«Ο συνολικός αριθμός των αμερικανών που πέρασαν τη "διαχωριστική γραμμή" και βρέθηκαν στη φτώχεια κατά τη διάρκεια του 2008 έφθασε τα 38,9 εκατομμύρια απο 37,3 εκατομμύρια το 2007, φτάνοντας σε επίπεδα που δεν έχουν ξεπεραστεί από το 1960 (...) δραματική αύξηση σημείωσε και ο αριθμός των ανασφάλιστων αμερικανών (...) σύμφωνα με τα στοιχεία (...) ο αριθμός των ανασφάλιστων αμερικανών προσέγγισε πέρυσι τα 45,7 εκατομμύρια, 1,4 εκατομμύρια περισσότεροι από το 2007 (...) το όριο της φτώχειας στις ΗΠΑ για μια τετραμελή οικογένεια ήταν πέρυσι 22.0005 δολάρια για μια τριμελή, 17.163 δολάρια για μια διμελή, 14.051 δολάρια και για μια μονομελή 10.991» (η καταγραφή στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Ο Μπαράκ Ομπάμα φαίνεται ότι κερδίζει τη μάχη της κοινής γνώμης (...) όπως προκύπτει απο δημοσκόπηση του CNN το 67% των αμερικανών υποστηρίζει πλέον το μεταρρυθμιστικό του σχέδιο (...) αρκεί όμως αυτή η μεταστροφή για να κερδίσει ο κ. Ομπάμα τον πόλεμο στην επικείμενη ψηφοφορία στο Κογκρέσο; (...) η αντιπολίτευση παραμένει ανοιχτά εχθρική ενώ ορισμένοι προοδευτικοί Δημοκρατικοί ενοχλήθηκαν, για τον ίδιο λόγο που οι μετοχές των ιδιωτικών ασφαλιστικών σημείωσαν χθες άνοδο» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

«Υπάρχει μόνο ένα πράγμα χειρότερο από τον δεσποτισμό ενός μόνο κόμματος - η δημοκρατία του ενός κόμματος που έχουμε αυτήν τη στιγμή στην Αμερική. Και τα λέω αυτά επειδή παρακολουθώ τις συζητήσεις για το σύστημα υγείας και το κλίμα στο Κογκρέσο (...) Στις συζητήσεις για την υγεία και το κλίμα, μόνον οι Δημοκρατικοί παίζουν κάποιον ρόλο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι Ρεπουμπλικανοί το μόνο που κάνουν είναι να λένε "όχι". Πολλοί απλώς θέλουν την αποτυχία του προέδρου Ομπάμα. Τι κρίμα! Ο Ομπάμα δεν είναι σοσιαλιστής, είναι κεντρώος. Αλλά εάν αναγκαστεί να εξαρτάται ολοκληρωτικά από το κόμμα του για να περάσει τις μεταρρυθμίσεις, θα χτυπηθεί από τις διαφορετικές φράξιες που υπάρχουν μέσα στους Δημοκρατικούς» (ο Thomas L. Friedman στα ΝΕΑ).