Μπράβο, στα αγαπημένα μας παιδιά! Μπράβο, και ξανά μπράβο, στην αγαπημένη μας νεολαία, στην ΚΝΕ μας. Στην κομμουνιστική μας νεολαία που θαυμάσαμε σ' όλες τις καλοκαιρινές της δραστηριότητες, με αποκορύφωμα το Φεστιβάλ στην Πανεπιστημιούπολη Ιλισίων, που έγινε το τετραήμερο 20-23/9/2000 και μας έδωσε τη μεγαλύτερη ευτυχία, με την τόση ζωντάνια και οργάνωσή τους.

Η νεολαία μας είναι η ίδια η ύπαρξή μας, το οξυγόνο μας, η αναπνοή μας και με τις υπέροχες, στο θαυμαστό Φεστιβάλ τους, εκδηλώσεις, μας έκαναν και νιώσαμε σαν... συνομήλικοί τους. Και μάλιστα, κατά την επίσκεψή μου στο Φεστιβάλ, όταν έφτασα στο περίπτερο της Εθνικής Αντίστασης, με τις εικόνες των 19χρονων ανταρτών να στολίζουν το περίπτερο, εγώ είπα στη νύφη μου που με συνόδευε: «Καθίστε εσείς εκεί που είστε, εγώ θα πάω με τη ζωντανή μας νεολαία, αυτή που μας εγγυάται τη συνέχιση των αγώνων μας και την επίτευξη όλων των ιδανικών, που είχαμε βάλει τότε στόχο μας... Και μη με κοιτάτε έτσι! Δεν κλαίω για τις αποτυχίες μας, γιατί, όπως είναι γνωστό, είχαμε μεγάλες και σπουδαίες επιτυχίες. Ας όψονται αυτοί που μας πρόδωσαν, οι μεγάλοι "φίλοι και σύμμαχοί μας". Εμείς το σπόρο μας τον ρίξαμε και περιμένουμε τη συνέχεια. Κλαίω λοιπόν από συγκίνηση και από αφάνταστη χαρά για τη νεολαία μας, που θέριεψε και από τίποτα άλλο». Αυτά τους είπα και κίνησα να πάω στους νεολαίους.

Πράγματι, αναλογιζόμουν, παρά τις τόσες αντιξοότητες, παρά την ανατροπή του φωτεινού μας φάρου, από τους βρώμικους ρεφορμιστές, τους προδότες και τους ιμπεριαλιστές, η νεολαία μας διπλασιάστηκε και θα πολλαπλασιαστεί και θα φέρει σε πέρας αυτό που εμείς δεν προφτάσαμε.

Στέλνω τα πιο θερμά μου φιλιά, σε όλους εσάς, νέοι και νέες της ΚΝΕ, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου.