Ρε, τι τραβάνε κι αυτοί οι «πλανητάρχες»! Είδατε τι πήγε να πάθει ο «απερχόμενος»; Παραλίγο «να φάει παπούτσι στο κεφάλι». Ευτυχώς, που διαθέτει «ρεφλέξ» και το απέφυγε. (Βεβαίως, το μέγα και αγωνιώδες ερώτημα που τίθεται, τώρα και εφεξής, είναι αν και ο «ερχόμενος» θα έχει την ίδια ευκινησία και ευλυγισία, διότι είναι σίγουρο ότι κάπου, κάπως, κάποτε θα βρεθεί σε ανάλογη δυσχερή θέση). Κι αυτός ο Ιρακινός δημοσιογράφος, ο Μουντάζερ αλ Ζάιντι, γιατί προχώρησε σ' αυτή την αναιδή και επαίσχυντη ενέργεια; Ποιος είσαι εσύ, κύριε, που πετάς το παπούτσι σου στο κεφάλι ενός πλανητάρχη - έστω κι απερχόμενου - και, μάλιστα, δημοσίως, μπροστά τις τηλεοπτικές κάμερες; Και ποιος είναι ο Μπους για να τον προσβάλλεις μ' αυτό τον ανοίκειο και αναίσχυντο τρόπο; Κανένας διαιτητής αγώνα μπάσκετ, που, πάνω στο θυμό σου για την αδικία σε βάρος της ομάδας σου, μπορεί και να δικαιολογείσαι να του πετάξεις ένα μπουκάλι με νερό;

Εσφαλες, αγαπητέ. Αντί να σηκωθείς από τη θέση σου, να πας κοντά του και να του προσφέρεις ένα λουλούδι, αναγνωρίζοντας, εμπράκτως, τις τεράστιες υπηρεσίες που πρόσφερε ο ίδιος ως Πρόεδρος και η μεγάλη χώρα του στην πατρίδα σου και στο λαό σου, εσύ του πετάς στα μούτρα τα παπούτσια σου και τον αποκαλείς σκυλί. Είναι αυτή συμπεριφορά που ταιριάζει σε ευγενικούς δημοσιογράφους και, γενικότερα, σε πολιτισμένους ανθρώπους; Αλλά έτσι είστε εσείς οι Αραβες. Απολίτιστοι, ασεβείς, υβριστές, ταραχοποιοί και, προπάντων, αγνώμονες. Την ίδια απαράδεκτη και προκλητική συμπεριφορά επιδεικνύουν κι άλλοι πολλοί συμπατριώτες σου. Αντί να υποδεχτούν, μετά βαΐων και κλάδων, τους απελευθερωτές της χώρας τους, προέβαλαν αντιστάσεις κι αντί να προσαρμοστούν στη «νέα κατάσταση» που δημιουργήθηκε, συνεχίζουν να εναντιώνονται και να προκαλούν ταραχές.

Και μη μου πεις ότι, αντί για ελευθερία και δημοκρατία, οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους έφεραν την κατοχή, την τρομοκρατία και τη δυστυχία στη χώρα σου. Αυτά δεν είναι αλήθεια, αλλά αποτελούν προπαγάνδα των αντιπάλων της «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Και μη σταθείς στα περί βασανιστηρίων και μαζικών σφαγών γυναικόπαιδων, στις οποίες, δήθεν, επιδίδονται οι Αμερικανοί στρατιώτες, που παραμένουν πάνω από πέντε χρόνια στον τόπο σου, με μόνο στόχο να βοηθήσουν το λαό σου να μπει, με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, στο δρόμο της δημοκρατίας και της προόδου. Ούτε αυτά αληθεύουν και, εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχουν και μερικοί στρατιώτες «ατίθασοι» και «ασχοίνιαστοι», αυτά συμβαίνουν ενίοτε και, πάντως, δεν ευθύνονται ο Μπους και η Αμερική.

Αμ, το άλλο; Μαθαίνω ότι στο πλευρό σου στέκονται πολλοί συνάδελφοί σου δημοσιογράφοι, ενώ σε πολλές αραβικές χώρες γίνονται διαδηλώσεις με αίτημα την απελευθέρωσή σου. Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά. Εσφαλες και θα πληρώσεις. Θα πρέπει να καταλάβεις ότι ο δημοσιογράφος δεν επιτρέπεται να στρέφεται κατά των εκπροσώπων της Εξουσίας και δη κατά του ηγέτη μια παγκόσμιας υπερδύναμης, όπως έκανες εσύ. Αντιθέτως, καθήκον και χρέος του είναι να υπηρετεί την Εξουσία. Κι αυτό ακριβώς κάνει η πλειοψηφία των δημοσιογράφων στις πολιτισμένες χώρες. Αν σ' ενδιαφέρει, αυτό κάνουν και πάρα πολλοί δημοσιογράφοι στην Ελλάδα - να μη σου πω τρανταχτά ονόματα - και γι' αυτό, άλλωστε, αμείβονται πλουσιοπάροχα...