Σαν τάξη... | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Σαν τάξη...

Θερινό ηλιοστάσιο. Αέναη η κίνηση της φύσης. Απόδειξη οι εποχές. Καλοκαίρι, λοιπόν, και οι μέρες μικραίνουν, όπως και η ζωή των ανθρώπων. Αέναη κίνηση κι αυτή, με κατάληξη, φευ, το θάνατο. Το γεγονός αυτό θέτει το ερώτημα: Πώς πορεύτηκες τη ζωή σου, άνθρωπέ μου. Την κοινωνική ζωή σου. Αρχές του Ιούνη είχαμε ευρωεκλογές. Ιδιαίτερης σημασίας εκλογές. Ο,τι γίνεται στη χώρα, αποφασίζεται έξω από αυτήν.

Τα λέγαμε κείνο το θερμό βραδάκι. Μήτε ένταση, μήτε νεύρο. Ξέπνοα μιλούσαμε. Λίγο πριν βομβαρδιστήκαμε με τα φοροεισπρακτικά μέτρα της κυβέρνησης. Φόροι, φόροι, μια ζωή φόροι. Πρώτη δόση. Ακολουθεί δεύτερη δόση. Μπορεί και τρίτη. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;

Ο δάσκαλος είναι φίλος μας. Μένει στο χωριό μας. Δεν πηγαινοέρχεται. Ξενοτοπίτης στο χωριό, ξενοτοπίτης και στην πόλη. Προτιμά να 'ναι με τα γονικά των μαθητών του. Προπαντός με τους μαθητές του. Λέει πως ο δάσκαλος δεν τελειώνει το έργο του στην αίθουσα. Συνέχεια μπορεί και πρέπει να διδάσκει. Ολο το 24ωρο.

Δάσκαλε, πού θα πάει αυτή η κατάσταση; ρώτησε ένας για όλους. Μας κοίταξε, χωρίς να μιλήσει. Ξεφύσηξε και στο τέλος ρώτησε. Από σας, γιατί κάποιοι δεν ψήφισαν; Και όσοι ψήφισαν, τι ψήφισαν; Δεν είναι από περιέργεια. Ρωτώ, διότι οι πράξεις σας καθορίζουν το μέλλον των ανθρώπων. Και των παιδιών σας.

Ηταν ήρεμος. Νιώσαμε ότι από έγνοια ρωτούσε. Ξανοιχτήκαμε. Τους σιχάθηκα, γι' αυτό δεν ψήφισα, είπε ένας. Να στείλω μήνυμα, είπε άλλος. Μας βλάπτουν ίδια και οι δύο, παρατήρησε τρίτος. Χρόνια το ίδιο κόμμα ψηφίζω, πώς ν' αλλάξω; απολογήθηκε άλλος. Μωρέ άλλαξα, ξεχνώντας τα έργα τους, τότε που κυβερνούσαν, μουρμούρισε ένας άλλος. Ολοι είχαμε μια δικαιολογία και τη λέγαμε.

Τιμωρήσατε; Στείλατε το μήνυμα; Και οι άλλοι, που ψηφίσατε, τι λέτε; Συναίσθημα η ψήφος; Πώς δέχεστε και επιβραβεύετε πολιτική που σας βλάπτει;

Δάσκαλε, μας πληγώνεις. Μη συνεχίζεις. Ντρέπομαι. Τα είπε ο διπλανός του. Συνέχισε, δάσκαλε. Καλό μας κάνεις, παρέμβηκε κάποιος. Καταλαβαίνω πως απέχοντας δεν τιμώρησα κανένα. Ούτε μήνυμα έστειλα. Τους διευκόλυνα, αφού το σίγουρο είναι πως δε θα τους ψήφιζα. Ρώτα, δάσκαλε. Μας βοηθάς να συνειδητοποιήσουμε πως με την ψήφο δεν μπορείς να παίζεις. Δίκιο έχεις που αναρωτιέσαι, πώς γίνεται να ψηφίζουμε πολιτική που μας βλάπτει.

Τέτοια λέγαμε με περίσσια ειλικρίνεια. Ντροπή μας, που δε σκεφτήκαμε, αν αυτό που κάνουμε μας ωφελεί ή μας βλάπτει. Αντε να κοιτάξουμε καταπρόσωπο τα παιδιά μας. Και τις βουβές γυναίκες μας, που 'χουν την αγωνία στα μάτια τους. Λουστήκαμε, ντυθήκαμε τα καλά μας και ψηφίσαμε. Σταυρώσαμε τα δικά μας συμφέροντα. Αντε να προκόψουμε.

Σκεφτείτε, είπε ο δάσκαλος. Απλά είναι τα πράγματα. Από τη μια το συμφέρον σας ως τάξη. Από την άλλη, η πολιτική που το δυναστεύει, γιατί υπηρετεί άλλη τάξη. Πάρτε θέση. Σίγουρα, δεν είναι λογικό να κρατάτε το ίδιο ψηφοδέλτιο με τον εκμεταλλευτή σας.

Ιορδ. Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ