Η χτεσινή παρουσίαση του καινούριου βιβλίου του συγγραφέα και δημοσιογράφου (αγαπητού συναδέλφου στο «Ρ» μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2002, μετά από 28 χρόνια στην εφημερίδα και συνολικά 40 χρόνια στη δημοσιογραφία) Τάσου Αυγερινού «Πικρό αντίδωρο» στο πατάρι της «Σύγχρονης Εποχής», θα έπρεπε να γίνει σεμινάριο σε νέους λογοτέχνες. Διότι μέσα σε λιγότερο από μία ώρα και με απλό αλλά όχι απλοϊκό λόγο, περιγράφηκε το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ της λογοτεχνίας που υπάρχει για τον εαυτό της και της λογοτεχνίας που υπηρετεί τον άνθρωπο.

Το «Πικρό αντίδωρο», δεύτερο μυθιστόρημα του Τάσου Αυγερινού και τέταρτο στη σειρά βιβλίων του, παρουσίασε η συγγραφέας και δημοσιογράφος Τιτίνα Δανέλλη και ο ίδιος ο Τάσος Αυγερινός μετά από μία σύντομη αναφορά σε βιογραφικά και λογοτεχνικά στοιχεία από τον υπεύθυνο εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» Γιάννη Σκυλά. Η Τιτίνα Δανέλλη σημείωσε ότι «ο Τάσος ήταν πάντα συγγραφέας» ενώ «υπηρέτησε και το δυσκολότερο δημοσιογραφικό είδος, το χρονογράφημα». Για το βιβλίο είπε ότι «από την πρώτη κιόλας σελίδα, ο αναγνώστης θα αιχμαλωτιστεί γιατί πρόκειται για καθαρή λογοτεχνία και γιατί συνδυάζει το μύθο με την πραγματικότητα». Πρόσθεσε ότι ο ήρωας του βιβλίου είναι υπαρκτό πρόσωπο και παρακολουθούμε τη ζωή και τη δράση του από το 1905 μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Σημείωσε επίσης ότι το βιβλίο έχει και παιδαγωγικό χαρακτήρα αφού οι νεότεροι μαθαίνουν πως υπήρχαν κάποτε άνθρωποι σαν τον ήρωα του μυθιστορήματος.

Ο Τάσος Αυγερινός, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «ένα λογοτεχνικό έργο δε θα πρέπει να απευθύνεται μόνο στο θυμικό του αναγνώστη αλλά και στη λογική του». Δηλαδή, «η λογοτεχνία πρέπει να έχει ουσία, να είναι καρπός με ψίχα και χυμούς και όχι μόνο ένα ελκυστικό φλούδι». Σε αυτή την άποψη βασίστηκε και το «Πικρό αντίδωρο» που εξιστορεί με μυθιστορηματικό τρόπο την περιπετειώδη ζωή ενός υπαρκτού και ξεχωριστού ανθρώπου προβάλλοντας την «πίστη του σε ιδέες και οράματα, την άκαμπτη αγωνιστικότητά του, την αγάπη του στους συνανθρώπους του». Αρετές και προσφορά που ανταμείφθηκαν με πικρό αντίδωρο.