Η λέξη «οργή» μάλλον είναι λίγη για να περιγράψει αυτό που προκαλούν οι αντιδράσεις των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στις νέες εξελίξεις με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Η οργή όμως δεν αρκεί. Οι εργάτες πρέπει να βγάλουν στέρεα, πολιτικά συμπεράσματα. Ταξικά συμπεράσματα. Να δουν ποιος πάει με ποιον και ανάλογα να κρίνουν. Περιθώρια για αυταπάτες δεν υπάρχουν πια.

Εκείνοι που το 2001 πανηγύριζαν για το ξεπούλημα των ναυπηγείων και το παρουσίαζαν ως «μονόδρομο» (!) δηλώνουν τώρα οργισμένοι με τους εκβιασμούς της «Thyssen Krupp». Οταν τότε οι ταξικές δυνάμεις καλούσαν την ΠΟΕΜ και το σωματείο «Τρίαινα» των εργαζομένων στα ναυπηγεία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ πλειοψηφούν και στα δύο) σε αγωνιστική οργάνωση του κλάδου ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες δήλωναν ότι «η ιδιωτικοποίηση είναι μονόδρομος σήμερα» και μάλιστα συμπλήρωναν πως... «οι παλαιότερες θέσεις των συνεδρίων της ΠΟΕΜ για ενιαίο φορέα και στα ναυπηγεία και αλλού είναι αναχρονιστικές και ξεπερασμένες και πρέπει ν' αλλάξουν»! Δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν την πώληση ακριβώς επειδή δε διαφωνούσαν καθόλου μ' αυτή. Και σ' αυτή την κατεύθυνση όχι μόνο συμφώνησαν στις εκατοντάδες απολύσεις που δόθηκαν «πεσκέσι» στους αγοραστές, αλλά και καλλιέργησαν στους εργάτες την αυταπάτη ότι η παράδοση του ναυπηγείου στους ιδιώτες θα «διασφαλίζει τη δουλειά και τις κατακτήσεις τους» (βλ. σχετική ανακοίνωση του «Τρίαινα», Αύγουστος 2001).

Σήμερα, προσπαθούν να κρύψουν τις ευθύνες τους με λεονταρισμούς. Η ΠΟΕΜ καταγγέλλει ως «επικίνδυνη» και «υπονομευτική» τη στάση της ιδιοκτήτριας εταιρείας. Η «Τρίαινα» μιλά για «άκομψη» και «αλαζονική» κίνηση. Αποκαλυπτική όμως είναι και η «λύση» που δείχνουν: Εύχονται «καλό ταξίδι» στην «Thyssen Krupp», ζητώντας δηλαδή αντικατάσταση του δερβέναγα που στέκεται πάνω από τα κεφάλια των εργατών των ναυπηγείων. Την οργή που προκαλεί ο εμπαιγμός, ξεπερνά η οργή που προκαλεί η συμφωνία τους με το έγκλημα, όπως οι ίδιοι ομολογούν. «Φανήκατε ανίκανοι», τονίζει το σωματείο απευθυνόμενο στην εργοδοσία, προσθέτοντας ότι «τα Ναυπηγεία πρέπει να ξαναγίνουν ανταγωνιστικά». Ισχυρίζονται δηλαδή πως η ανίκανη διαχείριση από τη σημερινή διοίκηση και η έλλειψη «ανταγωνιστικότητας» των Ναυπηγείων (δηλαδή η απουσία των προσδοκώμενων κερδών) είναι που γεννούν τα σημερινά αδιέξοδα. Αφήνουν ανέγγιχτη την πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που οδηγεί όχι μόνο στην ένταση της αντεργατικής επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων των Ναυπηγείων αλλά και στην παράδοση ενός στρατηγικής σημασίας - για την άμυνα, ασφάλεια, ευημερία ολόκληρου του λαού - κλάδου στο κεφάλαιο.

Να γιατί είναι και τα δικά τους χέρια βουτηγμένα στο έγκλημα. Να γιατί ήρθε πια η ώρα οι εργάτες να συνειδητοποιήσουν ότι είναι κομμάτι των προβλημάτων τους, να τους γυρίσουν την πλάτη οριστικά και αμετάκλητα.