ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ.--

Ενα συμπίλημα πρότερων αποφάσεων του ΟΗΕ για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων είναι η «νέα» ομόφωνη απόφαση (υπ' αριθμόν 1887) που εξέδωσε χτες το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού, το οποίο για πρώτη φορά στην ιστορία του συνεδρίασε με προεδρεύοντα ηγέτη των ΗΠΑ.

Η απόφαση καλεί όσες χώρες δεν έχουν υπογράψει τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων (ΝΡΤ) να το πράξουν και όσες την έχουν υπογράψει να τη σεβαστούν και να την τηρήσουν. Καλεί επίσης όλες τις χώρες να διαπραγματευτούν τη μείωση των πυρηνικών οπλοστασίων, να μειώσουν τον κίνδυνο της «πυρηνικής τρομοκρατίας» και να επιτρέψουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας την εφαρμογή μέτρων και αντιποίνων εις βάρος όσων παραβιάζουν τις πυρηνικές τους υποχρεώσεις ή συνιστούν απειλή για την «παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια»...

Ο Μπάρακ Ομπάμα πάντως προσπάθησε να εξαργυρώσει προς όφελός του την απόφαση του σώματος και φορώντας το «φιλειρηνικό» προσωπείο ρητόρευσε υπέρ ενός «κόσμου ελεύθερου από πυρηνικά». Πρόσθεσε έτσι ότι «το διεθνές δίκαιο δεν είναι υπόσχεση χωρίς αντίκρυσμα και οι συμφωνίες πρέπει να εφαρμόζονται»... Αντίθετα, δεν είπε λέξη και φυσικά δεν υιοθέτησε την πρόταση του Κινέζου ομολόγου του Χου Ζιντάο προκειμένου όλες οι πυρηνικές δυνάμεις α) να μην κάνουν πρώτες χρήση πυρηνικών όπλων και β) να μη χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα σε βάρος χωρών που δεν έχουν όπλα τέτοιου είδους...

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν δεν ξέχασε το Ιράν λέγοντας ότι θα πρέπει να ασκηθούν νέες κυρώσεις εις βάρος του για το πυρηνικό του πρόγραμμα...

Μέσα σ' όλα αυτά, ο ΓΓ του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν, χαιρόταν ισχυριζόμενος πως διέκρινε «μία ιστορική στιγμή που προσφέρει μία νέα αρχή για ένα νέο μέλλον».

Παρόντες στη συνεδρίαση του ΣΑ σε επίπεδο ηγετών ήταν οι πρώην υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ (που είναι και σύμβουλος του νυν προέδρου Ομπάμα) και Τζορτζ Σουλτζ και ο πρώην υπουργός Αμυνας επί Κλίντον, Ουίλιαμ Πέρι.

Παράλληλα, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ δεκάδες ηγέτες πήραν και χτες το λόγο ανεβαίνοντας στο βήμα του ομιλητή. Οι περισσότεροι έθιξαν την ανάγκη «διεθνούς συντονισμού» για έξοδο από την καπιταλιστική κρίση, «μέτρα» για την ανάσχεση ή περιορισμό των κλιματικών αλλαγών, μέτρα «αντιμετώπισης» της φτώχειας κ.ά.