Σταθερή και μεγάλη είναι τα τελευταία χρόνια η μείωση του μαθητικού πληθυσμού που επιλέγει τα ΤΕΕ και τα ΕΠΑΛ και η μείωση αυτή επιβεβαιώνεται και από τα ετήσια στατιστικά στοιχεία που δίνει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ). Αποδεικνύεται ότι όσο απαξιωμένα ήταν τα ΤΕΕ στη συνείδηση του κόσμου, άλλο τόσο είναι και τα ΕΠΑΛ (παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να φτιάξει με αυτά τη «βιτρίνα» της τεχνικής εκπαίδευσης), αφού ούτε στέρεα βασική εκπαίδευση προσφέρουν, ούτε εξασφαλίζουν επαγγελματική προοπτική. Και αυτά τα προβλήματα της τεχνικής εκπαίδευσης απορρέουν από την ίδια τη φύση της ως κομμάτι του διπλού ανισότιμου σχολικού δικτύου (από τη μια τα γενικά κι από την άλλη τα τεχνικά σχολεία).

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, τη σχολική χρονιά 2006/07, ο συνολικός μαθητικός πληθυσμός των ΤΕΕ, ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ μειώθηκε κατά 11.818 μαθητές, δηλαδή μια ποσοστιαία μείωση της τάξης του 9,8% σε σχέση με την προηγούμενη σχολική χρονιά. Οσο για τα ιδιωτικά ΤΕΕ και ΕΠΑΛ, η μείωση του μαθητικού πληθυσμού φτάνει στο 55% (με αντίστοιχη απώλεια θέσεων εργασίας για το 47,1% των εκπαιδευτικών σε αυτά τα εκπαιδευτήρια).

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ανάλυση των στοιχείων ανά Περιφέρεια, οι μεγαλύτερες μειώσεις του μαθητικού πληθυσμού δευτεροβάθμιας τεχνικής εκπαίδευσης εμφανίζονται στην Ηπειρο (19%), τη Δυτική Ελλάδα (15,5%) και το Νότιο Αιγαίο (13,6%), περιοχές δηλαδή που πλήττονται περισσότερο από τη φτώχεια και την ανεργία και δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα από την αβεβαιότητα που προσφέρει ως προοπτική αυτός ο τύπος εκπαίδευσης.

Παράλληλα, αναδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η δήθεν καλύτερη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά μέσω της τεχνικής εκπαίδευσης είναι κενό γράμμα και δεν πείθει γονείς και μαθητές. Κι αυτό γιατί όσο κι αναμορφωθούν οι ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης (βλέπε κατάρτισης) δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η απορρόφηση των αποφοίτων, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής και κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.