Στη χώρα που, ενώ βρίσκεται υπό κατοχή από το 2001, συνεχίζει να βομβαρδίζεται διαρκώς από τις κατοχικές δυνάμεις; Οπου γίνονται στόχος νοσοκομεία και παραπήγματα πολυμελών οικογενειών; Οπου δεν υπάρχει ακόμη καμία απολύτως υποδομή, ούτε καν δρόμοι, με αποτέλεσμα οι κάλπες των περίφημων «εκλογών» να μεταφέρονται από βουνό σε βουνό με μουλάρια ή να χάνονται καθ' οδόν; Οπου ολόκληρες επαρχίες, παρά το αιματοκύλισμα, βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Ταλιμπάν; Οπου η εγκάθετη ηγεσία που ανέδειξαν οι κατοχικοί διεκδικεί τα πρωτεία στη διαφθορά, αξιοποιώντας για τον εαυτό της τα πενιχρά χρήματα που προορίζονται για τον ταλαιπωρημένο διάσπαρτο πληθυσμό της;

Μα τι να περιμένει κανείς από τον ιμπεριαλισμό και όσους τον υπηρετούν, κάνοντας τη μέρα νύχτα, και το λογικό παράλογο, για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και να χειραγωγήσουν τους λαούς. Ασχέτως προσώπων και προσωπείων που μπορεί ν' αλλάζουν, πρόκειται για την ίδια πολιτική που, ενώ ισοπέδωνε, «χειρουργικά» πάντα, τον αφγανικό λαό, και επέμενε ότι «κυνηγά τον Μπιν Λάντεν στα βουνά του Αφγανιστάν», έριχνε από αέρος πακέτα βοηθείας γεμάτα με κονσέρβες φυστικοβούτυρου στους εξαθλιωμένους Αφγανούς..