Με την ενσωμάτωση της πολυδιαφημισμένης κοινοτικής Οδηγίας περί «περιβαλλοντικής ευθύνης» στο εθνικό μας δίκαιο με Προεδρικό Διάταγμα που ετοίμασε το ΥΠΕΧΩΔΕ, η κυβέρνηση προσπαθεί να αποδείξει το φιλοπεριβαλλοντικό της πρόσωπο, αφήνοντας, όμως, και πάλι ανοιχτά τα παράθυρα στο μεγάλο κεφάλαιο να ρυπαίνει ανεξέλεγκτα.

Σημειώνουμε ότι με την Οδηγία αυτή:

• Διαστρέφεται το περιεχόμενο της «αρχής πρόληψης», καθώς ως προληπτικά μέτρα θεωρούνται εκείνα που λαμβάνονται όχι «για την αποτροπή πιθανού κινδύνου», αλλά για την αποτροπή του... διαπιστωμένου και μάλιστα επικείμενου κινδύνου!
• Προϋπόθεση για να απαιτήσει κανείς την εφαρμογή των διατάξεων της οδηγίας (π.χ. να κινηθεί ενάντια σε μια βιομηχανία που ρυπαίνει τα υπόγεια νερά) είναι να αποδείξει πρώτα (αλήθεια με ποια διαδικασία και ποιο νομικό πλαίσιο θα διαβεί το άβατο των επιχειρήσεων;) «την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της ζημιάς και της δραστηριότητας» της υπόψη βιομηχανίας.
• Από το πεδίο δράσης της Οδηγίας εξαιρούνται σοβαρές περιπτώσεις ρύπανσης, όπως: Της ατμόσφαιρας, τα περιστατικά θαλάσσιας ρύπανσης, οι περιβαλλοντικές καταστροφές εξαιτίας πολεμικών επεμβάσεων, η πετρελαϊκή ρύπανση και οι πυρηνικές ζημιές, οι ιονίζουσες και ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, οι ζημιές οικοσυστημάτων, εκτός από εκείνων που προστατεύονται από την κοινοτική νομοθεσία, ακόμη κι αν αυτά προστατεύονται από εθνικές ρυθμίσεις ή διεθνείς συμφωνίες!