Οπως λέμε καλοκαίρι και καταχνιά. Φθινόπωρο και θλίψη. Επιστροφή και θλίψη. Καταχρεωμένοι και ξεπαραδιασμένοι. Το διακοποδάνειο ετελείωσε, αποθαλασσίστηκες και τώρα τρέχα στη ρουτίνα, στο άγχος, στην αναζήτηση του μεροκάματου.

Ξέρω κάποιους φίλους, κάποιους γείτονες που δεν πήγανε ούτε αυτή τη μία και μοναδική βδομάδα διακοπές και που δυστυχώς κάθε χρόνο όλο γίνονται και πιο πολλοί... Και αρκούνται να βλέπουνε τα τρένα να περνούν και τα πλοία στα λιμάνια να φεύγουν καταγράφοντας τις κινήσεις τους.

Επιστροφή και θλίψη λοιπόν κι όχι ανέμελο πρωινό ξύπνημα. Το ξυπνητήρι σε ταρακούνησε ναυαγώντας τα πρωινά όνειρά σου. Το λεωφορείο στη στάση αργεί, ο χρόνος κυλάει ανελέητα και ο προϊστάμενος σου θυμίζει τις υποχρεώσεις σου και να ξεχάσεις αυτά που ξέρεις. Μα εσένα ακόμα το μυαλό σου τρέχει στον παφλασμό των κυμάτων, όταν σου θωπεύανε τις γυμνές σου πατούσες... Το ουζάκι του μεσημεριού κάτω απ' την κληματαριά και τους κοκκοφοίνικες, αναμετρώντας τους κόπους σου και τα χαμένα χρόνια... Δεν κέρδισες παρά μόνο το δικαίωμα της μιας βδομάδας να ξυπνάς ξέγνοιαστα, να πιεις τον καφέ σου ξέγνοιαστα, να κολυμπήσεις ξέγνοιαστα και να ζήσεις αυτές τις μικρές μικρές ευτυχίες. Η πληρωμή στους αγώνες και τους κόπους σου ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα στην κόψη του ξυραφιού.

Θλίψη κι επιστροφή. Κάτω από το κατώφλι της πόρτας οι λογαριασμοί, αυξημένοι. Οι νέοι φόροι, οι νέες κατραπακιές. Επιστροφή στα θρανία, στις τάξεις του σχολειού και στην τάξη των πραγμάτων. Επιστροφή στους ρυθμούς της σύγχρονης μεγαλούπολης, στο μολυσμένο περιβάλλον, στις ουρές των εξωτερικών ιατρείων, στις ουρές των ανέργων και το λαβύρινθο του Κτηματολογίου - άλλο βάσανο κι αυτό. Επιστροφή στα σκάνδαλα και τη διαφθορά, με τη φτώχεια και την ακρίβεια, με την ανισότητα, την αδικία και την εκμετάλλευση.

Επιστροφή στους αγώνες, στις διαδηλώσεις, στις θυσίες, στις απεργίες, αλλά και στην ελπίδα, μήπως το άλλο καλοκαίρι που θα 'ρθει θα 'ναι πιο ζεστό, πιο εύφορο, πιο δικό μας.