Ο Νοέμβρης της ψυχής μας δεν έχει σύνορα, δεν μπαίνει στο μικροσκόπιο των αναλύσεων και της κριτικής. Δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος, δε διασχίζει νεφελώματα στα βάθη των οριζόντων. Δεν είναι άυλος και μετέωρος, δεν προέρχεται από παρθενογένεση.

Είναι δικός μας, κατά δικός μας, φτιαγμένος από χρυσάφι με οράματα και ιδανικά.

Είναι ο Νοέμβρης της μεγάλης γένεσης της Επανάστασης και της δημιουργίας. Από τις αετοφωλιές του Γοργοπόταμου, στα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Από τα ερημικά στενοσόκακα, τις παράγκες της προσφυγιάς και τα συνθήματα στους τοίχους, εκεί που πρωτοσήκωσε ανάστημα το τιμημένο ΚΚΕ, μέχρι το μεγαλείο της Εθνικής μας Αντίστασης. Είναι ο δικός σου Νοέμβρης και μη σκιάζεσαι.

Μη φοβάσαι, σύντροφε, στοχάσου το δυναμισμό της ανυψωμένης σου γροθιάς, της ανοιχτής σου αγκάλης, των σφιγμένων σου χεριών, της δυνατής φωνής σου. Τα φουσκωμένα μπράτσα και τις άγριες μουτσούνες των σπιούνων - μη φοβάσαι - αυτούς που σε φοβούνται, 91 χρόνια και η σπορά είναι γερή, στη θέση του ζευγά, άλλος ζευγάς, στου θεριστή άλλος θεριστής και του τρυγητή άλλος τρυγητής.

Τη βροχή και το χαλάζι. Στα χέρια σου τα ηνία της ζωής και του αγώνα. Το αλάτι της Γης, το ψωμί, το κρασί, το γάλα και το μέλι. Εμείς της Γης οι κολασμένοι..!