Associated Press |
Ο υποσιτισμός θερίζει στην Ινδονησία |
Ομως ο Λουί Μισέλ δεν είναι ο μόνος που «νοιάζεται» για την πείνα στην Αφρική. Την Τετάρτη, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μπαρόσο, «ανησυχούσε» επίσης για τη μείωση της «βοήθειας» χωρών της ΕΕ προς τις αναπτυσσόμενες χώρες στο πλαίσιο των στόχων του ΟΗΕ για την καταπολέμηση πείνας και φτώχειας έως το 2015... Ο Μπαρόσο κάλεσε μάλιστα τους «27» της ΕΕ να τηρήσουν τις υποσχέσεις «για να παραμείνουμε αξιόπιστοι». Βλέπετε, η υποτιθέμενη «βοήθεια» πρώην αποικιοκρατών της ΕΕ στην Αφρική όχι μόνον δεν αυξάνεται, αλλά μειώνεται...
Associated Press |
Στο Πακιστάν η φτώχεια έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις |
Πολύ πιθανόν ο Ρόμπερτ Ζέλικ να έχει δίκαιο. Μόλις τώρα γίνονται πραγματικά ορατές διεθνώς οι δραματικές συνέπειες των πολιτικών του μεγάλου κεφαλαίου και της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς» στις πλάτες των λαών. Δε φταίει μόνον η τρελή κούρσα του πετρελαίου, όπως αρέσκονται να επαναλαμβάνουν πολλά ΜΜΕ. Ούτε είναι μόνον τα παιχνίδια των κερδοσκόπων στις χρηματαγορές παραγώγων. Μηδέ η μεταστροφή σημαντικού μέρους της αγροτικής καλλιέργειας, με σκοπό την παραγωγή όχι τροφίμων αλλά των (τελικώς διόλου φιλικών προς το περιβάλλον...) βιοκαυσίμων...
Μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ, παρακολουθούμε σε δεκάδες χώρες, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, εδώ και δεκαετίες, μεταξύ άλλων:
Οι κάθε λογής Λουί Μισέλ και Μπαρόσο, που σήμερα χύνουν δάκρυα για τη φτώχεια και την αύξηση του αριθμού των πεινασμένων στον πλανήτη, ήταν αυτοί που ενθάρρυναν επί χρόνια τις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου, από νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Είναι αυτοί που προέτρεπαν για το ξεπούλημα των λαϊκών δικαιωμάτων και λαϊκής περιουσίας στο διεθνές μονοπώλιο και στα τραστ των πολυεθνικών, οι οποίες μετά τους προσλαμβάνουν στα διοικητικά συμβούλια θυγατρικών και «ινστιτούτων» με το που «συνταξιοδοτηθούν» (βλέπε Σρέντερ, Μπλερ κλπ.)...
Τώρα αχνοφαίνεται πως ήρθε η ώρα να δρέψουν τους καρπούς της «παγκοσμιοποίησης» που έσπειραν... Οι αλυσιδωτές κινητοποιήσεις κατά της ακρίβειας σε αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής (όπου βασικά τρόφιμα ακρίβυναν 40% το τελευταίο τρίμηνο), της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν προοδευτικό συσχετισμό κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν να γεννήσουν την ελπίδα για πραγματική ειρήνη και ανάπτυξη τον 21ο αιώνα... Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αρκετές χώρες της Αφρικής η πείνα και η φτώχεια - ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα - πλέον δεν αντιμετωπίζεται παθητικά. Σήμερα οργανώνονται περισσότερες κινητοποιήσεις και σημειώνονται αναπόφευκτες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Αναγκάζουν επίσης σε (έστω και προσωρινή) υποχώρηση κυβερνήσεις, που είναι είτε πρόθυμοι συνεργάτες είτε αιχμάλωτοι του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών της Παγκόσμιας Τράπεζας...
Διόλου τυχαία, στην πρόσφατη συνάντηση Αφρικανών υπουργών Γεωργίας με στελέχη του Διεθνούς Ταμείου Γεωργίας του ΟΗΕ καταγράφηκε η ανησυχία όλων πως η ακρίβεια καυσίμων και τροφίμων θα πολλαπλασιάσει τις «κοινωνικές αναταραχές» σ' όλη την ήπειρο... Ομως, το φαινόμενο δεν περιορίζεται στην Αφρική, αλλά και στην Ασία και στη Λατινική Αμερική, όπου και εκεί κινείται απειλητικά το φάσμα ακρίβειας και πείνας. Αξίζει να θυμηθούμε:
Αυτά είναι τα πρώτα αχνά χαρακτηριστικά της κατάστασης που διαμορφώνει η παγκοσμιοποιημένη ακρίβεια, η οποία (αντίθετα με ό,τι κηρύττουν έντυπα τύπου «Economist») δεν οφείλεται κατά κόρον στην ...αλλαγή των διατροφικών συνηθειών των ...Κινέζων! Βλέπετε, για τους Δυτικούς αποστόλους της διεθνοποίησης του μεγάλου κεφαλαίου, ο αποδιοπομπαίος τράγος έχει - έστω και άτεχνα... - βρεθεί: Το πετρέλαιο και τα τρόφιμα ακριβαίνουν επειδή (τάχα) οι Κινέζοι τρώνε ...περισσότερο κρέας και χρησιμοποιούν αυτοκίνητα!
Οπως φαίνεται, οι δυτικές μηχανές προπαγάνδας δεν έχουν το ...θεό τους όχι μόνον στην περίπτωση του Θιβέτ, αλλά και στην περίπτωση της ακρίβειας τροφίμων και καυσίμων. Είναι φανερό πως τους βολεύει να πουν ότι «φταίει» το Πεκίνο από το να ομολογήσουν φερ' ειπείν πως σημαντικό μερίδιο ευθύνης για το ακριβό ψωμί και ρύζι φέρει ο σχεδόν δεκαπλασιασμός των παγκόσμιων επενδύσεων στα βιοκαύσιμα (από καπιταλιστές όπως ο Ρίτσαρντ Μπράνσον της «Βίρτζιν» και ο πολυεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος, ή πολυεθνικούς κολοσσούς όπως οι BP, «Shell», «Cargill», «Carlyle Group» κλπ.)
Η δε ακρίβεια που προκαλεί μεταξύ άλλων η στροφή της γεωργίας στην παραγωγή βιοκαυσίμων συνιστά ήδη φαινόμενο με το όνομα αγκφλέσιον (agflation απ' το αgriculture - γεωργία και inflation - πληθωρισμός). Οι δε κοινωνικές εκρήξεις που προκαλούν οι συσσωρευμένες επιπτώσεις χρόνιων πολιτικών λιτότητας, προσανατολισμένων στα γούστα και στα κέφια του διεθνοποιημένου κεφαλαίου, είθισται να αποκαλούνται «food riots», δηλαδή «ταραχές για τα τρόφιμα»...
Το βέβαιο είναι πως οι λαϊκές κινητοποιήσεις θα πολλαπλασιαστούν διεθνώς. Το αβέβαιο είναι η κατεύθυνση και η μορφή που θα πάρουν αυτές οι κινητοποιήσεις. Ως γνωστόν, στο παρελθόν, τα ποτάμια της λαϊκής οργής άλλαξαν το ρουν της ιστορίας. Ενίοτε προοδευτικά (όπως στην περίπτωση της Οχτωβριανής Επανάστασης), μερικές φορές οπισθοδρομικά. Το μεγάλο στοίχημα, τώρα, είναι να διαμορφωθεί εκείνος ο συσχετισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα καταφέρει να ανατρέψει τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού για ένα ακόμη πιο ζοφερό μέλλον...