Στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας πραγματοποιείται το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής φράουλας (κοντά στο 90%). Λίγες δεκάδες μεγαλοκαλλιεργητές (από 180 στρέμματα και άνω) έχουν στην κατοχή τους περισσότερα από 5,5 χιλιάδες στρέμματα - και όχι 55 χιλιάδες όπως εκ παραδρομής γράφτηκε στο φύλλο της περασμένης Τρίτης - και στη διάθεσή τους περισσότερους από 2.500 εργάτες γης. Η παραγωγή της φράουλας ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από περίπου 15 χρόνια και κάθε χρόνο, λόγω των μεγάλων κερδών που αφήνει, πολλαπλασιάζεται η καλλιέργεια από τη στιγμή που η τιμή της εργατικής δύναμης είναι άκρως εξευτελιστική.

Η κανονική απόδοση ενός στρέμματος καλλιέργειας φράουλας φτάνει μέχρι και τους 5 τόνους (το πρώτο χέρι κόβεται από αρχές Φλεβάρη και το τελευταίο τον Ιούνη). Ο μέσος όρος της τιμής - διαμορφώνεται ανάλογα με την περίοδο - είναι περίπου στα δύο ευρώ. Αυτό σημαίνει πως για ένα στρέμμα ο τζίρος φτάνει τα 10.000 ευρώ και γι' αυτόν που έχει 320 στρέμματα ο τζίρος φτάνει τα 3,2 εκατομμύρια ευρώ! Τα συνολικά έξοδα που καταβάλλει ένας μεγαλοκαλλιεργητής για να στήσει τη συγκεκριμένη καλλιέργεια (νάιλον, σιδερένιες βέργες, φυτά, φυτοφάρμακα, εργατικά, τελάρα, κεσεδάκια), ανά στρέμμα, φτάνουν τα 6.000 ευρώ. Συγκεκριμένα, τα εργατικά ανά στρέμμα είναι περίπου στα 2.500 ευρώ και τα αγροτικά εφόδια είναι γύρω στα 3.500 ευρώ.

Ωστόσο, οι μεγαλοκαλλιεργητές και τα τσιράκια τους διαμαρτύρονται προκλητικά πως αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα όταν ένας εργάτης, μέσα σε μια ώρα, γεμίζει πέντε τελάρα με φράουλες. Καθένα χωρά 10 κεσεδάκια, απ' αυτά που στη λαϊκή αγορά πληρώνει σήμερα κανείς μέχρι και 3 ευρώ. Για τη δουλειά τους αυτή μέχρι προχτές έπαιρναν, το μέγιστο, 23,50 ευρώ. Με έναν απλό υπολογισμό, μέσα σε μισή ώρα περίπου, ο εργάτης γης «καλύπτει» το μεροκάματο που του δίνει ο μεγαλοτσιφλικάς. Για τις επόμενες 6,5 ώρες εκμεταλλεύεται τζάμπα την εργατική του δύναμη...