Στον καπιταλισμό, αυτό που αποτελεί καταστροφή για τον άνθρωπο, το περιβάλλον, την πολιτιστική κληρονομιά δεν είναι τίποτε περισσότερο από ακόμη μια ευκαιρία για περισσότερο κέρδος. Γι' αυτό φροντίζουν οι κυβερνήσεις του. Ετσι, ενώ για το λαό η πυρκαγιά στην Α. Αττική είναι ένα καίριο χτύπημα στο παρόν και το μέλλον του σε όλα τα επίπεδα, για το κεφάλαιο είναι ένα πεδίο εφαρμογής νομοθετημάτων «κομμένων» και «ραμμένων» στα μέτρα του, όπως το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας, τα Ειδικά Χωροταξικά για Τουρισμό, Βιομηχανία, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τα Επιχειρηματικά Πάρκα.

Παράλληλα, αποδυναμώνει συνειδητά τις κρατικές υπηρεσίες προστασίας, μεταξύ αυτών και την Αρχαιολογική. Διότι, ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία της Α. Ατικής, εκτός από τον (χαμένο πλέον) φυσικό πλούτο της, είναι ο πολιτιστικός, αρχαιολογικός πλούτος της. Κάθε σημείο που πλήγηκε από την καταστροφή, από το Γραμματικό μέχρι το Πικέρμι και ακόμη νοτιότερα, ελέγχεται αρχαιολογικά. Τόσο λόγω διάσημων αρχαιολογικών χώρων όπως του Μαραθώνα και του Ραμνούντα, όσο και αυτών που αναμένουν την έρευνα και ανάδειξή τους. Αναμένοντας τον πρώτο απολογισμό του υπουργείου Πολιτισμού για την κατάσταση των αρχαιοτήτων μετά την καταστροφή, να θυμίσουμε μερικές ενδιαφέρουσες «λεπτομέρειες» για τον τρόπο που το κράτος διαχειρίζεται το περιβάλλον και τον πολιτισμό στην Α. Ατιική... πριν την πυρκαγιά.

Ενα χρόνο πριν, το Σεπτέμβρη του 2008, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων κατήγγειλε δημοσίως ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία μαθαίνει ...από την τηλεόραση για τις δημόσιες εκτάσεις που χαρίζονται στη Μονή Βατοπεδίου, οι οποίες ταυτόχρονα αποτελούν και σημαντικούς κηρυγμένους αρχαιολογικούς χώρους. Μεταξύ αυτών και εκτάσεις στη Λαυρεωτική και το Γραμματικό. Συγκεκριμένα, σημείωναν ότι δεν έχουν λάβει χάρτες των παραχωρηθεισών εκτάσεων ούτε εκ των υστέρων, ενώ φοβούνται ότι παραχωρήθηκε και η Καμάριζα που είναι κηρυγμένη αρχαιολογική Ζώνη Α΄, δηλαδή υψηλής προστασίας. Στο δε Γραμματικό υπάρχει επίσης ο αρχαιολογικός χώρος της Ραμνούντας και οι αρχαιολόγοι δήλωναν βέβαιοι ότι η παραχώρηση εμπεριέχει και αυτόν.

Τον περασμένο Απρίλη, ο γενικός γραμματέας της Αρχαιολογικής Εταιρείας επί πολλά χρόνια προϊστάμενος της Β` Εφορείας Προϊστορικών - Κλασικών Αρχαιοτήτων (με αρμοδιότητα την Αττική) και ανασκαφέας του αρχαίου δήμου του Ραμνούντα σημείωνε σε άρθρο του (περιοδικό «Μέντωρ») ότι ο συγκεκριμένος αρχαιολογικός χώρος απειλείται με τσιμεντοποίηση. Πρόσθετε ότι μαθαίνοντας από τον Τύπο ότι η Μονή Βατοπεδίου έγινε «ιδιοκτήτης του αρχαιολογικού χώρου του Ραμνούντος», αποτάθηκε στο ΥΠΠΟ για να πληροφορηθεί τι συμβαίνει. Η απάντηση ήταν ότι στις «ανταλλαγείσες εκτάσεις» του Δημοσίου και της Μονής (για τη λίμνη Βιστονίδος) «περιλαμβάνονται τμήματα συνολικού εμβαδού 968 περίπου στρεμμάτων, τα οποία ευρίσκονται στο νότιο τμήμα της Ζώνης Α`, αδόμητης, απολύτου προστασίας του αρχαιολογικού χώρου του Ραμνούντος. Στο συμβόλαιο, οι ανταλλαγείσες εκτάσεις χαρακτηρίζονται άρτιες και οικοδομήσιμες»!

Ο Β. Πετράκος σχολιάζει πως ακριβώς η τελευταία φράση αποτελεί το λόγο της ανταλλαγής: «Προσφέρονται 968 στρέμματα γης, έκτασης όσης μιας μικρής πόλης, παρθένου τοπίου, δασωμένου, φυσικού, χωρίς επεμβάσεις, που έχει χαρακτηριστεί ως ζώνη Α`, αδόμητη και απολύτου προστασίας των αρχαίων του δήμου του Ραμνούντος, του μόνου αρχαιολογικού χώρου της Αττικής που σώζει ακόμη το περιβάλλον φυσικό τοπίο, για οικοδόμηση». Προσθέτει ότι «η μυστική παραχώρηση αρχαιολογικών χώρων για εκμετάλλευση από οικοδομικές εταιρείες με τη μεσολάβηση της Μονής Βατοπεδίου δεν οφείλεται σε πλάνη» και παραθέτει αποσπάσματα σχετικών συμβολαίων, στα οποία αναφέρεται σαφώς ο αρχαιολογικός χαρακτήρας του χώρου.

Στο άρθρο επισημαίνεται και η απόπειρα λατομικής εκμετάλλευσης εντός του χώρου, το 1993, επί υπουργού Πολιτισμού, Ντόρας Μπακογιάννη, απειλή που αποσοβήθηκε μετά από προσφυγή στο ΣτΕ.