Associated Press

Από πρόσφατη διαμαρτυρία εργατικών συνδικάτων στην Ιαπωνία ενάντια στις απολύσεις

Η «νέα μόδα», που είχε πειραματικά ξεκινήσει στην Ιαπωνία πριν περίπου οκτώ χρόνια, επί πρωθυπουργίας του δημοφιλούς Γιουνισίρο Κοϊζούμι, λέγεται σήμερα ευγενικά... «μοίρασμα εργασίας». «Μοίρασμα εργασίας» σημαίνει να βγάζουν τη δουλειά ενός εργαζόμενου δύο και τρεις άνθρωποι. Οχι βεβαίως για να μην πάθουν υπερκόπωση... Αλλά για να μην καταγραφούν ως άνεργοι στα κρατικά κιτάπια και «στραπατσαριστεί» η εικόνα, του κατά τα άλλα «φιλάνθρωπου» καπιταλισμού, που στην Ιαπωνία «φούντωσε» την επίσημη ανεργία στο 4,4% τον περασμένο Γενάρη (από 3,8% το Δεκέμβρη του '08).

Το «μοίρασμα των ημερών εργασίας» σημαίνει έτσι λιγότερες ώρες δουλειάς, με κουτσουρεμένους μισθούς και επιδόματα. Στην πράξη οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερο σφίξιμο της ζώνης του εργαζόμενου αφού τα «στενά» οικονομικά του θα οδηγήσουν και σε «στένεμα» των «μικροπολυτελειών» της καθημερινότητας και σε «μάζεμα» ακόμη και βασικών εξόδων. Περιττό έτσι να πούμε πως οι «μισο»-εργαζόμενοι είναι στην πραγματικότητα οιονεί άνεργοι με μισθό-χαρτζιλίκι που δε φτάνει παρά για τις πιο βασικές ανάγκες, σε μία χώρα που η ενοικίαση στέγης απαιτεί συχνά το μεγαλύτερο μέρος ενός μισθού.

Οι Ιάπωνες εργοδότες το εφαρμόζουν ήδη σε εργοστάσια των «Τογιότα», «Μάζντα», «Τοσίμπα» και «Φουτζίτσου». Η «Νισάν» το.... σκέφτεται, αντίθετα με μικρότερες εταιρείες που το έχουν θεσπίσει αδράχνοντας την «ευκαιρία» για να αυγατίσουν τα κέρδη μετόχων και ιδιοκτητών... Γιατί; Μα διότι οι... μισο-εργαζόμενοι συμφέρουν από κάθε άποψη τους καπιταλιστές, αφού, βγάζουν τη δουλειά με λιγότερα δικαιώματα, μικρότερους μισθούς και ελάχιστα επιδόματα. Επιπλέον; Απολύονται «πανεύκολα» προτού καν λήξουν τα όποια συμβόλαιά τους, που κατά το νόμο θεωρούνται τάχα «δεσμευτικά»... αλλά στην πράξη ελάχιστες φορές τηρούνται.

Ποιο είναι όμως το άλλοθι των Ιαπώνων (και όχι μόνον...) καπιταλιστών για τη θέσπιση της μισο-εργασίας; Ποιο άλλο παρά η «κρίση» και ο δήθεν «περιορισμός» του μπαράζ απολύσεων που έχουν ξεκινήσει οι εργοδότες όχι γιατί καταγράφουν τεράστιες ζημιές αλλά γιατί προβλέπεται (αλλού μικρή, αλλού μεγάλη) μείωση της κερδοφορίας τους. Πρεσβεύουν έτσι ότι τάχα κόπτονται για την ανεργία και ότι δήθεν της βάζουν «φραγμό» με την «πατέντα» των μισο-εργαζομένων... «Είναι καλύτερη η μισή δουλειά παρά η ανεργία», λένε στους εργαζόμενους προσπαθώντας βεβαίως να τους τρομοκρατήσουν με ένα ζοφερό αύριο, στο όνομα της «οικονομικής κρίσης».

Το Ιαπωνικό Κομμουνιστικό Κόμμα σε εκτενή ανακοίνωση που είχε εκδώσει το Δεκέμβρη με αποδέκτη την «Ιαπωνική Ομοσπονδία Επιχειρήσεων», είχε εύστοχα επισημάνει πως μόνιμοι, συμβασιούχοι ή εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης απολύονται μαζικά δημιουργώντας στρατιές φτωχών εργαζομένων ή ημιανέργων που αναγκάζονται να ζουν στους δρόμους σαν άστεγοι. Το ΙΚΚ είχε καταγγείλει πως οι περισσότεροι εργοδότες δεν τηρούν καν τους εργατικούς νόμους που έχουν θεσπίσει οι συντηρητικές κυβερνήσεις, με πρόσχημα τη μείωση της κερδοφορίας τους. Οπως ανέφερε: το 60% των απολυμένων συμβασιούχων και εργαζόμενων μερικής απασχόλησης είχαν συμβόλαια και διώχτηκαν από τις δουλειές τους προτού καν λήξουν.

Είναι χαρακτηριστικό το εξής γεγονός: Η «Τογιότα» και άλλες 12 μεγάλες εταιρείες ανακοίνωσαν τον περασμένο μήνα στο Τόκιο πάνω από 20.000 απολύσεις. Την ίδια στιγμή, παρά τις προβλέψεις για μείωση της κερδοφορίας τους, παρουσίαζαν συνολικά κέρδη πάνω από 2 τρισ. γεν!

Το κακό είναι ότι η πατέντα της «μισο-εργασίας» και οι φοβέρες της εργοδοσίας για την ανεργία βρίσκουν γόνιμο έδαφος. Πρόσφατη σφυγμομέτρηση της μεγάλης ιαπωνικής εφημερίδας «Yomiuri» σε 1.077 εργαζόμενους έδειξε ότι το 50% των ερωτηθέντων συμφωνεί σε πρώτη φάση με το μέτρο της «μισο-εργασίας» αν και επιφυλάσσεται για τους χαμηλότερους μισθούς... Το ζήτημα όμως είναι οι εργαζόμενοι να μη σκύψουν το κεφάλι στις απειλές και να διεκδικήσουν περισσότερα και όχι λιγότερα δικαιώματα. Να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που παράγουν.