Σιγοβράζει το καζάνι της έντασης στο Κέρας της ανατολικής Αφρικής. Οι ενδείξεις δεν υπάρχουν μόνο στα γραπτά των διεθνών πολιτικών αναλυτών. Καταγράφονται στο έδαφος αρκετών χωρών της περιοχής όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα, με πιο νωπές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

α) Το επικίνδυνο μεθοριακό επεισόδιο Ερυθραίας - Τζιμπουτί στα μέσα Ιούνη, στο Ρας Ντουμέινα, με πάνω από 10 νεκρούς και 70 τραυματίες.

β) Την αποχώρηση εκατοντάδων κυανοκράνων του ΟΗΕ από την επί χρόνια αμαρκάριστη συνοριακή περιοχή Αιθιοπίας - Ερυθραίας.

γ) Τη δραματική κλιμάκωση των συγκρούσεων ανάμεσα σε σομαλικές ισλαμικές, αντικατοχικές και τις αιθιοπικές δυνάμεις κατοχής στη Σομαλία, με τη σημείωση ότι οι τελευταίες συνεπικουρούνται από τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ με εφαλτήριο βάση τους στο Τζιμπουτί.

δ) Τη ρευστή κατάσταση που εξακολουθεί να επικρατεί έως σήμερα στην Κένυα μετά τις εφιαλτικές σφαγές στις αρχές του χρόνου που προκλήθηκε μετά τις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη και οδήγησε στη σημερινή κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» ανάμεσα στον Πρόεδρο Μουάι Κιμπάκι και τον πρωθυπουργό (ηγέτη της αντιπολίτευσης) Ράιλα Οντίνγκα.

ε) Τα προβλήματα και οι εντάσεις, που προκαλούνται ολοένα και συχνότερα ανάμεσα στο σουδανικό βορρά και νότο, με χαρακτηριστικά τα επίμονα προβλήματα στην εφαρμογή της ειρηνευτικής συμφωνίας του 2005 και τις αιματηρές συγκρούσεις στα μέσα Μάη στη (γεμάτη φυσικό αέριο) κεντρική περιοχή Αμπγέι, της οποίας την κυριότητα διεκδικούν τόσο οι ισλαμιστές του Σουδανού Προέδρου Ομάρ αλ Μπασίρ, όσο και οι πρώην αντάρτες του νότιου Σουδανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού.

Η κρίση στο ευρύτερο τμήμα στο Αφρικανικό Κέρας σιγοβράζει επίμονα σε όλη την περιοχή, με βασικό χαρακτηριστικό τη διασύνδεση και την αλληλεπίδραση των γεωπολιτικών, στρατιωτικών εξελίξεων που καταγράφονται σε κάθε μία από τις χώρες της (Σομαλία, Ερυθραία, Αιθιοπία, Τζιμπουτί, Κένυα, Σουδάν). Ακόμη και το κατευθυνόμενο από το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών ίδρυμα αναλύσεων «Οίκος Τσάταμ» (Chatam House), σε εκτενή έκθεση που δημοσιοποίησε στα τέλη Ιούνη για το Αφρικανικό Κέρας, σημειώνει αυτό ακριβώς: Αφ' ενός τους κινδύνους μεγαλύτερης αποσταθεροποίησης που εγκυμονούν οι επίμονες εστίες έντασης που σιγοκαίουν στην περιοχή. Αφ' ετέρου πως ο αμερικανικός τρομο-πόλεμος που ενέπλεξε στα δίχτυα του και χώρες στο Κέρας της Αφρικής (Αιθιοπία, Τζιμπουτί κ.ά.) «είχε ως αποτέλεσμα μία ακόμη βαθύτερη πόλωση και μεγαλύτερη επιδείνωση της κατάστασης σε περιφερειακό επίπεδο»...

Χαρακτηριστική είναι εδώ η περίπτωση των αμερικανικών επεμβάσεων στη Σομαλία, που τα Χριστούγεννα του 2006 πήραν τη μορφή αεροπορικών επιδρομών και της στρατιωτικής επέμβασης του αιθιοπικού στρατού με άλλοθι την υποστήριξη της σομαλικής «μεταβατικής κυβέρνησης» που είχε διοριστεί στην Κένυα με στόχο την εξουδετέρωση των δυνάμεων της «Ισλαμικής Ενωσης Δικαστηρίων»... Οι αμερικανικές επιδρομές όχι μόνον δεν εξουδετέρωσαν τους «συνεργάτες της "Αλ Κάιντα" στο Αφρικανικό Κέρας», όπως διατεινόταν το αμερικανικό Πεντάγωνο κάθε φορά που βομβάρδιζε τη νότια Σομαλία σκοτώνοντας αθώους αμάχους - ακόμη και μικρά παιδιά - αλλά ενίσχυσαν τα ερείσματά τους και την επιρροή τους στον ντόπιο πληθυσμό, καθώς στο πρόσωπό τους έγινε θεατό ένα μέτωπο αντίστασης κατά των ξένων κατοχικών δυνάμεων... Η «μεταβατική κυβέρνηση» του φιλοαμερικανού Σομαλού Προέδρου Αμπντουλαχί Γιουσούφ το μόνο που ελέγχει είναι (μετά βίας και μετά δυσκολίας) η πόλη Μπαϊντόα, όπου εδράζεται. Ωστόσο, και αυτή η περιοχή δεν είναι απίθανο να πέσει, σύντομα, στα χέρια των ισλαμιστών ανταρτών και των αντικατοχικών δυνάμεων σε μια επίδειξη δύναμης... Από την άλλη, θα πρέπει να σημειωθεί το βαρύ τίμημα που έχει πληρώσει ο σομαλικός λαός από την αρχή της αμερικανο-αιθιοπικής επέμβασης στη χώρα του: Πάνω από 8.600 νεκροί, εκ των οποίων οι 2.500 χάθηκαν από τις αρχές του τρέχοντος έτους (σύμφωνα με πρόσφατες ανακοινώσεις και υπολογισμούς της οργάνωσης «Γιατροί Χωρίς Σύνορα»), πολλές χιλιάδες τραυματίες, πάνω από 1.500.000 εκτοπισμένοι από τις εστίες τους Σομαλοί και εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά και άμαχοι που απειλούνται με λιμοκτονία εξαιτίας του φονικού συνδυασμού της πολυετούς ξηρασίας και του πολέμου...

Στο Τζιμπουτί, όπου υπάρχουν βάσεις του γαλλικού και του αμερικανικού στρατού, η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη. Το πρόσφατο μεθοριακό επεισόδιο με το στρατό της Ερυθραίας αντανακλά τους κινδύνους που διατρέχει η κυβέρνηση αυτού του γεωπολιτικά κρίσιμου μουσουλμανικού κρατιδίου, όσο περισσότερο μπλέκεται στα γρανάζια της δυτικής ιμπεριαλιστικής μηχανής... Δεν είναι τυχαίο, π.χ., πως το αιματηρό μεθοριακό επεισόδιο Τζιμπουτί - Ερυθραίας σημειώθηκε στην περιοχή Ντουμέιρα στο νότιο άκρο του Τζιμπουτί, στην Ερυθρά Θάλασσα. Δηλαδή, σε παράκτια περιοχή, κοντά σε μία από τις πιο πλούσιες σε κίνηση θαλάσσια οδό της διεθνούς ναυτιλίας... Επιπλέον, η έξοδος προς την Ερυθρά Θάλασσα που προσφέρει το Τζιμπουτί είναι αξιοζήλευτη και για την (αυτήν την περίοδο δεμένη στο άρμα των ΗΠΑ) Αιθιοπία. Μεγάλη χώρα που έμεινε δίχως δυνατότητα εξόδου στη θάλασσα από το 1993, οπότε ανεξαρτητοποιήθηκε η (κάποτε αιθιοπική επαρχία) Ερυθραία.

Από την άλλη, η «αντιτρομοκρατική συμμαχία» ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Αιθιοπία δεν ανακούφισε την τελευταία από προβλήματα, όπως ο συνεχιζόμενος ανταρτοπόλεμος από το Κίνημα Απελευθέρωσης του λαού του Ογκαντέν και η ξηρασία που απειλεί ξανά με λιμοκτονία τη ζωή τουλάχιστον 2.500.000 Αιθιόπων. Παρά το γεγονός πως οι ΗΠΑ έδωσαν (σύμφωνα με πρόσφατη παραδοχή της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Τζενταγί Φρέιζερ) 53.000.000 δολάρια σαν έκτακτη βοήθεια στο Ογκαντέν από τον Αύγουστο του 2007...

Στην Κένυα τώρα, που ήταν έως πρότινος η κορωνίδα της επιτυχίας για την αμερικανική πολιτική επιρροή στην Αφρική και όπου εξακολουθεί να εδράζεται το στρατηγείο επιχειρήσεων της CIA στη «Μαύρη Ηπειρο», η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη. Μετά το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας ανάμεσα στις δυνάμεις του Προέδρου Μουάι Κιμπάκι και εκείνες του αντιπολιτευόμενου ηγέτη - νυν πρωθυπουργού Ράιλα Οντίνγκα, δε λείπουν ούτε οι τριγμοί στο τιμόνι της κοινής διακυβέρνησης, ούτε και τα προβλήματα επούλωσης των πληγών που άφησε πίσω του το κύμα σφοδρής πολιτικής βίας με θύματα εκατοντάδες νεκρούς αμάχους και εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους από τις εστίες τους. Το μεγάλο στοίχημα δεν είναι μόνον εάν θα δρομολογηθούν, αλλά και εάν θα εφαρμοστούν οι απαιτούμενες πολιτικές, θεσμικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν προκειμένου να σταθεροποιηθεί (με όρους καπιταλιστικής ανάπτυξης) η κατάσταση.

Στο Σουδάν πάλι, τρίζουν κατά τακτά χρονικά διαστήματα τα θεμέλια της ειρηνευτικής συμφωνίας του 2005, που τερμάτισε τον πολυετή πόλεμο βορρά - νότου. Οι συγκρούσεις στο Αμπγέι ανέδειξαν τον πόλεμο συμφερόντων στο πεδίο των αντιτιθέμενων πολιτικών και οικονομικών σουδανικών παραγόντων. Η κοινή απόφαση βόρειων και νότιων για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, προκειμένου να κρίνει αυτό τα διοικητικά όρια και το «αφεντικό» του Αμπγέι, δεν εμπνέει μεγάλη αισιοδοξία για τη θετική έκβαση των εξελίξεων ή την αποσόβηση μίας μεγαλύτερης κρίσης που ενδεχομένως να προκαλέσει νέο εμφύλιο.

Γεγονός είναι, πάντως, πως όσο οι ΗΠΑ και άλλοι ιμπεριαλιστές αναμοχλεύουν πάθη και διμερείς εντάσεις στην περιοχή, δεν πρόκειται ποτέ να ηρεμήσει η ευρύτερη περιφέρεια στο Αφρικανικό Κέρας. Ιδιαίτερα, όταν και όσο παραμένει σε πλήρη εξέλιξη ο εκεί (όχι άμεσα ορατός) πόλεμος κατά της ...«τρομοκρατίας».