Μεταξύ άλλων οι μεγαλοβιομήχανοι απαιτούν:

• Ακόμη μεγαλύτερη μείωση της φορολόγησης των κερδών με «κατάργηση των φορολογικών αντικινήτρων που αποτρέπουν τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν στη διανομή κερδών». Ταυτόχρονα, ο ΣΕΒ ζητά φορολογικά κίνητρα και για την «πρόσθετη» ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη των χαμηλόμισθων στην κατεύθυνση απαξίωσης της δημόσιας ασφάλισης.
• Στην αντιασφαλιστική ατζέντα εντάσσεται και η αξίωση για «προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών» των εργοδοτών για τους νεοπροσλαμβανόμενους και κάλυψη της διαφοράς από το κράτος.
• Επίσης, ζητούν μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών (με υπολογισμό στο βασικό μισθό) συνολικά για τους εργαζόμενους σε επιχειρήσεις που θα εμφανίσουν το 2009 - 2010 «σοβαρή μείωση της δραστηριότητάς τους».
• «Επιδότηση για συμμετοχή σε προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης εκείνων των εργαζόμενων που μέσα στο 2009 και στο 2010 υποχρεώνονται να έχουν μειωμένη απασχόληση». Μια ευθεία πριμοδότηση της «ελαστικής» εργασίας που θα επιβάλουν οι μεγαλοβιομήχανοι και με χρήματα των θυμάτων τους.
• Την «αναστολή της καταβολής του επιδόματος ανεργίας σε περιπτώσεις που απορρίπτονται διαδοχικές προσφορές θέσεων εργασίας από τον ΟΑΕΔ», φέροντας ακόμη ένα χτύπημα στους άνεργους και εκβιάζοντας για άνευ όρων αποδοχή της μισής εργασίας με μισά δικαιώματα.
• Οι μεγαλοεργοδότες ζήτησαν μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, με την εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας, επιβεβαιώνοντας ότι οι κυβερνήσεις του δικομματισμού έχουν ήδη δημιουργήσει το αναγκαίο νομικό πλαίσιο για τη διά βίου κινητικότητα των εργαζόμενων και τον εγκλωβισμό τους σε αλλεπάλληλες ελαστικές μορφές απασχόλησης, εναλλασσόμενες με την ανεργία.