«Η Ολομέλεια της Βουλής θα ασχοληθεί με τη λεγόμενη Συνθήκη της Λισαβόνας. Πιστεύεται ότι το σχετικό κείμενο θα υπερψηφιστεί (...) Περίπτωση να επαναληφθεί ο "εκτροχιασμός" όπως συνέβη με τη συνταγματική συνθήκη δεν υπάρχει και τούτο επειδή όλα τα κράτη μέλη (...) εξασφαλίζουν την έγκριση με ψηφοφορία στα εθνικά Κοινοβούλια» (ο Σ. Ευσταθιάδης στο ΒΗΜΑ).

«Ο ΣΥΝ είναι κατά των Συμφώνων Σταθερότητας που είναι ο πυρήνας της Συμφωνίας του Μάαστριχτ, είναι όλη η Συμφωνία του Μάαστριχτ. Εμείς ζητάμε μια συμφωνία ανάπτυξης και κοινωνικής πολιτικής» (ο Αλ. Αλαβάνος όταν ρωτήθηκε αν αποκηρύσσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ / ΤΑ ΝΕΑ).

«Παρελθόν αποτελούν οι όροι "ταξική πάλη" και "επανάσταση" για το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, του οποίου η νέα ιδεολογική ταυτότητα γυρίζει την πλάτη στον ριζοσπαστισμό και εμφανίζεται ως "μεταρρυθμιστής" στο πλαίσιο μιας "εποπτευόμενης ελεύθερης αγοράς"» (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ).

«Από τη στιγμή που το κράτος δεν μπορεί να εξασφαλίσει σε όλους τους πολίτες το δικαίωμα στην εργασία (...) θα πρέπει να συμψηφίσει την απουσία εργασίας με την παροχή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (...) Σε πρώτη φάση το ποσό αυτής της οικονομικής παροχής θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον ίδιο με τη σύνταξη του ανασφάλιστου υπερήλικα που αντιστοιχεί στη βασική σύνταξη του ΟΓΑ» (ο Χ. Ανθόπουλος, επίκουρος καθηγητής στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο / ΕΘΝΟΣ).

«Η έκθεση της Επιτροπής Κουκιάδη (...) προβληματίζει γιατί μοιάζει να καταγράφεται ερήμην της πραγματικότητας και της πολιτικής (...) Η υλοποίηση σε παρόντα χρόνο μιας τέτοιας πρότασης θα ήταν το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι εξεγέρσεις» (ο Μ. Δεληπέτρος στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).