Η δήλωση αποκήρυξης των κινητοποιήσεων του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στον διάλογο - απάτη για την καρατόμηση κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και συγχρόνως δήλωση αποδοχής του «διαλόγου» και πρόκλησης εντυπώσεων περί μιας δήθεν ασάφειας γύρω απ' τις κυβερνητικές προθέσεις, ανήκει στον πρόεδρο του ΣΥΝ και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα. Δεν ξαφνιάζει καθόλου η τοποθέτηση και η ευθυγράμμισή του με όλους όσοι (κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., αστικός Τύπος, άρα αστική τάξη) από προχτές εξαπολύουν μύδρους για το μπλοκάρισμα του «διαλόγου» από το ΠΑΜΕ. Που βεβαίως δεν έδωσε καμία «χαρά» στην κυβέρνηση. Αντίθετα, το κόμμα του Αλ. Τσίπρα έχει δώσει πολλές χαρές στο ΠΑΣΟΚ και στις κυβερνήσεις του, τρέχοντας πρώτο και καλύτερο στα τραπέζια στημένων «κοινωνικών διαλόγων» νομιμοποιώντας τη σφαγή εργασιακών δικαιωμάτων που τα ακολουθούσε. Κι ας δηλώνουν τα στελέχη του (Δ. Σπανού, ΜΕΓΚΑ, προχτές) ότι ουδέποτε πήραν μέρος, προσπαθώντας με ψέματα να αποκαταστήσουν τη χαμένη τιμή του οπορτουνισμού. Να τους θυμίσουμε στα γρήγορα τη συμμετοχή τους στο διάλογο για το νόμο Ρέππα;

Χαρά στην κυβέρνηση έδωσε και χτες ο Αλ. Τσίπρας, ισχυριζόμενος ότι αυτή δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά της για το Ασφαλιστικό. Ο κόσμος το 'χει τούμπανο και η Κουμουνδούρου δηλώνει διά στόματος προέδρου της ότι «ισχύει στο ακέραιο» η πρόταση για τηλεοπτικό ντιμπέιτ προκειμένου να διαφωτιστούν οι «μάζες» για τις κυβερνητικές προθέσεις! Ντιμπέιτ προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, βοηθώντας αντικειμενικά να χαθεί χρόνος και να γίνουν πιο εύπεπτες στα λαϊκά στρώματα οι νέες ανατροπές. Αναρωτήθηκε ο Αλ. Τσίπρας: «Θα αυξηθούν ή όχι τα όρια ηλικίας; Θα αυξηθούν ή όχι οι εισφορές; Θα καλύψει η πολιτεία τα μεγάλα κενά και τις μαύρες τρύπες στα αποθεματικά;». Δε γνωρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ούτε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, ούτε τις αποφάσεις που αυτό συνυπέγραψε, μαζί με τη ΝΔ στο πλαίσιο της ΕΕ. Αρα, σύμφωνα με το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο διάλογος ενδέχεται και να γίνεται για να μειωθούν τα όρια ηλικίας, να μειωθούν οι εισφορές, για την απόδοση στα Ταμεία των κλεμμένων. Η συνειδητή τους προσπάθεια να δημιουργήσουν αυταπάτες τους κατατάσσει στην αντίπερα όχθη των συμφερόντων των εργαζομένων, την ώρα που προβάλλει περισσότερο από ποτέ η ανάγκη του πανεργατικού ξεσηκωμού. Αυτή είναι η προγραμματική τους αντιπολίτευση, αυτές είναι οι υπηρεσίες που αγόγγυστα προσφέρουν στο σύστημα.