Με επτά ακόμη μέτρα - από το «πακέτο των 41 μέτρων» για την «αντιμετώπιση των στρεβλώσεων της αγοράς και των ανατιμητικών φαινομένων στην αγορά» - η κυβέρνηση κλιμακώνει τη συστηματική προσπάθεια εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων που υφίστανται τις συνέπειες της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, σε σύσκεψη που έγινε χτες στο υπουργείο Ανάπτυξης και στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, οι τελευταίοι ...εξήγησαν στον υπουργό ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για συγκράτηση των τιμών.

Στην ουσία, τόσο τα μέτρα που ανακοινώθηκαν χτες, όσο και εκείνα που έχει ανακοινωθεί ότι υλοποιούνται ήδη, δεν μπορούν να είναι τίποτα περισσότερο από κάποιες ρυθμιστικές παρεμβάσεις διαδικαστικού χαρακτήρα, μέτρα που θα μπορούσαν ήδη να έχουν εφαρμοστεί εδώ και δεκαετίες. Μπορεί να συνδέονται με την καθαρή παρανομία και απάτη κάποιων επιχειρηματιών σε βάρος των συναλλασσομένων μαζί τους, δεν έχουν όμως καμία απολύτως σχέση με την αντιμετώπιση του προβλήματος της ακρίβειας. Και δε θα μπορούσαν να έχουν, αφού, μαζί με την πολιτική θεοποίησης της επιχειρηματικής κερδοφορίας, παραμένει στο απυρόβλητο το σύνολο των ρυθμίσεων που αφορούν την «ελεύθερη» διαμόρφωση των τιμών! Αξιοσημείωτο είναι ότι για άλλη μια φορά ο υπουργός Ανάπτυξης έκανε χρήση της θεωρίας του «εισαγόμενου πληθωρισμού», «βγάζοντας λάδι» τους επιχειρηματικούς ομίλους που επιβάλλουν τις μαζικές και αλλεπάλληλες ανατιμήσεις.

Αναλυτικά τα μέτρα που ανακοινώθηκε χτες ότι προωθούνται είναι:

• Διευκόλυνση και επιτάχυνση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες για την αντιμετώπιση των ελλείψεων ειδών, που περιοδικά βρίσκονται σε ανεπάρκεια. Αυτό θα μπορούσε να γίνει προ πολλού, ωστόσο η ακρίβεια αφορά το σύνολο των προϊόντων 365 μέρες το χρόνο.
• Διασταύρωση στοιχείων εισαγωγών από τρίτες χώρες με αποστολή στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου των συνοδευτικών παραστατικών των προϊόντων που εισάγονται από τα Τελωνεία. Θα μπορούσε να έχει γίνει και από τη δεκαετία του '50, μόνο που και πάλι δεν αγγίζει την κερδοσκοπία των μεγαλοεισαγωγέων και των χονδρεμπόρων, αφού τα ποσοστά κέρδους είναι ελεύθερα.
• Η καθιέρωση της δίγραμμης επιταγής στις συναλλαγές παραγωγών - χονδρεμπόρων για ποσά πάνω από 1.000 ευρώ, για την πάταξη των πλαστογραφημένων τιμολογίων. Και ο πιο αδαής μπορεί να καταλάβει ότι η ρύθμιση δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα, απλά θα οδηγήσει τους ενδιαφερόμενους σε άλλες μορφές εμφάνισης πλασματικών στοιχείων (μικρότερες επιταγές και, άρα, όχι δίγραμμες, επιστροφή μετρητών κλπ.).
• Αναλόγως, έναν εντελώς διαδικαστικό χαρακτήρα έχει και το μέτρο για έλεγχο των φθορών αγροτικών προϊόντων, που μπορεί να οδηγήσει σε μια καταγραφή λογιστικού περιεχομένου δεδομένων, αλλά δεν αγγίζει την ακρίβεια.
• Η επαναφορά της αναγραφής της τιμής του προϊόντος επάνω σε κάθε συσκευασία ξεχωριστά, για να μπορεί, σύμφωνα με το σκεπτικό της κυβέρνησης, ο καταναλωτής να συγκρίνει την τιμή ανάμεσα στο ράφι και στο ταμείο. Κι αν αυτό μπορεί να ισοδυναμεί το πολύ - πολύ με την αντιμετώπιση μιας επιμέρους κερδοσκοπικής πρακτικής, τι σχέση μπορεί να έχει με τη γενικευμένη κερδοσκοπία που ασκείται μέσα από τις υψηλές τιμές και τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις;
• Ενεργοποίηση της υπάρχουσας διάταξης για αναγραφή της τιμής μονάδας μέτρησης σε υποσυσκευασμένα προϊόντα (ανά κιλό, ανά λίτρο κλπ.) Πρόκειται για ένα μέτρο που τυπικά ισχύει από το 1989 και ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Το γιατί μια αναγραφή που μπορεί να εξυπηρετεί στην καλύτερη σύγκριση των τιμών μεταξύ ομοειδών προϊόντων έχει κάποια σχέση με αυτή καθεαυτή τη διαμόρφωση των τιμών, αυτό είναι κάτι που μόνο η κυβερνητική προπαγάνδα θα ήθελε να υπαινιχθεί.
• Η ίδια λογική διέπει και το μέτρο περί αναγραφής και γνωστοποίησης στο υπουργείο Ανάπτυξης των τιμοκαταλόγων που θα περιλαμβάνουν και τις εκπτώσεις που κάνουν οι προμηθευτές στα σούπερ μάρκετ. Αυτό είναι κάτι που, ακόμα κι αν δεχτούν οι επιχειρηματίες να εφαρμόσουν, μπορεί να αφορά τις συναλλαγές μεταξύ των επιχειρηματιών, καθόλου, όμως, δεν αφορά τους εργαζόμενους. Ο τρόπος που συναλλάσσονται οι επιχειρηματίες μεταξύ τους δεν έχει να κάνει με την κερδοσκοπία και την ακρίβεια που παραμένει στο απυρόβλητο. Αλλωστε, όπως παραδέχεται σε κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να παρέμβει στον τρόπο διαμόρφωσης της τιμής. Ολα τα άλλα, περί δήθεν προσδιορισμού «υπερβολικού κέρδους» και περί «δημοσιοποίησης» επιχειρήσεων, είναι λεονταρισμοί για στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.

Το γεγονός, άλλωστε, ότι η κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να εμπαίζει τους εργαζόμενους και δεν έχει καμία πρόθεση να προστατεύσει τα λαϊκά εισοδήματα προκειμένου να μη θίξει τα ιερά και τα όσια των μονοπωλίων, επιβεβαίωσε, ακόμη, ο υπουργός, επικαλούμενος την ...«εταιρική κοινωνική ευθύνη» των επιχειρήσεων για συγκράτηση των τιμών! Κι αυτό είναι το μόνο που έχει επιλέξει να μπορεί να κάνει η κυβέρνηση, αφού το να επιβάλλει στις επιχειρήσεις τις τιμές είναι κάτι που «δεν επιτρέπεται». «Διατιμήσεις στην ΕΕ δεν επιτρέπονται. Ως εκ τούτου, τέτοιου είδους δυνατότητες εμείς δεν έχουμε και δεν έχουμε διότι δεν επιτρέπονται», είπε ο υπουργός όταν ρωτήθηκε σχετικά. Και, άρα, αυτό που επιλέγουν να κάνουν είναι να κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους ότι στα επιχειρηματικά κέρδη χωράει «κοινωνική υπευθυνότητα». Ζήτησε, μάλιστα, όπως είπε, από εκπροσώπους 36 επιχειρήσεων τροφίμων να στείλουν μέχρι τη Δευτέρα στο υπουργείο μειώσεις τιμών σε προϊόντα που θα αποφασίσουν οι ίδιοι.