«Τα βίαια επεισόδια στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα επιβεβαιώνουν δυστυχώς την ανησυχία πολλών ότι το μεταναστευτικό μετατρέπεται πλέον σε μείζον κοινωνικό θέμα για τις αστικές περιοχές. Στη συγκεκριμένη περιοχή όμως δημιουργείται ένα "εργαστήριο δοκιμών" με πρωτοβουλία ακραίων στοιχείων κάθε πλευράς και συχνά υπο την ανοχή των Αρχών» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Oι ευρωκάλπες ανέδειξαν ως μείζονα για το εκλογικό σώμα τα προβλήματα τάξης και λαθρομετανάστευσης. Ηδη η κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το θέμα μονοπωλείται από ακραίες δυνάμεις, επιχειρεί με συγκεκριμένες πολιτικές να καλύψει τις ανησυχίες των πολιτών. Τα κόμματα της Κεντροαριστεράς αντιμετωπίζουν ως τώρα αμήχανα τα παραπάνω νέα προβλήματα. Οφείλουν όμως το ταχύτερο να τοποθετηθούν χωρίς επιφυλάξεις στα θέματα ασφάλειας και χωρίς εκπτώσεις στα ζητήματα των δικαιωμάτων. Η σύνθεση δεν είναι απλή, αλλά οι σιωπές και ο στρουθοκαμηλισμός κοστίζουν περισσότερο» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

«Η πραγματικότητα είναι πως η αριθμητική δύναμη των ακροδεξιών κομμάτων δεν αυξήθηκε σημαντικά. Απλώς επωφελήθηκαν από την εξαιρετικά χαμηλή συμμετοχή στις εκλογές. Αλλά και από την παρακμή της Σοσιαλδημοκρατίας, που για πολλά χρόνια ηγήθηκε των επιθέσεων εναντίον των εργαζομένων (και δεν έμεινε ατιμώρητη γι΄ αυτό) (...) Ο φόβος για την άνοδο των ακροδεξιών δεν είναι δικαιολογημένος. Είναι αχρείαστοι, εκτός ίσως από αριθμητικό δεκανίκι για νέες συντηρητικές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Αχρείαστοι, γιατί η κοινωνική αποστολή τους έχει ήδη συντελεστεί από άλλα λιγότερο φοβερά κόμματα, με λιγότερο φοβερά ονόματα που, με το πρόσχημα του "λιγότερου κράτους", το παρέδωσαν μαζί με τους εργαζόμενους στα χέρια των οργανωμένων επιχειρηματικών συμφερόντων. Κι είναι αυτός ένας φασισμός που φοβάται να πει το όνομά του» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).