Σε συνεχή πορεία υποχώρησης παραμένει η ισοτιμία του Ευρώ έναντι του δολαρίου, συμπαρασύροντας στην ίδια κατεύθυνση και τη δραχμή. Χτες το Ευρώ βρέθηκε κάτω από το όριο των 84 σεντς με επακόλουθο τη νέα ανατίμηση του δολαρίου που θα πωλείται σήμερα από τις τράπεζες προς 410,6 δραχμές.

Ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της ΟΝΕ χαρακτηρίζουν αποκαρδιωτική την κατάσταση. Αδυνατώντας ωστόσο να δώσουν κάποια στοιχειώδη ερμηνεία, αποδίδουν την πτώση του ευρωενωσίτικου νομίσματος σε... «κακή ψυχολογία» ακόμη και σε «λάθος χειρισμούς» του θεματοφύλακα της ακολουθούμενης νομισματικής πολιτικής, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Βιμ Ντουίζενμπεργκ. Οι λόγοι για μια προσέγγιση αυτού του ύφους είναι μάλλον προφανείς: Η αναζωπύρωση των πληθωριστικών πιέσεων στην ευρωζώνη έχει ολότελα ακυρώσει τις διακηρύξεις της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών στο επίπεδο του 2%. Η ακύρωση του στόχου αυτού - σύμφωνα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ είναι ο πρωταρχικός στόχος της νομισματικής πολιτικής - δημιουργεί εσωτερικές αντιφάσεις στο πλέγμα της νομισματικής πολιτικής τους αλλά και στο επίπεδο της προπαγάνδας τους, που έκανε λόγο για τα...«καλά» που θα έφερνε το Ευρώ στους λαούς της Ευρώπης.

Η ίδια αβεβαιότητα κατατρύχει σήμερα και την Τράπεζα της Ελλάδας. Η αναμενόμενη νέα αύξηση των επιτοκίων του Ευρώ αλλά και η νέα άνοδος του ελληνικού πληθωρισμού δεν αποτελεί την καλύτερη συγκυρία για την «προδιαγεγραμμένη» πορεία υποχώρησης των επιτοκίων της δραχμής. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ο τιμάριθμος για τον Οκτώβρη θα καταγράψει αισθητή άνοδο, εξέλιξη που σύμφωνα με υψηλόβαθμα στελέχη της κεντρικής τράπεζας, είναι πιθανόν να συμβεί είτε τον Οκτώβρη είτε στους επόμενους μήνες. Ετσι η «εναρμόνιση» των παρεμβατικών επιτοκίων της ΤτΕ μετατίθεται για χρόνο ευθετότερο: «Δε βιαζόμαστε», ανέφερε χαρακτηριστικά στο «Ριζοσπάστη», στέλεχος της κεντρικής τράπεζας.

Ετσι κι αλλιώς η πραγματικότητα της πρόσδεσης στο Ευρώ φανερώνεται από το γεγονός ότι από την αρχή του 2000 μέχρι χτες η δραχμή είχε χάσει περισσότερο από το 23% της αξίας έναντι του αμερικανικού δολαρίου. Η πραγματικότητα αυτή εξαναγκάζει τους κυβερνώντες να αναδιπλώνονται σε θέσεις για αναστροφή του κλίματος από το 2001. Αλλοτε πάλι χρησιμοποιούν την πραγματικότητα κατά τα καλά και συμφερόντά τους προκειμένου να εμπεδώσουν μέτρα επαχθέστερα για τη λαϊκή οικονομία και τις ανάγκες των εργαζομένων.