Μια «αόρατη κλωστή» δημιουργικής διάθεσης και επικοινωνίας τούς έφερε σ' επαφή, σπάζοντας τεχνητούς «λαβύρινθους», ενώνοντας και παρουσιάζοντας φρέσκιες φωνές που αξίζει ν' ακουστούν. Η πρωτοβουλία του μουσικού σχήματος «Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό» και του ραδιοφωνικού σταθμού «902 Αριστερά στα FM», μια ανοιχτή πρόσκληση προς όλα τα εκτός δισκογραφίας σχήματα και δημιουργούς της Ελλάδας, μέσα από την εκπομπή του συγκροτήματος «Αόρατη Κλωστή», πέρα από τη δυνατότητα που έδωσε σε δεκάδες νέους καλλιτέχνες ν' ακουστούν στον αέρα, προχωράει ένα ακόμη βήμα. Στην έκδοση ενός CD - απόσταγμα του μεγάλου και πολύμορφου μουσικού υλικού που έφτασε στον «902» - προκειμένου τα καλύτερα τραγούδια να φτάσουν πλατύτερα στο κοινό.

«Η ιστορία ξεκίνησε τον περσινό Ιούνη με την εκπομπή μας "Αόρατη Κλωστή", της οποίας η λογική είναι η συναναστροφή και αλληλεπίδραση ανάμεσα σε καλλιτέχνες και κοινό», εξηγεί ο Φάνης Μαργαρώνης, μέλος του «Φτηνού Ευέλικτου Μουσικού Δυναμικού». «Συνηθίζουμε να λέμε ότι οι πόρτες του στούντιο είναι πάντα ανοιχτές για όποιον θέλει. Είχαμε διάφορες σκέψεις, όπως διοργάνωση συναυλιών, χάπενινγκς κλπ. Μέσα απ' αυτόν τον προσανατολισμό, κάποια στιγμή εντοπίσαμε κυρίως διαδικτυακά πλήθος συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, που δεν είχαν συμβόλαιο με κάποια εταιρεία, αλλά παρ' όλα αυτά το έργο τους είναι πολύ καλό. Επειδή και εμείς το τελευταίο διάστημα είμαστε σε διαδικασία εύρεσης εταιρείας, προκειμένου να βγάλουμε το καινούργιο μας υλικό, σκεφτήκαμε να μαζευτούμε, να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας, να συζητήσουμε και να δούμε τι άκρη θα βγει. Τελικά, μέσω κυρίως διαδικτυακής προσέγγισης των σχημάτων, ήρθαν στα χέρια μας καμιά εξηνταριά δισκάκια. Κάποια, μάλιστα, ήταν ολοκληρωμένες δουλειές, καλές παραγωγές που μαρτυρούσαν ότι τα παιδιά είχαν επενδύσει και σε χρόνο και χρήμα. Ομως είναι ζήτημα αν αυτές οι δουλειές είχαν φτάσει σε 200 - 300 ακροατές. Πόσα δισκάκια να δώσει ένα σχήμα μόνο του διαδικτυακά;».

Η διαπίστωση απ' αυτή την επαφή ήταν ότι η μεγάλη διάθεση των νέων καλλιτεχνών να προσεγγίσουν το κοινό προσκρούει σε έναν τοίχο...«Είναι ένα κλουβί με τοίχο γύρω - γύρω, που προσπαθείς συνέχεια να τον σπάσεις... Πολλοί τον σπάνε. Πολλοί γλείφουν για να τους ανοίξουν καμιά πόρτα να βγούνε. Πολλοί θάβουν τον εαυτό τους στο πάτωμα και δε βγαίνουν ποτέ από εκεί. Μένουν για πάντα κλεισμένοι και επειδή δε βλέπουν τοίχο νομίζουν ότι με το στρουθοκαμηλισμό έλυσαν το πρόβλημά τους. Εμείς διαπιστώσαμε ότι μέσα σ' αυτό το κλουβί δεν είμαστε μόνοι μας. Και ότι αν ενωθούμε, ανταλλάξουμε απόψεις και αναβαθμίσουμε το επίπεδό μας και τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, όλο και κάποιο ρήγμα μπορούμε να δημιουργήσουμε. Με τη στήριξη του "902" από την πρώτη στιγμή, που είδε τη μεγάλη ανταπόκριση από τους καλλιτέχνες και το κοινό, προχωράμε στην παραγωγή ενός CD με 15-16 επιλεγμένα τραγούδια και κανονική διανομή. Η πρώτη επιλογή έγινε από το "Φτηνό Ευέλικτο", που άκουσε όλα τα κομμάτια, τα οποία μάλιστα τα παίξαμε (ένα από κάθε δισκάκι) στην εκπομπή μας, επί ενάμιση μήνα».

Η τελική επιλογή των τραγουδιών που θα συμπεριληφθούν στο CD, που αναμένεται να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο, γίνεται ήδη από μια ομάδα, που «πατάει» σε όλα τα μουσικά ιδιώματα, την οποία εκτός από το «Φτηνό Ευέλικτο» απαρτίζουν οι Μίλτος Πασχαλίδης, Βασίλης Λέκκας, Αγγελος Κουτσούκης (παραγωγός στον «902») και ο Βαγγέλης Σερίφης (DJ Rico του χιπ χοπ label «Family»).

Στην πρόσκληση ανταποκρίθηκαν σχήματα απ' όλη την Ελλάδα. «Μας έστειλαν τραγούδια πολλά σχήματα από τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Επίσης, από Μυτιλήνη, Κρήτη, Λήμνο, Λιβαδειά, Αρτα, Γιάννενα, Σπάρτη, Πάτρα... Τα είδη είναι πολλά και διαφορετικά. Από λαϊκά και έντεχνα, ροκ με ελληνικό στίχο, ροκ με αγγλικό στίχο, χέβι μέταλ, χιπ χοπ... Αυτή ήταν και η επιδίωξή μας. Εξάλλου, οι μοναδικοί δύο όροι συμμετοχής ήταν να μην υπάρχει δισκογραφικό συμβόλαιο που να δεσμεύει το σχήμα και τα τραγούδια να είναι πρωτότυπες συνθέσεις. Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε είδος».

Αναφερόμενος στο περιεχόμενο των τραγουδιών, ο Φ. Μαργαρώνης λέει ότι «μπορεί η τέχνη σε αυτό το επίπεδο να είναι πιο απελευθερωμένη από στάτους και ταμπού που βάζει στους καλλιτέχνες το σύστημα της μουσικής βιομηχανίας, αλλά παρ' όλα αυτά αντανακλά την ισχύουσα κατάσταση. Ο μεγάλος όγκος των σχημάτων μπαίνει σ' ένα κανάλι, με αποτέλεσμα το περιεχόμενο των τραγουδιών να μην ξεφεύγει πολύ από τις ισχύουσες καταστάσεις. Ο σκοπός μας, πάντως, είναι μετά το CD να γίνουν συναυλίες, εκδηλώσεις ώστε τα σχήματα να γνωριστούν και ν' ανταλλάξουν απόψεις. Θεωρούμε ότι αυτό το πράγμα μπορεί να δώσει την αφορμή να δημιουργηθεί ένα ρεύμα, να υπάρξει ανοιχτός διάλογος για γενικότερα θέματα της Τέχνης και όχι μόνο. Ετσι κι αλλιώς, το "Φτηνό Ευέλικτο" συμμετέχει στην κίνηση των καλλιτεχνών, που έγινε πρόσφατα - τώρα κυκλοφορεί η Διακήρυξη που υπογράφεται από διάφορους καλλιτέχνες. Θέλουμε να συμβάλουμε στη συσπείρωση των νέων καλλιτεχνών, σε μια κατεύθυνση αντιπαράθεσης με την ισχύουσα κατάσταση και όχι ενσωμάτωσης».

-- Υπήρξαν κάποιες δουλειές που σας ξάφνιασαν ευχάριστα για την ποιότητά τους;

«Οταν παρουσιάζαμε στην εκπομπή τα τραγούδια, επιδιώξαμε να κρατάμε ουδέτερη στάση, να μην εκφραζόμαστε ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Παρ' όλα αυτά, υπήρξαν φορές που επιτόπου πήρα τηλέφωνο σε κάποια σχήματα για να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου. Πραγματικά το CD που θα κυκλοφορήσει θα είναι πάρα πολύ καλό. Τα περισσότερα τραγούδια είναι διαμάντια και στο στίχο και στη μουσική και τα πιο πολλά από τα σχήματα θα μπορούσαν άνετα να κάνουν δισκογραφία».

-- Ποια συμπεράσματα βγάλατε από αυτή τη διαδικασία;

«Οταν λέμε δισκογραφία εννοούμε μουσική βιομηχανία. Η μουσική βιομηχανία, παρ' όλο που έχει έναν ιδιαίτερο ρόλο καθώς ανακατεύεται με την τέχνη, δεν παύει να είναι βιομηχανία. Εχει κάποια κριτήρια, σκοπός της είναι το κέρδος... Είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες για ένα σχήμα, έναν καλλιτέχνη που υπογράφει ένα συμβόλαιο, για να καταφέρει πρώτα απ' όλα να παίξει το ρόλο του ως καλλιτέχνης. Αναγκαστικά θα πρέπει να διαλέξει πού θα εντάξει τον εαυτό του, όχι σε σχέση με τη μουσική που θα παίξει αλλά σε σχέση με τις ιδέες που θα πρεσβεύσει. Ακόμα κι αν κάποιος είναι ανάλατος και ανούσιος παίζει το ρόλο του, άσχετα αν το καταλαβαίνει ή όχι. Ολα αυτά τα παιδιά, ακόμη και πολλοί απ' αυτούς που ήδη δισκογραφούν, επιβιώνουν δουλεύοντας κάπου αλλού. Είναι εργαζόμενοι, ανήκουν στην εργατική τάξη και μάλιστα στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης με τους πολύ χαμηλούς μισθούς, δίχως ασφάλιση, περίθαλψη κλπ. Δεν είναι εύκολο για έναν τέτοιο άνθρωπο να μασήσει το παραμύθι ότι δηλαδή θα βγάλει δυο τραγούδια, θα γίνουν χιτ και θα κάνει καριέρα. Βέβαια, υπάρχει και μια άλλη παγίδα, το ...κάνω την απομόνωση παντιέρα. Δηλαδή, θα κάνω τα τραγούδια για πάρτη μου και φτάνει να τ' ακούσουμε μεταξύ μας, κάτι που είναι εκχυδαϊσμός της έννοιας της τέχνης. Εμείς απ' όλη αυτή την ιστορία καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο κομμάτι του καλλιτεχνικού κόσμου δεν τσιμπάει στα δολώματα που του ρίχνουν. Επίσης, ότι χρειάζεται πολλή κουβέντα, αλληλεπίδραση και διάλογος, ώστε αυτό το πράγμα να πάρει μια σωστή κατεύθυνση, με την έννοια να μην εγκλωβιστούμε στον εαυτό μας, να μη συμβιβαστούμε - άλλο ελιγμός και άλλο συμβιβασμός - να μην ξεπουληθούμε και υποταχτούμε στους κανόνες του εμπορίου. Ο στόχος είναι να φτάσει το έργο στον ακροατή, όμως το θέμα είναι να μην παράγουμε τέχνη με τους κανόνες του εμπορίου. Πρέπει να εκφράζει πόθους και καημούς. Οταν ένα σχήμα δημιουργεί τραγούδια, αυτό που παράγει είναι αντανάκλαση του πώς βλέπει κάποια πράγματα γύρω του. Το προϊόν είναι αντανάκλαση της πραγματικότητας μέσα από τα μάτια του καλλιτέχνη. Επομένως, το ζήτημα είναι, στην πραγματικότητα τι βλέπεις. Το δωμάτιό σου ή έναν άνθρωπο που λιμοκτονεί; Δεν μπορείς ασφαλώς σ' ένα τραγούδι να εκφράσεις όλη την κοσμοθεωρία σου, αλλά μπορείς να φωτίζεις πλευρές της. Χρειάζεται να μιλάει ταυτόχρονα και στην καρδιά και στο μυαλό του ακροατή».