Σε ό,τι αφορά το νέο πανδημικό εμβόλιο

Πέρα από τη γνώμη, τα στοιχεία και την αδειοδότηση του ΠΟΥ, του ECDC και ΕΜΕΑ, την τελική ευθύνη για τη διασφάλιση των όρων που εγγυώνται την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του εμβολίου φέρουν ο ΕΟΦ και η κυβέρνηση. Η επικέντρωση στη χρήση του εμβολίου, που πράγματι αποτελεί ένα σοβαρό όπλο στην αντιμετώπιση του ιού A(Η1Ν1), δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκρύψει τις σοβαρές ανεπάρκειες που υπάρχουν σε προσωπικό και υποδομές, προκειμένου στην πράξη να υλοποιηθούν όλα τα άλλα προληπτικά μέτρα. Αυτά θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα και όχι να τα θυμόμαστε σε κάθε «έκτακτο γεγονός», διαπιστώνοντας την αδυναμία υλοποίησής τους. Π.χ. τη σχεδόν ανύπαρκτη δημόσια ΠΦΥ στα πλαίσια ενός ενιαίου, δημόσιου, καθολικού και δωρεάν Συστήματος Υγείας, τις σοβαρές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό καθαριότητας στα σχολεία, σχολές, νοσοκομεία κλπ.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί το γεγονός ότι μέρος του πληθυσμού, που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, δεν έχει εμβολιαστεί ακόμη με το εμβόλιο του πνευμονιόκοκκου, λόγω της έλλειψης εμβολίων στα φαρμακεία και το ΙΚΑ. Το θέμα είναι γνωστό από το καλοκαίρι και δεν έχει επιλυθεί ακόμη. Από αυτή την κατάσταση επωφελούνται εταιρείες οι οποίες εμπορεύονται κύρια τα ακριβά εμβόλια πνευμονιόκοκκου, επιβαρύνοντας οικονομικά τα άτομα που τα έχουν ανάγκη.

Σε ό,τι αφορά την ετοιμότητα των ελληνικών δημόσιων νοσοκομείων.

Για να διασφαλιστεί η ουσιαστική και όχι εικονική ετοιμότητα των νοσοκομείων και οι προϋποθέσεις για να αντεπεξέλθουν σε ένα πιθανό σοβαρό κύμα πανδημίας απαιτούνται άμεσα:

• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, όχι μόνο για τη στελέχωση των ΜΕΘ. Να μονιμοποιηθούν οι υγειονομικοί που είναι επικουρικοί, με stage, κλπ.
• Να αυξηθούν και να ενισχυθούν οι δημόσιες υποδομές ΜΕΘ, άμεσος εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού (εργαστήρια) για την ενίσχυση της εργαστηριακής διάγνωσης.
• Μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζόμενων στα νοσοκομεία και τους άλλους χώρους εργασίας στα πλαίσια της εργοδοτικής ευθύνης (συστηματική εκπαίδευση του συνόλου των εργαζομένων, ιατρική παρακολούθηση, εμβολιασμός, ΜΑΠ). Κάλυψη όλων των κενών σε γιατρούς εργασίας και τεχνικούς ασφαλείας, με μόνιμη σχέση εργασίας.
• Να προσληφθούν από το κράτος περισσότερες καθαρίστριες στα νοσοκομεία με μόνιμη σχέση εργασίας και να καταργηθούν οι εργολάβοι.
• Για να αποτραπεί η συμφόρεση στα δημόσια νοσοκομεία, να ενισχυθεί η δωρεάν παροχή ΠΦΥ με κινητές μονάδες του υπουργείου Υγείας.
• Αμεσα να εκσυγχρονιστεί η υλικοτεχνική υποδομή και να ενισχυθεί η στελέχωση των υπαρχόντων δημόσιων Κέντρων Υγείας Υπαίθρου και να λειτουργήσουν δημόσια, δωρεάν Κέντρα Υγείας στις πόλεις σε κατάλληλους υπάρχοντες χώρους, π.χ. πολυιατρεία ασφαλιστικών Ταμείων, δημοτικά ιατρεία ή άλλα κρατικά κτίρια, με σύγχρονο εξοπλισμό και χρηματοδότηση από το κράτος.

Για την επιδημιολογική επιτήρηση

Η επιδημιολογική επιτήρηση είναι τραγικά ανεπαρκής σε πανελλαδικό επίπεδο και δέσμια της τραγικής έλλειψης δημόσιας και οργανωμένης ΠΦΥ. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ο περιορισμένος αριθμός των γιατρών που συμμετέχουν στην επιδημιολογική επιτήρηση (δειγματοληπτική) για τη «νέα γρίπη» και συμβάλλουν στη διαμόρφωση της εβδομαδιαίας έκθεσης επιδημιολογικής επιτήρησης (86 ιδιώτες γιατροί, 48 γιατροί Μονάδων Υγείας του ΙΚΑ και 90 γιατροί Κέντρων Υγείας και Περιφερειακών Ιατρείων). Μαζί με τις ελλείψεις προσωπικού στο ΚΕΕΛΠΝΟ αναδεικνύουν τη σοβαρή ανεπάρκεια του συστήματος επιδημιολογικής επιτήρησης.

Η αξιόπιστη όμως και αποτελεσματική επιδημιολογική επαγρύπνηση γενικά, προϋποθέτει αυξημένο αριθμό γιατρών και υπηρεσιών που συστηματικά να συμβάλλουν στην επιτήρηση και δήλωση για όλα τα βασικά λοιμώδη νοσήματα και να ενισχυθεί η κεντρική συλλογή και επεξεργασία των στοιχείων από κρατικό φορέα.

Σε όλες τις εκπαιδευτικές μονάδες να υπάρχουν μόνιμοι νοσηλευτές ή επισκέπτες υγείας για να καλύπτονται οι παραπάνω έκτακτες ανάγκες αλλά και το σύνολο των υγειονομικών αναγκών, σε συνεργασία με οργανωμένη δημόσια και δωρεάν υπηρεσία σχολικής υγείας (παιδίατρος, ψυχολόγοι κλπ). Αυτά σήμερα αποτελούν δραστηριότητες που καλούνται να επιτελέσουν μη εξειδικευμένοι, όπως οι δάσκαλοι και οι γονείς στα σχολεία, σύμφωνα και με την επικαιροποιημένη εγκύκλιο του ΥΥΚΑ. Η έλλειψη οργανωμένης υγειονομικής υπηρεσίας μέσα στις εκπαιδευτικές μονάδες, νηπιαγωγεία, σχολεία - σχολές - ΤΕΙ - ΑΕΙ, καθιστούν προβληματική έως αδύνατη, την ουσιαστική υλοποίηση των προληπτικών μέτρων, όπως πέρα των άλλων, την καταγραφή και την παρακολούθηση της υγείας των ευπαθών ατόμων από αυτόν τον πληθυσμό.

Κατά τη γνώμη μου τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής θα πρέπει να τοποθετηθούν και να συμβάλουν στην επίλυση και κάποιων άλλων ιδιαίτερων σοβαρών ζητημάτων που προκύπτουν στην καθημερινή υλοποίηση του σχεδίου δράσης της πανδημίας. Συγκεκριμένα:

Η οργάνωση - λειτουργία των εμβολιαστικών κέντρων είναι προβληματική, αφού έχει μεταφερθεί η ευθύνη στις νομαρχίες και τους δήμους χωρίς τις ανάλογες πιστώσεις. Οι δήμοι δρομολογούν την πρόσληψη προσωπικού με ελαστικές σχέσεις εργασίας για την κάλυψη των αναγκών των εμβολιαστικών κέντρων. Στην πραγματικότητα απαιτείται μόνιμο προσωπικό, που μετά τις συγκεκριμένες ανάγκες του εμβολιασμού, να καλύψουν ένα μέρος των ελλείψεων, που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν στους δήμους και στις νομαρχίες. Η εθελοντική προσφορά από τους ιατρικούς - νοσηλευτικούς συλλόγους, να λειτουργήσει συμπληρωματικά.

Ολοι οι επιστημονικοί φορείς συστήνουν τον κατ΄ οίκο περιορισμό των εργαζομένων και των παιδιών σε περίπτωση γριπώδους συνδρομής για όσο χρονικό διάστημα υπάρχει ένδειξη ότι μπορεί να μεταδώσουν τον ιό. Μέχρι σήμερα όμως παραμένει ασαφής η κατάσταση σε ό,τι αφορά τη χορήγηση άδειας ασθένειας για τους εργαζόμενους που ασθενούν από γριπώδη συνδρομή ή ασθενούν τα παιδιά τους και πρέπει να μείνουν σπίτι για να τα φροντίσουν. Η Εθνική Επιτροπή πρέπει να λάβει άμεσα θέση, διότι δεν αρκούν μόνο οι κατευθύνσεις, αλλά και η διασφάλιση των προϋποθέσεων που απαιτούνται σε κάθε περίπτωση για την εφαρμογή τους. Να εξασφαλιστεί ενιαία διαδικασία επίλυσης αυτού του ζητήματος, υποχρεωτική και όχι στη βάση της βούλησης και της καλής πρόθεσης κάθε εργοδότη στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Θα πρέπει να εξασφαλιστούν όλες οι πρακτικές προϋποθέσεις για την υλοποίηση αυτού του μέτρου όπως:

• Ολοι οι γιατροί των ασφαλιστικών οργανισμών να χορηγούν άδειες ασθένειας με διάρκεια που να λαμβάνει υπόψη όχι μόνο την αποθεραπεία του ασθενή αλλά και την προστασία της δημόσιας υγείας (αποτροπή της μετάδοσης - διασποράς της νόσου σε άλλους).
• Να εξασφαλιστεί από την κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι που πρέπει να μείνουν σπίτι τους για να αναρρώσουν, θα έχουν πλήρεις μισθολογικές και ασφαλιστικές αποδοχές για όλες τις ημέρες απουσίας.
• Να εξασφαλιστεί άδεια με πλήρεις μισθολογικές και ασφαλιστικές αποδοχές (όχι από την κανονική άδεια) σε έναν από τους δύο γονείς αν ασθενήσουν τα παιδιά ή ηλικιωμένα άτομα της οικογένειας ή αν κλείσουν οι παιδικοί σταθμοί ή τα σχολεία. Δεν μπορεί να επαφίεται η λύση αυτού του προβλήματος στον εθελοντισμό και στην αλληλοϋποστήριξη των γονιών και με αυτό τον τρόπο να καλύπτεται η κρατική και κυβερνητική απουσία.
• Να εξασφαλιστεί άδεια με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση στις έγκυες εργαζόμενες για όλο το διάστημα που υπάρχει έξαρση της νόσου (σύμφωνα και με το ΠΔ 176/97) και αντίστοιχα για τους εργαζόμενους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.
• Είναι ευθύνη του κράτους και της κυβέρνησης να εξασφαλίσει και να καλύψει όλες τις ανάγκες των εργαζομένων και να προστατευτεί η Δημόσια Υγεία. Φαίνεται ότι στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης, συνυπολογίζεται μαζί με την προστασία της Δημόσιας Υγείας και το οικονομικό «βάρος» των μέτρων. Η γνώμη μου είναι ότι κριτήριο των επιλογών και των αποφάσεων πρέπει να είναι αποκλειστικά η κάλυψη των λαϊκών αναγκών και η διασφάλιση της δημόσιας υγείας.