπόλοιπες, όπως η Ελλάδα.

Η «πέμπτη ελευθερία» ανάμεσα σε άλλα περιλαμβάνει: «Συνέχιση της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης», «προώθηση της επιστημονικής αριστείας», «προώθηση της αμοιβαίας αναγνώρισης προσόντων». Δηλαδή, εμβάθυνση στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων, επιχειρηματικής δραστηριότητας και παρέμβασης των πολυεθνικών στην εκπαίδευση, δημιουργία ιδρυμάτων και σχολών πολλών ταχυτήτων, προώθηση της κοινοτικής οδηγίας 36/05...

Κυβερνητική προπαγάνδα στις σχολές

Η πολιτική της ΕΕ, η στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν, βρίσκουν «άξιο» προπαγανδιστή στα πανεπιστήμια την παράταξη της ΝΔ, τη ΔΑΠ. Η λογική της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της ιδιωτικής χρηματοδότησης, της παρέμβασης του κεφαλαίου μέσα στα πανεπιστήμια στο όνομα της «σύνδεσης με την αγορά εργασίας» και της «καταπολέμησης της ανεργίας» αποτελούν πάγιες θέσεις της ΔΑΠ.

Είναι η παράταξη που μπαίνει μπροστά στη διοργάνωση ημερίδων και παρασεμιναρίων με επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια, ενώ προσελκύει τους φοιτητές με τον «κράχτη» του πιστοποιητικού παρακολούθησης, ενισχύοντας και το κυνηγητό προσόντων και πιστοποιήσεων. Είναι η ίδια παράταξη που καλεί τους φοιτητές να ψηφίσουν στις εκλογές για να στείλουν μήνυμα συνέχισης των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή «λευκή επιταγή» στην κυβέρνηση ότι συναινούν στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Ενώ πριν λίγα χρόνια στη Λάρισα, καλούσε τους φοιτητές να υπογράψουν δηλώσεις με τις οποίες να... αποκηρύττουν τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια της ΠΚΣ... Ο αντικομμουνισμός σε όλο του το μεγαλείο, κατά το πρότυπο του αντικομμουνιστικού μνημονίου που «ξαναστήνουν» σοσιαλδημοκράτες στη «δημοκρατική» ΕΕ...

Είναι σαφές: Η ΔΑΠ παίζει το ρόλο του «τροχονόμου» των φοιτητών, για να μην ξεμακρύνουν από τον «ίσιο» δρόμο της υποταγής και της συναίνεσης. Βάζει από «φοιτητική» σκοπιά στα πανεπιστήμια την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ. Κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να πέσουν στα «μαλακά» οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, να «χωνευτούν» τα ιδεολογήματα του ιμπεριαλισμού.

Μόνη δύναμη αντιπαράθεσης η ΠΚΣ

Φραγμός στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, τείχος αντίστασης και πάλης μέσα στα πανεπιστήμια ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, που έχει ψηφίσει και προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, μπορεί να μπει μόνο με όρους καθαρής αντιπαράθεσης με την πηγή, με τον ένοχο. Αντιπαράθεσης με τη λογική της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, πολιτικής πάλης με τη στρατηγική της Λισαβόνας και τη Διαδικασία της Μπολόνια. Σε επίπεδο φοιτητικών παρατάξεων, η ήττα της ΔΑΠ είναι κεντρικό ζητούμενο. Ιδιαίτερα όταν είναι αυτή η παράταξη που κυριαρχεί στα όργανα του φοιτητικού κινήματος.

Τείχος αντίστασης στη ΔΑΠ μπορεί να υψώσει μόνο η ΠΚΣ. Γιατί είναι η μόνη που μπορεί να αντιπαρατεθεί με όρους θέσεων και προτάσεων, με όρους πολιτικούς στη ΔΑΠ και τη λογική που σπέρνει. Γιατί έχει ξεκάθαρους και σαφείς στόχους: Κάθετα και απόλυτα ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, στην πολιτική των μονοπωλίων που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, που έχουν υλοποιήσει κατά τη δική τους θητεία στην κυβερνητική διαχείριση οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς «ναι μεν αλλά», η ΠΚΣ διεκδικεί Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν, ολοκληρωμένη επιστημονική μόρφωση στο πτυχίο το οποίο να αποτελεί και τη μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα.

Αλλωστε, η ΠΚΣ είναι η μόνη παράταξη που, όπως όλο το προηγούμενο διάστημα, έτσι και τώρα αποκαλύπτει τον ένοχο. Στρέφει τα βέλη όχι στη μια ή την άλλη έκφραση ενός νόμου, αλλά ενάντια στη Διαδικασία της Μπολόνια, στη στρατηγική της Λισαβόνα. Ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου όπως περνάει μέσα από την ΕΕ και εκφράζεται και σήμερα με την «πέμπτη ελευθερία».

«Μπλοκ» συσκοτισμού και αποπροσανατολισμού

Η σύγκρουση με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις απαιτεί πολύ βαθύτερη και ουσιαστικότερη παρέμβαση από το ένα ή το άλλο ξέσπασμα, που όσο μαζικό και δυναμικό και αν είναι, δεν αρκεί. Οι λογικές δε που υποτίθεται ότι αντιπαρατίθενται με τη ΔΑΠ, ωστόσο αποφεύγουν να συγκρουστούν με την ουσία των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, όχι μόνο δε δίνουν διέξοδο, αλλά εμποδίζουν τις δυνατότητες ανάπτυξης αποτελεσματικών διεκδικήσεων.

Σ' αυτό το πλαίσιο κινούνται οι παρατάξεις ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΔΙΚΤΥΟ, που ως λογική εμφανίζονται «μονομπλόκ» σε ένα πνεύμα θολής διεκδίκησης. Για το Ασφαλιστικό έστελναν ακροατήριο στη ΓΣΕΕ, με ένα γενικόλογο πνεύμα αντίθεσης στο νομοσχέδιο χωρίς καν να θέτουν αιτήματα, συναγωνίζονταν όμως στην αντι-ΠΑΜΕ προπαγάνδα.

Την ίδια στιγμή, επικεντρώνουν την αντιπαράθεση στην εκπαίδευση στην «κακιά» κυβέρνηση και τον «κακό» υπουργό. Ψελλίζουν μεν κάτι ενάντια στη Διαδικασία της Μπολόνια, αλλά υπερθεματίζουν για πλευρές της όπως η «κινητικότητα των φοιτητών»... Με άλλα λόγια, βλέπουν στην «πέμπτη ελευθερία» - δηλαδή σε ακόμα μια έκφραση της Διαδικασίας της Λισαβόνας - την πεμπτουσία της πραγματικής ελευθερίας και αναζήτησης της γνώσης...

Μήπως δεν είναι η ΠΑΣΠ που στο Πάντειο κυκλοφόρησε τετρασέλιδο διαφημιστικό της στρατηγικής της Λισαβόνας; ΄Η μήπως δεν έχει διοργανώσει η ΠΑΣΠ εκδηλώσεις με επιχειρήσεις και πιστοποιητικά παρακολούθησης; Αλλωστε, ό,τι εσωτερικές αντιπαλότητες και αν έχει με το ΠΑΣΟΚ, δεν παύει να παίζει το ρόλο του «αθωωτή» της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ στη συνείδηση των φοιτητών.

Μήπως δεν είναι το ΔΙΚΤΥΟ που αποδέχεται την κινητικότητα στο πλαίσιο της ΕΕ; ΄Η μήπως διαφοροποιείται από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που κοροϊδεύει κατάφατσα τους φοιτητές: Μόλις προχτές ο Α. Αλαβάνος κοκορευόταν στη Βουλή ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε «αντινόμο» στο νόμο - πλαίσιο... Μόνο που ξέχασε να πει ότι η επιχειρηματικότητα και η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των πανεπιστημίων αποτελούν προτάσεις και του ΣΥΡΙΖΑ! Μπορεί να κάνει ότι δε θυμάται, αλλά είναι ο ΣΥΝ που έμπαινε μπροστάρης στον «αγώνα» για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Από κοντά και τα ΕΑΑΚ, που η υπερεπαναστατικότητά τους ενάντια στο νόμο - πλαίσιο δεν ακουμπάει καν την επιχειρηματική δραστηριότητα στα πανεπιστήμια, την εισβολή των πολυεθνικών και την παρέμβασή τους στις σχολές, δηλαδή την καρδιά των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

Απάντηση στην αντιεκπαιδευτική πολιτική

Η πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Ισα ίσα έχει συμφέρον να τα αντιπαλέψει, αντιπαλεύοντας και τη λογική και τις θέσεις των παρατάξεων που στηρίζουν αυτήν την πολιτική, αποδυναμώνοντάς τες και στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές.

Να εκφραστεί και μέσα από τις φοιτητικές και σπουδαστικές κάλπες η απάντηση της νεολαίας στην αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, στη στρατηγική της Λισαβόνας και τη Διαδικασία της Μπολόνια. Με την ενίσχυση της ΠΚΣ, που ξεκάθαρα διεκδικεί το δικαίωμα στη μόρφωση, κόντρα στην πολιτική της συναίνεσης και της υποταγής.

Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ