Σχεδόν όσα χρήματα είναι ο μισθός του προέδρου της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, Τίτου Πατρίκιου, για τα πέντε χρόνια της θητείας του, είναι τα χρήματα της κρατικής επιχορήγησης που θα μοιραστούν 29 θίασοι. Και αν συνεχίσουμε τις προσθέσεις και τους υπολογισμούς, πραγματικά κάποιοι θα πρέπει να ντρέπονται. Κι αυτοί οι κάποιοι είναι και αυτοί που τα δίνουν και αυτοί που τα παίρνουν. Πρόεδρος: 2.700.000 το μήνα, δηλαδή 37.800.000 το χρόνο και 189.000.000 στα πέντε χρόνια. Διευθύνων σύμβουλος, Ροδόλφος Μασλίας, 2.400.000 το μήνα, 33.600.000 το χρόνο, 168.000.000 κατά την πενταετή θητεία του. Είκοσι εννέα θίασοι θα επιχορηγηθούν και μάλιστα με καθυστέρηση ενός έτους, δηλαδή για το 1999 - 2000 με το ποσό 191.000.000, από το οποίο θα αφαιρεθούν αρκετά εκατομμύρια από εκείνους τους θιάσους που τελικά δεν πραγματοποιήσαν την προτεινόμενη παραγωγή, γιατί πολύ απλά δεν μπόρεσαν λόγω του οικονομικού βάρους και δεδομένης της καθυστέρησης της επιχορήγησης.

Και το εξωφρενικό είναι ότι στην ανακοίνωση του ΥΠΠΟ για τις επιχορηγήσεις η καθυστέρηση δικαιολογείται με τη φράση «λόγω της οικονομικής συγκυρίας». Προφανώς εννοούν οικονομική δυσχέρεια, καθώς έχουν άλλες προτεραιότητες. Ας δούμε τι ποσά «ευθύνονται» για την «οικονομική συγκυρία» του ΥΠΠΟ:

«Δραματικό Θέατρο» (Ρ. Πατεράκη), «Διπλούς Ερως», «Νέα Σκηνή Τέχνης», «Commedia», «Δόλιχος» (8 εκατ. δρχ. ο καθένας). «Αττις» και «Νέο Ελληνικό Θέατρο» (7 εκατ. δρχ. ο καθένας). «Θέατρο της Ανοιξης» - «Θέατρο της Σιωπής», «Ομάδα Υψηλού Κινδύνου», «Κάτω από τη Γέφυρα», «Διαδρομή», Θεατρικός Οργανισμός «Στιγμή», «Θεατρική Σκηνή», «Πράξη επτά», «Αιωρία», Θεατρική Ομάδα «Νάμα», «Παίκτες», «Σημείο» (6 εκατ. δρχ. ο καθένας). «Ανέμη», «Η Ρόζμαρυ στην κορφή των λόφων» (5 εκατ. ο καθένας). «Νέες Μορφές» Θεσσαλονίκης (10 εκατ.). «Πολιτισμικός Νότος», Χανιά (7 εκατ.). Σύλλογος Νέων - «Παράθλαση» Θεσσαλονίκης, «Λύκη Βυθού» (Θεσσαλονίκη), Δημοτικό Θέατρο Ζακύνθου, «Θέατρο τση Ζάκυνθος» (5 εκατ. ο καθένας). Επίσης: «Θέατρο Νέων» (10 εκατ.), «Νέο Θέατρο» Θεσσαλονίκης (8 εκατ.), «Κιβωτός εν Θεάτρω» (6 εκατ.).

Ομως το θέμα των επιχορηγήσεων φαίνεται να βάλλεται γενικότερα. Δεν είναι μόνο η αδιαφορία του ΥΠΠΟ, που εκφράζεται μέσα από καθυστερήσεις, μιζέριες και τσιγκουνιές. Και η Γνωμοδοτική Επιτροπή φέρει κάποιο βάρος. Φέτος, λέει, «αποφάσισε να εφαρμόσει ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια στην επιλογή των προτάσεων για επιχορήγηση θιάσων που δρουν μέσα στην Αθήνα». Και επιχειρηματολογεί σημειώνοντας ότι «ακόμα και καθιερωμένα θεατρικά σχήματα, που οι προτάσεις τους δεν ξεφεύγουν από τη συμβατικότητα, είναι χρήσιμο και ωφέλιμο να μένουν εκτός του συστήματος επιχορηγήσεων, ούτως ώστε και η υπερπροσφορά να μειώνεται και οι θίασοι να επανέρχονται με πιο επεξεργασμένες και πρωτότυπες προτάσεις». Ακόμη επισημαίνει: «Η θεατρική αγορά της Αθήνας έχει κορεστεί πλήρως και δεν είναι δυνατόν το σύστημα επιχορηγήσεων να ενισχύει αρνητικά την αύξηση του υδροκεφαλισμού της». Και ρωτάμε την Επιτροπή θα ενισχυθεί αρνητικά ο υδροκεφαλισμός εξαιρώντας καθιερωμένα σχήματα (που σημαίνει σχήματα που καταξιώθηκαν στο θεατρικό κοινό) ή μειώνοντας τις επιχορηγήσεις;

«Ακόμη πιο σοβαρή» -συνεχίζει η Γνωμοδοτική Επιτροπή- «είναι η διαπίστωση ότι η εξέλιξη αυτή (του κορεσμού εννοεί) έχει ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στη λειτουργία των θιάσων και στη διαμόρφωση του θεατρικού τοπίου εκτός της Αθήνας. Από τη μια στερεί τα ΔΗΠΕΘΕ από τις απαραίτητες καλλιτεχνικές δυνάμεις, που θα συνέτειναν στην ανάπτυξη και αναβάθμισή τους»...

Τα ΔΗΠΕΘΕ στερούνται του δικαιώματος της ανάπτυξης και της αναβάθμισής τους όχι εξαιτίας αυτού, αλλά εξαιτίας της αδιαφορίας επίσης του ΥΠΠΟ, που κρατά καθηλωμένα τα ποσά επιχορήγησης εδώ και πολλά χρόνια, ενώ επιπλέον καθυστερεί τραγικά και την καταβολή του χρηματικού ποσού. Οσο για τις καλλιτεχνικές δυνάμεις δεν είναι δα και τόσο λίγες που θα μπορούσαν να τις διεκδικούν όλοι όσοι κάνουν θέατρο.

Η Γνωμοδοτική Επιτροπή θεωρεί ότι «και στην περίπτωση των θιάσων παιδικού θεάτρου θα πρέπει να επιχορηγούνται τα σχήματα εκείνα, που έχουν να προσφέρουν κάτι καινούριο και πρωτότυπο στο παιδικό θέατρο». Τίποτε καλό δε συνέβη στο Παιδικό θέατρο; Δύο μόνο παιδικοί θίασοι άξιζαν επιχορήγηση; Τι συμβαίνει αλήθεια; Στα κριτήρια αξιολόγησης συμπεριλαμβάνονταν η καλλιτεχνική ποιότητα, η αρχαιότητα θιάσου - καθιέρωση, η προβολή του ελληνικού έργου κ.ά. Αυτό αντικαταστάθηκε από το «καινούριο και πρωτότυπο»; Και τι σημαίνει τελικά πρωτότυπο και καινούριο. Υπάρχει ασφαλής ερμηνεία; Και τελικά... η Επιτροπή θεάτρου δεν είναι αυτή που κατέγραψε προτάσεις για την Εθνική Πολιτική για το θέατρο; Μέσα σ' αυτές τις προτάσεις τους θυμίζουμε ότι γράφουν: «Σε όλες τις προηγμένες χώρες η αναγνώριση της σημασίας του θεάτρου για παιδιά εκφράζεται και με μια σημαντική οικονομική ενίσχυση. Γιατί αν το θέατρο γενικά είναι μια τέχνη που χρειάζεται χρήματα, το παιδικό θέατρο ειδικά χρειάζεται ακόμη περισσότερα»!