Σαν χιλιάδες βελόνες το ψύχος διαπερνά το κορμί, την καρδιά, το μυαλό. Το στόμα πρέπει να ανοίγει απότομα, σκληρά για να ζητήσει από το βιαστικό περαστικό ένα μικρό βοήθημα, αφουγκράζοντας συνάμα αν έχει ψυχή μέσα του. Ο πάγος σαν δολοφονική κρούστα έχει σκεπάσει ανθρώπους και δρόμους στη ρωσική πρωτεύουσα. Η αντίθεση είναι ορατή, πανταχού παρούσα και εκκωφαντική σαν απόλυτη σιωπή. Η Μόσχα λίγες μέρες πριν από το 2000 έχει αποτινάξει με βία «το αμαρτωλό παρελθόν» ενός ανώτερου κοινωνικού συστήματος, του σοσιαλισμού, και το έχει αντικαταστήσει με τη νέα «λαμπερή» πραγματικότητα των αστέγων και των φτωχών που αργοπεθαίνουν στους δρόμους, την πραγματικότητα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας...