Στιγμιότυπο από παράσταση του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Υγείας τον Απρίλη του 2008 για τα σχέδια της κυβέρνησης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας

Το νέο σχέδιο νόμου αναρτήθηκε χωρίς καμία προειδοποίηση στην ηλεκτρονική σελίδα του υπουργείου Υγείας, γεγονός που προκάλεσε - όχι επί της ουσίας - ακόμα και τις αντιδράσεις του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Ο κεντρικός πυρήνας του νομοσχεδίου - του τέταρτου στη σειρά - είναι ίδιος με του προηγούμενου προσχεδίου που δημοσιοποιήθηκε στις 2/4/2008. Το καινούριο στοιχείο είναι ότι η σύνταξη των διατάξεων γίνεται στο φόντο των ήδη θεσμοθετημένων διαγνωστικών και θεραπευτικών πρωτοκόλλων με το άρθρο 35 του νόμου 3697/2008 (ΦΕΚ Α' 194). Ετσι με αυτό το δεδομένο η όλη διαδικασία της παροχής των υπηρεσιών - μέχρι και η εισαγωγή στο νοσοκομείο - είναι υποταγμένη στους περιορισμούς των πρωτοκόλλων, ενώ η πρόληψη υπάρχει μόνο στα λόγια. Το νομοσχέδιο - όπως και το προηγούμενο - αναφέρεται στην «Οργάνωση και Λειτουργία του Γενικού Συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΓΣΠΦΥ)», στο οποίο εντάσσονται δημόσιοι, ιδιωτικοί και δημοτικοί φορείς παροχής υπηρεσιών. Επίσης σε αυτό το σύστημα εντάσσονται και τα Κέντρα Πρόληψης και απεξάρτησης με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο ευαίσθητο θέμα της αντιμετώπισης των ναρκωτικών. Ενα ακόμα βασικό χαρακτηριστικό του νομοσχεδίου ο πολυκερματισμός των υπαρχόντων δημόσιων μονάδων ΠΦΥ, καθώς εντάσσονται στις Υγειονομικές Περιφέρειες (ΥΠΕ), ενώ στο προηγούμενο σχέδιο παρέμειναν - έστω και στα λόγια - στη Γενική Διεύθυνση ΠΦΥ του υπουργείου Υγείας. Φαίνεται καθαρά δηλαδή η πρόθεση της κυβέρνησης για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Στο νομοσχέδιο γίνονται φραστικές αλλαγές, καθώς τα Κέντρα Υγείας αστικού τύπου μετονομάζονται σε Κέντρα Υγείας Πόλης και τα Κέντρα Υγείας υπαίθρου σε Κέντρα Υγείας Περιφέρειας. Επίσης μετονομάζεται σε Ηλεκτρονικό Βιβλιάριο Υγείας η μέχρι τώρα διαφημιζόμενη Ηλεκτρονική Κάρτα Υγείας. Ομως και με το νέο σχήμα διατηρείται το πιστωτικό όριο, που ισχύει για ένα χρόνο.

Ετσι λοιπόν ο γιατρός είναι υποχρεωμένος να κινηθεί με βάση τα ασφυκτικά πρωτόκολλα και ο άρρωστος να αρρωστήσει με βάσει το ετήσιο πιστωτικό όριο. Μάλιστα αυτό το πιστωτικό όριο καθορίζεται με τα πιο αντιδραστικά κριτήρια όπως τις «γενικές ατομικές παραμέτρους του ασφαλισμένου», την «πολιτική που εφαρμόζει ο κάθε ασφαλιστικός οργανισμός» και την «ιστορική μέση δαπάνη για τις αντίστοιχες υπηρεσίες υγείας του ασφαλιστικού οργανισμού που περιλαμβάνονται στα πρωτόκολλα των ιατρικών πράξεων και φαρμάκων κατά κατηγορία ασφαλισμένων». Τα πρωτόκολλα είναι ενιαία για όλους τους ενταγμένους στο Γενικό Σύστημα ασφαλιστικούς οργανισμούς και ισχύουν ενιαία για κάθε φορέα, δημόσιο ή ιδιωτικό.

Στο σχέδιο νόμου διαγράφεται ως έννοια και ο Οικογενειακός Γιατρός και επανέρχεται ο προσωπικός γιατρός, όπως τον είχε προσδιορίσει με το σχέδιο υγείας του πολίτη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το καλοκαίρι του 2000. «Κάθε ασφαλισμένος μπορεί να διαλέξει ελεύθερα και για κάθε περίπτωση χωρίς οποιονδήποτε περιορισμό, τον ιατρό του από τους ιατρούς των ειδικοτήτων» που δηλώνουν συμμετοχή, αναφέρεται στο νομοσχέδιο.

Οι αμοιβές των φορέων δημόσιων και ιδιωτικών για τις υπηρεσίες και φάρμακα θα εισπράττονται από τα ασφαλιστικά ταμεία με ευθύνη των φορέων, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, που προβλέπει και τούτο: «Ο ασφαλιστικός οργανισμός... επιτρέπεται να συνάπτει συμβάσεις με εμπορικές τράπεζες, προκειμένου οι τελευταίες να προεξοφλούν τις αμοιβές των φορέων που έχουν ενταχθεί στο Γενικό Σύστημα ΠΦΥ για τις παρασχεθείσες υπηρεσίες και τα χορηγηθέντα φάρμακα».

Μ' άλλα λόγια, τα ασφαλιστικά ταμεία εκτός από πελάτες της επιχειρηματικής δραστηριότητας θα γίνουν και πελάτες των τραπεζών για να καλύψουν μια υποχρέωση του κράτους που θα έπρεπε να προσφέρεται αποκλειστικά με δική του ευθύνη και δωρεάν σε όλους τους κατοίκους της χώρας.