Η ώρα του εργατικού κινήματος | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Η ώρα του εργατικού κινήματος

Η μεγαλοαστική τάξη προσπαθεί να αναδιοργανωθεί. Ανοίγει δήθεν το σακούλι του «καλού Σαμαρείτη» και προσπαθεί να ηρεμήσει έναν περήφανο λαό που τον κατάντησε ζητιάνο. Ομως, το εργατολαϊκό κίνημα είναι εδώ ως αλώβητη εθνική δύναμη σωτηρίας μετρώντας τις δυνάμεις του, τους φόβους και τις απειλές μίσθαρνων οργάνων εξουσίας.

Η καπιταλιστική κρίση φοβίζει τους εξουσιαστές που προσπαθούν να σκορπίσουν το φόβο πάνω στο λαό. Οι κεφαλαιοκράτες μιλούν για την ανάγκη μιας νέας αστικής Ελλάδας, ενός νέου αστικού έθνους. Η εργατική τάξη με την πολιτική της πρωτοπορία μιλά για μία νέα εργατική Ελλάδα, ένα νέο εργατικό έθνος. Απέναντι στα κλαψουρίσματα της αστικής οικονομικής κρίσης απαντά με το πρόγραμμα της εργατικής οικονομικής ανάπτυξης. Απέναντι στις ψεύτικες οικονομικές δυσκολίες του αστικού νεοπλουτισμού απαντά με το αίτημα της φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου και την ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος.

Στην κεφαλαιοκρατική περιστολή των δημοσίων δαπανών για τις λαϊκές ανάγκες, απαντά με το αίτημα της κατάργησης της χρηματοδότησης των κεφαλαιοκρατικών επιχειρήσεων. Απέναντι στην διευρυνόμενη ανεργία απαντά με το αίτημα εργασίας, εφτά ώρες την ημέρα, τριάντα πέντε ώρες την εβδομάδα. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Απέναντι στις δόλιες οικονομικές αδυναμίες και πτωχεύσεις κεφαλαιοκρατικών επιχειρήσεων, απαντά με το αίτημα της κοινωνικοποίησης των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και του εργατικού ελέγχου. Στις εξοπλιστικές δαπάνες απαντά με τον περιορισμό τους στις αυστηρά αναγκαίες αμυντικές ανάγκες με τον έλεγχο μιας καλά σχεδιασμένης κι οργανωμένης λαϊκής άμυνας. Κατάργηση των ΝΑΤΟικών δαπανών και της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικές εκστρατείες μισθοφορικών στρατευμάτων.

Η εργατοϋπαλληλική τάξη, η τάξη της μισθωτής εργασίας του χεριού και του πνεύματος, η πολιτική της πρωτοπορίας αποτελούν ενιαία τάξη ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και χρώματος. Ανεξαρτήτως θέσεως στην παραγωγική λειτουργία, στην αμοιβή και στο χρόνο εργασίας. Εργαζόμενοι, υπο-απασχολούμενοι κι άνεργοι αποτελούν ενιαίο σώμα ταξικής θέλησης και δράσης. Ο αγώνας της αναφέρεται και στηρίζεται στην ταξική ολότητα. Ως ενιαίο σύνολο αναφέρεται στην κοινωνία κι ως τέτοιο αναλαμβάνει τις τύχες της ως η «νέα εθνικά ιθύνουσα τάξη».

Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας αυξανόμενης διεθνούς κοινωνικο-οικονομικής κρίσης. Το πολιτικό της σύστημα προσπαθεί στον ένα πόλο να ξεπεράσει την κρίση του και να συνέλθει. Στον άλλο πόλο προσπαθεί να ανανεώσει το καπιταλιστικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα και να το βγάλει αλώβητο και ισχυρό. Προσπαθεί να εμφανιστεί με δήθεν «ανανεωμένο άφθαρτο πολιτικό προσωπικό», να αναδιοργανωθεί και να εμποδίσει κοινωνικές εκρήξεις που θα το απειλήσουν. Η μέθοδος του «καλού Σαμαρείτη» προς το ζητιάνο είναι η γνωστή παλιά ιστορία. Ομως, οι ανεξέλεγκτες «τυφλές δυνάμεις» απλώνονται επικίνδυνα απειλώντας να συμπαρασύρουν μαζί με την αστική εξουσία και το λαό στην καταστροφή. Η αστική τάξη δείχνει αδύναμη, υποταγμένη στα ταξικά οικονομικά της συμφέροντα. Το ανανεωτικό της εγχείρημα δείχνει να μένει μετέωρο απειλώντας την ίδια την ύπαρξη του έθνους ως κοινωνικό λαϊκό σύνολο.

Η ώρα της εργατικής κι εργατολαϊκής σκέψης και προγράμματος είναι εδώ ως η εναλλακτική δύναμη εθνικής λαϊκής σωτηρίας. Ξεκινά από τις λαϊκές καθημερινές διεκδικήσεις, δεμένες με τα συνολικά του κοινωνικού μετασχηματισμού της σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας. Απέναντι στις αστικές μεταρρυθμίσεις το εργατικό - λαϊκό κίνημα προβάλλει τις εργατικές μεταρρυθμίσεις στο όνομα και για λογαριασμό της κοινωνίας.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ