Τα όρια της πρόκλησης αγγίζει η εξόφθαλμη προσπάθεια της αστικής Δικαιοσύνης να προασπίσει με κάθε μέσο τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας, καταλήγοντας ακόμα και σε τραγελαφικές αποφάσεις, όταν πρόκειται για καταγγελίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η απόφαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πειραιά να απορρίψει τη μήνυση που κατέθεσαν τα ταξικά σωματεία της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης σε βάρος της διοίκησης του Βιομηχανικού Πάρκου Σχιστού (ΒΙΠΑΣ ΑΕ), εγκαλώντας την εργοδοσία ότι στις 11 Ιούνη 2008 ξήλωσε το κοντέινερ που είχαν στήσει τα συνδικάτα μέσα στο χώρο του ΒΙΠΑΣ, προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν σαν γραφεία των παραρτημάτων τους στο συγκεκριμένο χώρο δουλειάς.

Υπενθυμίζεται ότι η αναμέτρηση για την εγκατάσταση του κοντέινερ ήταν ένα από τα μέτωπα στη μάχη που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν τα ταξικά σωματεία της Ζώνης για τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση και δραστηριοποίηση των συναδέλφων τους στο ΒΙΠΑΣ, όπου κατά κανόνα λειτουργούν επιχειρήσεις ναυπηγοεπισκευής. Οι εργοδότες του Βιομηχανικού Πάρκου προσπάθησαν με κάθε μέσο να αποτρέψουν την παρουσία των Συνδικάτων στο χώρο ευθύνης τους. Μέρος αυτής της προσπάθειας, μαζί με την επιχείρηση κατασυκοφάντησης των ταξικών Συνδικάτων και των αγώνων γενικότερα, ήταν και η κλοπή και καταστροφή του κοντέινερ που έστησαν τα Συνδικάτα στο χώρο.

Ενα χρόνο μετά τα γεγονότα του περασμένου Ιούνη, η αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Κατερίνα Μπαρτζακλή γνωμοδότησε ότι το κοντέινερ δεν απομακρύνθηκε από βαλτούς της εργοδοσίας, αλλά από τα ίδια τα Σωματεία! Η πρόκληση μάλιστα κορυφώνεται λίγες γραμμές πιο κάτω, όταν στο κείμενο της απόφασης η εισαγγελέας φτάνει να ισχυριστεί ότι ακόμα και αν το κοντέινερ κλάπηκε, αυτό δε σημαίνει ότι αυτουργός είναι η εργοδοσία, αφού εκείνες τις μέρες, στο χώρο του ΒΙΠΑΣ, γινόταν δενδροφύτευση και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιος έκανε τη ζημιά, αφού στο χώρο μπαινόβγαινε γενικώς κόσμος!

Με άλλα λόγια, η εισαγγελέας λέει ότι το κοντέινερ διαστάσεων 5 μ.Χ. 2,5 μ. μπορεί και να το έκλεψε κάποιος ...κηπουρός, αλλά σίγουρα όχι η εργοδοσία. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της εισαγγελικής παρωδίας, αρκεί να σκεφτεί ότι το κοντέινερ απομακρύνθηκε με μαφιόζικο τρόπο το βράδυ της 11ης Ιούνη 2008 και βρισκόταν σε απόσταση 50 μόλις μέτρων από το φυλάκιο της εισόδου της ΒΙΠΑΣ, μέσα στο χώρο του πάρκου.

Σημειώνεται ακόμα ότι ο φύλακας της ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτι βρίσκεται επί 24ωρου βάσεως στο χώρο και είναι σε θέση να γνωρίζει ποιος ή ποιοι συμμετείχαν στην απομάκρυνση του κοντέινερ. Ολως τυχαίως, όμως, το βράδυ εκείνο δεν αντιλήφθηκε τίποτα, παρά το γεγονός ότι χρειάζεται γερανός για να μεταφερθεί το ογκώδες κοντέινερ και δεν υπάρχει καμιά περίπτωση αυτό να γίνει αθόρυβα! Πολύ περισσότερο που το κοντέινερ βρέθηκε από τα Σωματεία 20 μέρες μετά την κλοπή του πεταμένο σε μια χαράδρα, μέσα στο χώρο του ΒΙΠΑΣ, με κατεστραμμένο το σύνολο του εξοπλισμού του.

Είναι φανερό ότι η Δικαιοσύνη αναλαμβάνει για μια ακόμη φορά, ακόμα και στα πιο αυτονόητα πράγματα να ξελασπώσει την εργοδοσία. Στόχος δεν είναι τόσο να αθωωθεί για την καταστροφή του κοντέινερ, αλλά να ενθαρρυνθεί η ασυδοσία της και να δοθεί το πράσινο φως για την ένταση της επιθετικότητας στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στο ΒΙΠΑΣ, μετατρέποντας ταυτόχρονα τους χώρους δουλειάς σε καρμανιόλες για τη ζωή των εργατών.

Το γεγονός, άλλωστε, ότι τέτοιου είδους αποφάσεις συμπίπτουν χρονικά με τη δικαστική δίωξη δεκάδων συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, είτε για την υπόθεση του «Τζάμπο», είτε για άλλες αγωνιστικές διαμαρτυρίες σε τόπους δουλειάς, αφήνει διπλά εκτεθειμένη τη Δικαιοσύνη για το ρόλο της στο χτύπημα των εργατικών αγώνων. Αδιάψευστος μάρτυρας για τα παραπάνω είναι και η κατάπτυστη ποινική δίωξη που ασκήθηκε στις 12 Φλεβάρη του 2009 και βρίσκεται σε εξέλιξη από τις δικαστικές αρχές του Πειραιά, σε βάρος του μεταλλεργάτη Β. Καββαδία για το φόνο των 8 εργατών στο αεράδικο πλοίο «FRIENDSHIPGAZ», στις 24 Ιούλη του 2008 στη Ζώνη, από το οποίο ο ίδιος γλίτωσε την τελευταία στιγμή!