Με κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειές τους που έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο εξαιτίας της βάρβαρης αντιαναπηρικής πολιτικής που εφαρμόζουν διαδοχικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, χτες η υφυπουργός Παιδείας Ε. Χριστοφιλοπούλου έκανε δηλώσεις για την ειδική αγωγή... δείχνοντας να ξεχνάει τη σημερινή πραγματικότητα.

Αποσιωπώντας ότι τουλάχιστον 185.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι εκτός εκπαίδευσης και οι οικογένειες επωμίζονται το οικονομικό βάρος για τη θεραπεία, την εκπαίδευση και την αποκατάστασή τους, ανακοινώθηκε γενικόλογα η «οικοδόμηση ενός ενταξιακού μοντέλου στην εκπαίδευση» και η «οικοδόμηση ειδικών σχολείων για τα παιδιά που δεν μπορούν να συμμετέχουν στη γενική εκπαίδευση». Ομως, στο χώρο της ευαίσθητης Ειδικής Αγωγής επιβάλλεται η δημιουργία 12τάξιου Ειδικού Σχολείου, ταυτόχρονη κατάργηση των ιδιωτικών μονάδων (που στοιχίζουν στις λαϊκές οικογένειες 1.500 ευρώ το ελάχιστο) και ειδική εκπαιδευτική μέριμνα για παιδιά με βαριές αναπηρίες, που αδυνατούν να ολοκληρώσουν τη βασική ειδική εκπαίδευση. Ολα τα άλλα μπορούν να φοιτήσουν στο ενιαίο 12χρονο βασικό σχολείο, με ολόπλευρη και κατάλληλη στήριξη.

Ακόμη, ανακοινώθηκε η κατάργηση της ξεφτίλας των ακριβοπληρωμένων σεμιναρίων των 400 ωρών ως προσόν πρόσληψης εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αλλά την ίδια στιγμή στο όνομα της καταπολέμησης «των συνθηκών αβεβαιότητας και ομηρίας των εκπαιδευτικών» προβάλλεται ως διέξοδος η γενίκευση του ΑΣΕΠ για όλους τους κλάδους εκπαίδευσης ειδικής αγωγής. Είναι ξεκάθαρο ότι με εργαλείο τον ΑΣΕΠ, με προσχηματικό τρόπο και στο όνομα της αξιοκρατίας, χτυπιέται το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με πλήρη δικαιώματα και ελεύθερο χρόνο, δικαιολογείται και διαιωνίζεται η αδιοριστία και η ανεργία των εκπαιδευτικών. Είναι ανάγκη ο μαζικός διορισμός μόνιμων εκπαιδευτικών που θα καλύπτουν όλα τα κενά στα ειδικά σχολεία που κάθε χρόνο υπολειτουργούν, λόγω και των τεράστιων εκπαιδευτικών κενών. Γιατί κάθε κενό σημαίνει ακάλυπτη λαϊκή ανάγκη για μόρφωση.