Φέτος το ήδη ισχνό εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, δέχεται ισχυρό πλήγμα, καθώς οι τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων τους είναι είτε χαμηλότερες είτε στα ίδια εξευτελιστικά επίπεδα με πέρσι, ενώ, ταυτόχρονα, οι επιδοτήσεις παραμένουν «ψίχουλα», και κάθε χρόνο και το υπέρογκο κόστος παραγωγής αυξάνεται συνεχώς.

Η φετινή καλλιεργητική χρονιά θα είναι ακόμα χειρότερη λόγω και της μειωμένης παραγωγής πολλών καλλιεργειών που «χτυπήθηκαν» από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος η βαμβακοκαλλιέργεια στη Θεσσαλία μειώθηκε κατά 30% και ανάλογη μείωση είχαμε και στην καλλιέργεια καλαμποκιού. Οι παραγωγοί των οποίων οι καλλιέργειες υπέστησαν ζημιές είναι, δε, αντιμέτωποι με τον αναχρονιστικό κανονισμό του ΕΛΓΑ, που δεν αποζημιώνει στο 100% και δίνει «ψίχουλα» ως αποζημιώσεις φέρνοντάς τους σε μεγάλο οικονομικό αδιέξοδο.

Περαιτέρω μείωση στο εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών - ιδιαιτέρως αυτών που αναγκάζονται να κάνουν και μιαν άλλη δουλειά για να συμπληρώσουν το πενιχρό αγροτικό εισόδημα, αλλά και των συνταξιούχων των 300 ευρώ - έφερε και η επιβολή του τσουχτερού χαρατσιού που τους επιβλήθηκε για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ.

Το τελευταίο διάστημα είναι σε εξέλιξη μια σειρά αγωνιστικών κινητοποιήσεων διεκδίκησης επίλυσης των οξυμένων προβλημάτων τους, όπως των ροδακινοπαραγωγών, μηλοπαραγωγών, των παραγωγών καρπουζιών - πεπονιών κ.ά. που απαιτούν να δοθούν άμεσες λύσεις στα προβλήματά τους.

Σε βασικά αγροτικά προϊόντα η κατάσταση έχει ως εξής:

Σιτηρά: Οι τιμές που διαμορφώνονται στα σιτηρά είναι στα ίδια εξευτελιστικά επίπεδα με πέρυσι. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σκληρό σιτάρι η τιμή φτάνει μόλις στα 20 λεπτά το κιλό για όσους το πουλήσουν, όταν το 2007 ήταν στα 50 λεπτά το κιλό. Κι αυτοί που δε θα το πουλήσουν, ελπίζοντας μήπως «τσιμπήσει» κάτι παραπάνω η τιμή, θα είναι στην αβεβαιότητα, ανησυχώντας ακόμα και για το ενδεχόμενο αντί για μεγαλύτερη τιμή, να το πουλήσουν σε χαμηλότερη ακόμα και από τα 20 λεπτά.

Ροδάκινα: Η τιμή παραγωγού στο κονσερβοποιημένο ροδάκινο είναι χαμηλότερη από πέρυσι. Χαρακτηριστικό της «κατρακύλας» που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια είναι ότι από 33 λεπτά το κιλό που ήταν το 1998, φέτος υπολογίζεται ότι με τις εξευτελιστικές τιμές των 22 λεπτών, η τελική εκκαθάριση θ' αφήσει στους παραγωγούς περίπου 17 λεπτά το κιλό, όταν το κόστος παραγωγής φτάνει στα 30 λεπτά.

Μήλα. Εκατομμύρια κιλά μήλων παραμένουν απούλητα στα ψυγεία, χωρίς να υπάρχουν, πλέον, χρονικά περιθώρια να τα διαθέσουν στην αγορά. Να σημειωθεί ότι στην επαρχία Αγιάς, που παράγεται περίπου το 30% των μήλων της χώρας, είναι αδιάθετα περίπου 4 εκατομμύρια κιλά. Το πρόβλημα λαμβάνει δραματικές διαστάσεις, αν ληφθεί υπόψη ότι φέτος στην επαρχία οι μηλοκαλλιέργειες υπέστησαν ζημιές από την ακαρπία και τη χαλαζόπτωση και οι παραγωγοί κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εισόδημα.

Βαμβάκι. Η πλειοψηφία των βαμβακοπαραγωγών πούλησε πέρυσι το προϊόν με 17 έως 18 λεπτά το κιλό, όταν πρόπερσι είχε 43 έως 44 λεπτά το κιλό. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση, με «Δούρειο Ιππο», τους αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ και την ΠΑΣΕΓΕΣ επιδιώκει να βάλει κατώτατο πλαφόν απόδοσης, που πρέπει πιστοποιημένα να παραδώσει ο κάθε παραγωγός για να πάρει το ποσό της συνδεδεμένης ενίσχυσης. Ετσι κινδυνεύουν να «πεταχτούν» από την στρεμματική ενίσχυση οι μικροί αγρότες.

Καλαμπόκι: Η τιμή είναι καθηλωμένη στα περσινά εξευτελιστικά επίπεδα των 11 λεπτών το κιλό, ενώ μεγάλες ποσότητες του προϊόντος παραμένουν αδιάθετες στις αποθήκες. Την ίδια ώρα οι μεγαλέμποροι εισαγωγείς καθώς και οι βιομηχανίες παραγωγής ζωοτροφών προμηθεύονται καλαμπόκι από χώρες όπως Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία.

Κτηνοτροφία. Η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει. Οι τιμές σε γάλα και κρέας παραμένουν για τον παραγωγό πολύ χαμηλές - 95 λεπτά/κιλό για το πρόβειο γάλα, 60 λεπτά/κιλό για το γίδινο, 35 λεπτά/κιλό για το αγελαδινό, ενώ το αρνί και το κατσίκι πωλούνται στα 5 ευρώ /κιλό.

Καρπούζια - πεπόνια. Οι παραγωγοί πουλούν τα προϊόντα τους για «ψίχουλα» με αποτέλεσμα ν' αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.

Ανάλογα είναι τα προβλήματα και για τ' άλλα αγροτικά προϊόντα

Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι στο πλαίσιο της πολιτικής της «ελεύθερης αγοράς» και στο όνομα του ανταγωνισμού, οι μικρομεσαίοι αγρότες παραδίδονται βορά στα «νύχια» των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών που αγοράζουν όσο όσο τ' αγροτικά προϊόντα και πουλούν πανάκριβα τ'αγροτικά μέσα και εφόδια, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Χαμένοι, εκτός από τους μικρομεσαίους αγρότες είναι και οι καταναλωτές, αφού παρά τη μεγάλη μείωση των τιμών παραγωγού, τα τρόφιμα και τ' άλλα προϊόντα που στηρίζονται στην αγροτική παραγωγή, και πολλές φορές είναι αμφιβόλου ποιότητας, κοστίζουν πολύ στα λαϊκά νοικοκυριά, «ροκανίζοντας» κι άλλο το εισόδημά τους.