Παρατηρώντας το σημερινό διάγραμμα αυτού του κειμένου, δύσκολα θα έβγαζε κανείς το συμπέρασμα ότι κερδίζουν τα μαύρα. Ο λευκός διαθέτει ελεύθερο πιόνι στη στήλη «α» και υπερέχει στην πλευρά της βασίλισσας με ένα ακόμα πιόνι.

Παρ' όλα αυτά, ο μαύρος κερδίζει κι αυτό οφείλεται στα κεντρικά του κομμάτια που θα βοηθήσουν το ελεύθερο πιόνι «δ4», καθώς επίσης, στο ότι ο λευκός ίππος βρίσκεται σε μακρινό τετράγωνο και δύσκολο θα εμποδίσει το προωθημένο «δ» πιόνι.

Ας δούμε τους παράγοντες από τους οποίους φθάνει στη νίκη ο μαύρος: 1... δ3 2. Ρζ1 Ιγ3 3. Ιε1 Ρδ4. Ο λευκός κάνει αναγκαστικές κινήσεις, βλέποντας το μαύρο Ρουά να πλησιάζει στο «ε3». 4. Ρδ2 Ιε4+ 5. Ργ1 Ιδ6! με κατεύθυνση στο «γ4». 6. Ρδ2. Επίσης χάνουν και οι κινήσεις: α) 6. Ιγ6+ Ργ3 7. Ιε7 δ2+ 8. Ρδ1 Ιε4 9. Ιδ5+ Ργ4 και 0-1 β) 6. α4 Ρε3 7. Ιγ6 Ιγ4! 8. Ιβ4 δ2+ 9. Ιγ2 Ρε2 και 0-1. 6... Ιγ4+ 7. Ργ1. Αν 7. Ρδ1 ή Ρε1 τότε το 7... Ρε3 είναι αποφασιστικό. 7... δ2+ 8. Ργ2 Ρε3 9. Ιβ5. Στήνοντας επιτυχημένη άμυνα με την απειλή στη συνέχεια να πάει στο «γ3». Τώρα όμως φαίνεται η σημασία της 6ης κίνησης του μαύρου Ιγ4! 9... Ια3+! Ο λευκός ίππος αναγκάζεται να απομακρυνθεί 10. Ια3 Ρε2 και το πιόνι προάγεται σε βασίλισσα.

Ενα πιόνι επιπλέον κερδίζει σε αξία, όσο λιγότερο υλικό παραμένει στη σκακιέρα. Στο φινάλε πιονιών το επιπλέον πιόνι έχει πάντα αποφασιστική σημασία και στα φινάλε ελαφρών κομματιών δίνει συνήθως καλές προοπτικές νίκης.