Η Διακυβερνητική Διάσκεψη πλησιάζει προς το τέλος της. Τον επόμενο μήνα, στη Νίκαια θα ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις. Αποφάσεις που αφορούν στον τρόπο λήψης των αποφάσεων στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απ' όλους αναγνωρίζεται η κρισιμότητα των θεμάτων, όπως ο αριθμός των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η κατάργηση του βέτο, η στάθμιση των ψήφων με βάση το πληθυσμιακό μέγεθος των κρατών - μελών, η «ενισχυμένη συνεργασία». Αν κρίνουμε από την πορεία των συζητήσεων και από τα αποτελέσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής στο Μπίαριτζ, τότε θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι με τις αποφάσεις της Νίκαιας θα έχουμε σημαντικό περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών. Θα έχουμε ακόμη, την περιθωριοποίηση των μικρών κρατών και την αντίστοιχη ενίσχυση της θέσης των μεγαλυτέρων. Ούτως ή άλλως, το βέβαιο είναι ότι μετά τη Σύνοδο της Νίκαιας θα πάψει και επισήμως να υφίσταται η όποια ισοτιμία των μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η ελληνική κυβέρνηση σ' αυτές τις συζητήσεις έχει πάρει θέσεις που συνιστούν παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτό αποδεικνύεται και με τις δηλώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού, μετά τη Σύνοδο του Μπίαριτζ, όπου ο κ. Σημίτης είπε ότι η κυβέρνηση αποδέχεται και την κατάργηση του βέτο και τη δυνατότητα σε έναν μικρό αριθμό κρατών - μελών να ακολουθούν τη δική τους ξεχωριστή πολιτική.

Το θέμα είναι, από πού αντλεί ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση το δικαίωμα να διαπραγματεύονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι αυτό το δικαίωμα τούς το παραχώρησε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του στις εκλογές. Σε κανένα όμως προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ δεν αναφερόταν αυτά που τώρα δηλώνει ο πρωθυπουργός.

Μόνον ο ίδιος ο ελληνικός λαός μπορεί να νομιμοποιήσει, ή όχι, αυτές τις θέσεις και η κυβέρνηση οφείλει να το σεβαστεί. Οφείλει να θέσει τις όποιες αποφάσεις της Διακυβερνητικής υπό την έγκριση του λαού.