Η ένταση που έχει ξαναδημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα ανάμεσα στη Ρωσία και τη Γεωργία για τις περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, που εδώ και χρόνια έχουν αποσχιστεί από τη Γεωργία, δημιουργεί ορισμένα σημαντικά ερωτηματικά. Ιδιαίτερα αν πάρουμε υπόψη μας και τις κινήσεις ορισμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για... εξομάλυνση της έντασης αλλά και τις επιδιώξεις της Γεωργίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς της περιοχής.

Το «ξαναζέσταμα» της έντασης θα μπορούσε κανείς να πει πως ξεκίνησε μετά τη μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου και την αναγνώρισή του από σειρά χώρες. Σχεδόν αμέσως ήρθε και η απαίτηση της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας για αναγνώρισή τους ως ανεξάρτητες χώρες από τη διεθνή κοινότητα. Στη συνέχεια, ο τότε Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, έδωσε εντολή στη ρωσική κυβέρνηση να αποκαταστήσει στενότερες σχέσεις με τις κυβερνήσεις των δύο περιοχών, προχωρώντας στην πολύπλευρη ανάπτυξη των σχέσεών της με αυτές στα ζητήματα του εμπορίου, των κοινωνικών θεμάτων, της επιστημονικο-τεχνολογικής συνεργασίας, καθώς και στα ζητήματα του πολιτισμού και της εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ξεκινά την απευθείας ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας με τις ρωσικές περιοχές. Στην κίνηση αυτή η Γεωργία αντέδρασε έντονα υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία προχωρά στην προσάρτηση των δύο περιοχών.

Από κει και έπειτα ξεκίνησαν σειρά αλληλοκατηγοριών, με καταρρίψεις μη επανδρωμένων γεωργιανών αεροσκαφών, που πετούσαν πάνω από την Αμπχαζία, από ρωσικό καταδιωκτικό, ανάκληση του Γεωργιανού πρέσβη από τη Ρωσία για διαβουλεύσεις, πτήσεις ρωσικών στρατιωτικών αεροσκαφών πάνω από τη Ν. Οσετία έπειτα από πληροφορίες ότι η Γεωργία προετοιμαζόταν να επιτεθεί στην περιοχή, ανάπτυξη στρατευμάτων και των δύο πλευρών στην περιοχή, γενική επιστράτευση των ενόπλων δυνάμεων της Ν. Οσετίας έπειτα από εκτεταμένες επιθέσεις των γεωργιανών στρατευμάτων, συλλήψεις Γεωργιανών στρατιωτικών σε Ν. Οσετία και κλείσιμο των συνόρων της Αμπχαζίας μετά από εκρήξεις σε κεντρική αγορά της πρωτεύουσας, όπου οι αρχές κατηγόρησαν πως πίσω απ' αυτές βρίσκονται οι μυστικές υπηρεσίες της Γεωργίας.

Η ρευστή αυτή κατάσταση ωστόσο δημιουργεί προβλήματα στο σχεδιασμό του ΝΑΤΟ στη συγκεκριμένη περιοχή καθώς η πιθανή ένταξη της Γεωργίας - που επιδιώκει κάτι τέτοιο μέχρι την επόμενη Σύνοδο της Συμμαχίας την άνοιξη του 2009 - «παγώνει» όσο το Τιμπιλίσι αντιμετωπίζει προβλήματα της εδαφικής ακεραιότητάς της και υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα σε αυτό τον τομέα. Σε μια προσπάθεια να αλλάξει το αρνητικό σκηνικό, η Γερμανία πρότεινε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ένα «ειρηνευτικό σχέδιο» που προβλέπει την αποκήρυξη της βίας από τις δύο πλευρές, την εξασφάλιση της επιστροφής των Γεωργιανών προσφύγων στην Αμπχαζία και τη δυνατότητα η Αμπχαζία να γίνει αυτόνομη μέσα στη Γεωργία.

Το συγκεκριμένο όμως σενάριο βρήκε αντίθετη τη Ρωσία που είχε προηγουμένως προτείνει την επίτευξη μιας μη βίαιης συμφωνίας ανάμεσα στη Γεωργία και την Αμπχαζία, ενώ σε ό,τι αφορά τους Γεωργιανούς πρόσφυγες, σημείωσε ότι «στην παρούσα φάση είναι ανέφικτη» καθώς πρέπει «πρώτα να βελτιωθεί η κατάσταση και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη».

Πάντως, για την προώθηση του συγκεκριμένου σχεδίου βρέθηκε στη Γεωργία την περασμένη Πέμπτη ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Στέινμαγιερ, ο οποίος μεταξύ άλλων υποστήριξε ότι το Τιμπιλίσι «θα έχει την έντονη στήριξη της ΕΕ», πριν αναχωρήσει για Αμπχαζία και στη συνέχεια στη Μόσχα. Σε ό,τι αφορά τη στάση της Γεωργίας, θεωρεί ότι το γερμανικό σχέδιο «έχει καλά στοιχεία», ωστόσο σημείωσε ότι χρειάζονται και άλλες συνομιλίες, καθώς όπως είναι γνωστό η Γεωργία ζητά την αντικατάσταση των ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων (όπως είχε αποφασιστεί παλιότερα από τον ΟΑΣΕ) με δυτικές δυνάμεις, ενώ επιμένει στη θέση της ότι η Αμπχαζία θα πρέπει να παραμείνει μέρος της Γεωργίας οποιοδήποτε μελλοντικό καθεστώς και αν αποκτήσει.

Πάντως, η Ρωσία από την πλευρά της, χρησιμοποιεί ουσιαστικά αυτές τις περιοχές με στόχο να εμποδίσει την ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ καθώς βλέπει πως η Συμμαχία την πλησιάζει επικίνδυνα - τόσο με την επιδίωξη της Ουκρανίας να ενταχθεί στη Συμμαχία, όσο και με την εγκατάσταση της λεγόμενης «αντιπυραυλικής ασπίδας» των ΗΠΑ σε Πολωνία και Τσεχία, αλλά και την εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων σε Βουλγαρία και Ρουμανία. Ολοένα και αυξάνονται παράλληλα και οι φωνές για ενσωμάτωση αυτών των περιοχών στη Ρωσία, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι συντριπτικό κομμάτι του πληθυσμού της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας έχει πάρει τη ρωσική υπηκοότητα (ύστερα από παλιότερη διάταξη της Ρωσίας προς τους πολίτες που έχουν συγγενείς ή έχουν ζήσει στη Ρωσία και το επιθυμούν) και έτσι έχει και την τυπική αφορμή να επεμβαίνει στα τεκταινόμενα στην περιοχή, υποστηρίζοντας ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Ρώσων πολιτών...

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για δεκαετίες οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης - και της συγκεκριμένης περιοχής - ζούσαν αρμονικά, ωστόσο μετά τις ανατροπές, η Αμπχαζία και η Ν. Οσετία, που υπήρξαν επαρχίες της Γεωργίας, ανακηρύχτηκαν σε ξεχωριστές αυτόνομες Δημοκρατίες και στη συνέχεια ακολούθησαν διεθνικές συγκρούσεις τη δεκαετία του '90 και εμφύλιος πόλεμος το '92-'93, όπου παρά τις προσπάθειες της Γεωργίας δεν κατάφερε να τις υποτάξει. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα όξυνση της κατάστασης που, παρά τις όποιες εικασίες, είναι αμφίβολη η εξέλιξή της.