Οι «μη φτωχοί» που έχουν τελειώσει υποχρεωτική εκπαίδευση είναι 5,4 φορές περισσότεροι από τους αντίστοιχους «φτωχούς», οι «μη φτωχοί» που έχουν τελειώσει το λύκειο είναι 11,2 φορές περισσότεροι από τους αντίστοιχους «φτωχούς», οι «μη φτωχοί» που έχουν τελειώσει ΑΕΙ είναι 25,2 φορές περισσότεροι από τους αντίστοιχους «φτωχούς» και τέλος «οι μη φτωχοί» που έχουν τελειώσει διδακτορικό είναι 44,5 φορές περισσότεροι από τους αντίστοιχους «φτωχούς».

Η ταξικότητα της εκπαίδευσης - όσο κι αν προσπαθούν να την καμουφλάρουν πίσω από το δίπολο «φτωχοί» και «μη φτωχοί» - αποκαλύπτεται στα στοιχεία της έρευνας της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για τη διαβίωση των νοικοκυριών σε σχέση με το εισόδημα. Παρόλο που χωρίζει τους «φτωχούς» και «μη φτωχούς» με το γνωστό τρόπο της ΕΕ, ώστε να κρύβει μεγάλο μέρος της φτώχειας, τα αποτελέσματα είναι αποκαλυπτικά. Πρακτικά, για την ΕΕ «φτωχός» θεωρείται αυτός που έχει εισόδημα μικρότερο απ' το 60% του μέσου εισοδήματος. Να υπενθυμίσουμε ότι στην Ελλάδα του 2009 υποχρεωτική εκπαίδευση θεωρείται η ολοκλήρωση του γυμνασίου.

Σύμφωνα με άλλα στοιχεία της έρευνας, τo 71,2% των «φτωχών» έχουν ολοκληρώσει μόνο την υποχρεωτική εκπαίδευση ή δεν ολοκλήρωσαν ούτε αυτή, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους «μη φτωχούς» πέφτει στο 44,8%. Τα αντίστοιχα ποσοστά για τα υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης (λύκειο έως και διδακτορικό) εκτιμώνται για τους «φτωχούς» στο 28,7%, ενώ για τους «μη φτωχούς» στο 55,1%.

Εκτιμάται ότι το 43,6% αυτών που δεν έχουν πάει καθόλου σχολείο ή δεν έχουν τελειώσει το δημοτικό, απειλείται από φτώχεια. Επίσης στο «φτωχό» πληθυσμό παρατηρείται μεγαλύτερη «εκπαιδευτική στασιμότητα» (δηλαδή τα παιδιά δεν ξεπερνούν το μορφωτικό επίπεδο των γονιών τους) σε σχέση με το «μη φτωχό» πληθυσμό.

Βέβαια, είναι γνωστή αυτή η πραγματικότητα που βιώνουν εδώ και χρόνια οι λαϊκές οικογένειες και οι δυσκολίες που έχουν τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα να σηκώσουν το οικονομικό βάρος της μόρφωσης των παιδιών τους, αφού μόνο στο όνομα η Παιδεία είναι δωρεάν. Ωστόσο, από τέτοιες έρευνες και στοιχεία φαίνεται ότι με την προώθηση των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων (στις οποίες συμφωνούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου), που θα χτυπήσουν παραπέρα το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα για το λαό.