Ο τραγικός θάνατος του 46χρονου μετανάστη Γκούλαφ Μίαχ στην εταιρεία «Γενική Ανακυκλώσεως Κτηματική Ξενοδοχειακή ΑΕ», όπου βρέθηκε θαμμένος κάτω από τόνους πεπιεσμένου ανακυκλώσιμου υλικού, την περασμένη βδομάδα, είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Το γεγονός, δε, ότι επί δύο 24ωρα σχεδόν, από την ημέρα του θανάτου του - πέθανε Παρασκευή πρωί και βρέθηκε μόλις το πρωί της Κυριακής - δεν αναζητήθηκε παρά μόνο από την οικογένειά του, αναδεικνύει με τον πλέον δραματικό τρόπο τις συνθήκες κάτω απ' τις οποίες ζουν και εργάζονται οι μετανάστες.

Οι μετανάστες, εργάζονται πολλές φορές υπό το καθεστώς της παρανομίας, πάντα υπό την απειλή της απόλυσης και αυτό τους κάνει ακόμα πιο ευάλωτους απέναντι στην εργοδοσία. Αλήθεια, ποια μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής τους μπορούν να διεκδικήσουν, όταν ένα μεγάλο κομμάτι απ' αυτούς δουλεύει ανασφάλιστο, όταν είναι κακοπληρωμένοι και κατά τεκμήριο κάνουν τις πιο βαριές και επικίνδυνες δουλειές;

Τα όσα βιώνουν σε κάθε τόπο εργασίας, αλλά και στη συγκεκριμένη εταιρεία, εξηγούν γιατί και το συγκεκριμένο «ατύχημα» δεν είναι παρά ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα έλεγαν στο «Ρ» οι ίδιοι οι μετανάστες, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στην εταιρεία της «Γενικής Ανακύκλωσης». Δουλεύουν καθημερινά δώδεκα ώρες, σε δύο βάρδιες (7 με 7). Οι περισσότεροι απ' αυτούς έμειναν ανασφάλιστοι για πολλούς μήνες. Οι συνθήκες, είναι το λιγότερο απαράδεκτες. Στην ίδια εταιρεία, οι εργάτες δουλεύουν ανάμεσα σε τόνους πεπιεσμένων εύφλεκτων (κυρίως χαρτιού) ανακυκλώσιμων υλικών, γεγονός που μετατρέπει την εταιρεία σε βραδυφλεγή βόμβα.

Οι μετανάστες είναι η εργατική εκείνη δύναμη απ' την οποία η αστική τάξη απομυζά το μεγαλύτερο ποσοστό υπεραξίας, ακριβώς γιατί τους κρατάει σε μια μόνιμη κατάσταση (ημι)παρανομίας. Ερχονται κυνηγημένοι απ' τις χώρες τους και - αν και εφόσον - ζήσουν και φτάσουν στη χώρα προορισμού, ζουν και εργάζονται σε άθλιες συνθήκες, δίχως δικαιώματα. Την ίδια ώρα που η «Γενική Ανακύκλωσης ΑΕ» το 2007 είχε κύκλο εργασιών 20.326.688 ευρώ και καθαρά κέρδη τα 1.288.314 ευρώ, το μεροκάματο για 12 ώρες εξαντλητικής δουλειάς δεν ξεπερνά τα 40 ευρώ.

Να γιατί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, μαζί με τα αστικά συγκροτήματα του Τύπου, εξαπολύουν ένα «κυνήγι μαγισσών», που ξεκινά απ' την απόπειρα διαμόρφωσης συνείδησης πως για όλα τα δεινά που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι την ευθύνη έχουν οι μετανάστες και φτάνει μέχρι τη δημιουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης και τις επιχειρήσεις σκούπα. Γιατί τα χέρια του μετανάστη είναι τα πιο φθηνά. Και αυτά τα χέρια πρέπει να παραμείνουν «δεμένα». Αυτό εξυπηρετεί η αντιμεταναστευτική πολιτική και το φαρμάκι του ρατσισμού.

Ακριβώς γι' αυτό, η πρόσφατη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ - το οποίο και είχε προειδοποιήσει με επιστολή την ηγεσία του υπουργείου για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας στην εταιρεία - και του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων έξω απ' τις πύλες του εργοστασίου στον Ασπρόπυργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη ανταπόκριση των μεταναστών εργαζομένων, που έγιναν μέλη του Σωματείου, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία...