Στις κάλπες προσέρχονται σήμερα και αύριο οι Ιταλοί ψηφοφόροι για να εκλέξουν τα 630 μέλη της Βουλής και τα 315 της Γερουσίας. Οι πρόωρες εκλογές ήρθαν μετά την άρνηση ψήφου εμπιστοσύνης προς τη λεγόμενη κεντροαριστερή κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι από τη Γερουσία, στα τέλη του Γενάρη, αφού είχε αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό το μικρό κόμμα «Udeur» του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Κλεμέντε Μαστέλα. Στη συνέχεια δεν επιτεύχθηκε ο σχηματισμός προσωρινής κυβέρνησης ώστε, μεταξύ άλλων, να γίνει αλλαγή του εκλογικού νόμου, τον οποίο θεωρούν υπεύθυνο για την πολιτική αστάθεια της χώρας.

Εν μέσω σκανδάλων περί τοξικού κρασιού και μολυσμένης μοτσαρέλας, του ξεπουλήματος της «Alitalia» στην «KLM - Air France», της αποκάλυψης περί σύγχρονων σκλάβων σε τσίρκο, της πρόσφατης «σύγχυσης» περί αναβολής των εκλογών ώστε τελικά να συμμετάσχει σ' αυτές το κόμμα «Χριστιανική Δημοκρατία» αλλά και του θέματος των μη ευδιάκριτων συμβόλων των ψηφοδελτίων, οι Ιταλοί ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε μια σειρά συνασπισμούς - δεξιούς, αριστερούς, κεντροδεξιούς, κεντροαριστερούς - τους «διαχειριστές» που θα αναλάβουν τα ηνία της χώρας, ελλείψει πραγματικής εναλλακτικής λύσης.

Ο «Λαός της Ελευθερίας», του οποίου ηγείται ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι - που διεκδικεί την πρωθυπουργία για πέμπτη φορά -, δημιουργήθηκε το Νοέμβρη του 2007 και αποτελείται από 20 παρατάξεις, περιλαμβανομένων της «Φόρτσα Ιτάλια» και της «Εθνικής Συμμαχίας», ενώ παραδοσιακά έχει τη στήριξη της «Λίγκας του Βορρά», του Ουμπέρτο Μπόσι, γνωστής για την εχθρική της στάση προς τους μετανάστες.

Το Δημοκρατικό Κόμμα, με ηγέτη τον Βάλτερ Βελτρόνι, πρώην δήμαρχο της Ρώμης, ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 2007 μετά τη συγχώνευση του «Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς» και του κόμματος «Μαργαρίτα», για να αποτελέσει ένα νέο «μόρφωμα» και τη «ρεζέρβα» του πολιτικού συστήματος.

Το «Αριστερά - Ουράνιο Τόξο», με επικεφαλής τον Φάουστο Μπερτινότι, μέχρι τώρα πρόεδρο της Βουλής, ιδρύθηκε το Δεκέμβρη του 2007, όπου μετέχουν το «Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης», το «Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών», η «Ομοσπονδία των Πρασίνων» και η «Δημοκρατική Αριστερά».

Η «Ενωση Κέντρου» του Πιερ Φερντινάντο Κασίνι περιλαμβάνει στους κόλπους της σειρά κομμάτων, όπως την «Ενωση των Χριστιανών και Κεντρώων Δημοκρατών», το «Λευκό Ρόδο», το «Κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών» και το «Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα».

Η «Δεξιά - Τρίχρωμη Φλόγα» αποτελείται από τα ομότιτλα κόμματα και δημιουργήθηκε στις 15 του Φλεβάρη του 2008 για να πάρει μέρος στις εσπευσμένες αυτές εκλογές.

Καθώς όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν προβάδισμα 5-9% στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι έναντι του Βάλτερ Βελτρόνι, στόχος και των δύο υποψηφίων είναι να κερδίσουν τους αναποφάσιστους, το ποσοστό των οποίων υπολογίζεται γύρω στο 20 - 30%. Ηττα της Δεξιάς για μια ...δεξιά πολιτική

Το επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε από τη λεγόμενη κεντροαριστερά στις προηγούμενες εκλογές, τον Απρίλη του 2006, πως αποτελεί τη «μοναδική διέξοδο» για τις λαϊκές δυνάμεις, για «να ηττηθεί η Δεξιά του Μπερλουσκόνι», δεν ήταν τίποτα άλλο από το ποιος θα αναλάβει τη διαχείριση του συστήματος και πώς καλύτερα θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτό φάνηκε εξάλλου και από την πολιτική γραμμή που ακολούθησε η κυβέρνηση Πρόντι, στην οποία συμμετείχε και η «Κομμουνιστική Επανίδρυση».

Μια πολιτική που ναι μεν προχώρησε στην απόσυρση των ιταλικών στρατευμάτων από το Ιράκ αλλά που τα μετέφερε στο Αφγανιστάν και συμμετείχε και σε άλλες επεμβάσεις, ενώ παράλληλα ενέκρινε την επέκταση της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στη Βιτσέντζα. Είναι η ίδια πολιτική γραμμή που κάλεσε τους Ιταλούς εργαζόμενους (με τη συνενοχή των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών) να ψηφίσουν σε δημοψήφισμα ποιες εργατικές κατακτήσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση και στις συντάξεις θα πρέπει να περικοπούν. Καθ' όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Πρόντι εφαρμόστηκε η πολιτική υπέρ της «ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», «της κοινωνικής συναίνεσης ώστε όλοι να είναι κερδισμένοι», ενώ παρέμεινε συνεπής στις δεσμεύσεις της στην Ευρωπαϊκή Ενωση...

Ουσιαστικά, η ...κεντροαριστερή κυβέρνηση με την «αριστερίζουσα φρασεολογία» έστρωσε το δρόμο, εφαρμόζοντας τις κατάλληλες πολιτικές, ώστε η ...κεντροδεξιά (αν τελικά επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις) να βρει το έδαφος έτοιμο και να συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση.

Από την άλλη, η νεοϊδρυθείσα «Αριστερά - Ουράνιο Τόξο» έρχεται στην καλύτερη περίπτωση να αποτελέσει μια δύναμη «ανταγωνιστική» στο «Δημοκρατικό Κόμμα». Παρά τις έντονες αντιδράσεις στελεχών και μελών της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης», η ηγεσία του συγκεκριμένου κόμματος προχωρά στην κατάργηση της κομμουνιστικής ταυτότητας προωθώντας μια πολυτασική συμμαχία με συγκεχυμένους στόχους και προβάλλοντας οικολογικά και πασιφιστικά χαρακτηριστικά. Ποιος δηλαδή ο λόγος ύπαρξης μιας τέτοιας «αριστεράς» που δεν έχει γραμμή σύγκρουσης και ανατροπής του συστήματος και δε δίνει πραγματική εναλλακτική λύση για το λαό και τους εργαζόμενους; Πρόκειται για μια «αριστερά» που επιθυμεί τη διαχείριση του συστήματος, την ταξική συνεργασία και την υποταγή, ενώ ταυτόχρονα εγκλωβίζει τις λαϊκές μάζες σ' αυτές τις αυταπάτες και γίνεται ουσιαστικά υπηρέτης του συστήματος εκμετάλλευσης. Ωστόσο, δυνάμεις με ταξικό προσανατολισμό, που δε θέλουν να συνεχιστεί αυτός ο εκφυλισμός, υπάρχουν. Ηδη συγκεκριμένη τάση της «Επανίδρυσης» (η Λ' Ερνέστο) ζητάει άμεσα μετά τις εκλογές τη διενέργεια έκτακτου συνεδρίου. Απομένει να δούμε πώς και αν θα ενεργοποιηθούν αυτές οι δυνάμεις.