Πριν από την επίσημη καθιέρωση του τίτλου «παγκόσμιου πρωταθλητή» από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Σκακιού, την εποχή του ανεπανάληπτου Αμερικανού «προβληματίστα», Σαμ Λόιντ, ένας άλλος συμπατριώτης του, ο Πάουλ Μόρφι (1858-1860), ήταν ο καλύτερος σκακιστής στον κόσμο.

Πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής αναδείχτηκε ο Αυστριακός Βίλελμ Στάινιτζ (1886-1894), ακολούθησε ο Γερμανός Εμ. Λάσκερ, που όπως αναφέραμε στο προηγούμενο φύλλο, κράτησε τον τίτλο από το 1894 έως το 1921. Στη συνέχεια ο Λάσκερ χάνει τον τίτλο από τον Κουβανό Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα κι αυτός με τη σειρά του, μετά από έξι χρόνια, το 1927, χάνει τον τίτλο από τον Ρώσο Αλεξάντρ Αλιέχιν. Ο Αλιέχιν είχε μεταναστεύσει στην Ευρώπη και εκπροσωπούσε τη Γαλλία. Κράτησε τον τίτλο έως το 1927, τον χάνει από τον Ολλανδό Μαξ Ούβε το 1935 και τον ξανακερδίζει από τον ίδιο το 1937.

Στο διάγραμμα αυτού του κειμένου, βλέπουμε τη θέση που έχει προκύψει από την παρτίδα Αλεξ. Αλιέχιν - Εφίμ Μπογκολιούμποβ (Σλαβική Μεράν) η οποία παίχτηκε στη Γερμανία στις 4.4.1934. Ας δούμε την παρτίδα από την αρχή: 1. δ4 Ιζ6 2. γ4 γ6 3. Ιζ3 δ5 4. ε3 ε6 5. Αδ3 Ιβδ7 6. Ιγ3 δγ4 7. Αγ4 β5 8. Αδ3 α6 9. 0-0. Εδώ ο Αλιέχιν αποφεύγει τις περιπλοκές που προκύπτουν μετά από 9. ε4 γ5 10. ε5 γδ4 11. Ιβ5! Ιε5! 9... γ5 10. α4 β4 11. Ιε4 Αβ7 12. Ιεδ2 Αε7 13. α5 0-0 14. Ιγ4 Βγ7 15. Βε2 Ιη4;! Εδώ ο Μπογκολιούμποβ κερδίζει ένα πιόνι, αλλά με αντάλλαγμα για το λευκό την τοποθέτηση του Ιγ4 στο «β6». Καλύτερο ήταν το 15... Αε4 με ισότητα. 16. ε4 γδ4 17. θ3 Ιηε5 18. Ιζε5 (Φυσικά όχι 18. Ιδ4; Ιδ3 19. Βδ3 Ιγ5 ή 18. Ιγε5 Ιε5 19. Ιδ4 Πζδ8! 20. Αε3 Ιδ3 21. Βδ3 ε5 22. Βγ2 Βγ2 23. Ιγ2 Αε4 καλύτερα τα μαύρα!) 18... Ιε5 19. Αζ4 Αδ6 20. Αε5 Αε5 21. Ιβ6! Πα7 22. Παγ1 Βδ6 23. Πγ4 ζ5 24. εζ5 εζ5 25. Πε1 Βη6 26. ζ3 Πε8, εδώ υπάρχει και πίεση χρόνου, 27. ζ4 Βη3 28. ζε5! Πε5 (διάγραμμα) 29. Πγ8+!! Ρζ7 (όχι Αγ8 γιατί 30. Βε5!) 30. Βθ5+ η6 31. Βθ7+ Ρζ6 32. Πζ8+ Ρη5 33. θ4+! Ρζ4 34. Βθ6+ η5 35. Αζ5+!! Πζ5 36. Βδ6+ Ρη4 37. Αζ5 (1-0).