Παραμονές Χριστουγέννων, αντιπροσωπεία της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Εργαζομένων με Stage επισκέφθηκε τα γραφεία της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό και συνομίλησε με την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα. Εκ μέρους της αντιπροσωπείας, ο Λ. Φουντούλης σημείωσε: «αυτά τα Χριστούγεννα δεν είναι για εμάς γιορτινά. Είναι Χριστούγεννα διωγμού και ανεργίας. Είναι όμως και τα πρώτα που οι εργαζόμενοι stage αγωνιζόμαστε δυνατά για τα δικαιώματά μας. Γι' αυτό και θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους εργαζόμενους και εσάς ως ΚΚΕ για την συμπαράσταση στον αγώνα μας».

Παίρνοντας αφορμή από το οξυμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι με stage, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε στη συζήτηση που είχε με την αντιπροσωπεία της Συντονιστικής Επιτροπής:

«Αυτό που δημόσια θέλουμε να πούμε είναι ότι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν ο καθένας θα βρεθεί σ' ένα τραπέζι - βέβαια, άλλο το τραπέζι του πλούσιου και άλλο του φτωχού, αλλά εν πάση περιπτώσει και ο φτωχός θα προσπαθήσει κάπως να περάσει το βράδυ του - δεν πρέπει να ξεχάσει ότι είναι η τελευταία μέρα για τους εργαζόμενους με αυτή την αισχρή, θα έλεγα, σύμβαση των stage στο Δημόσιο. Η Πρωτοχρονιά θα βρει τους ανθρώπους αυτούς άνεργους, σε μια περίοδο που η ανεργία μεγαλώνει και η ανάκαμψη όταν θα έρθει, θα έρθει με αυξημένη ανεργία - αυτό το λένε οι πάντες και όχι μόνο εμείς οι κομμουνιστές. Επομένως, η 1η Ιανουαρίου είναι μία μέρα γεμάτη - το λιγότερο που μπορώ να πω και με τον πιο ευγενικό τρόπο - ανασφάλεια για εσάς και θα είναι μία χρονιά πάρα πολύ δύσκολη.

Εμείς κάθε μέρα γινόμαστε όλο και πιο βέβαιοι ότι η θέση την οποία έχουμε, για μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, είναι σωστή. Δεν είναι θέση δημαγωγική, δεν είναι θέση ψηφοθηρική. Ξεκινάει από την εξής πραγματικότητα: Ο,τι υπάρχει σε αυτόν τον τόπο σε υλικό πλούτο και σε υπηρεσίες, τον παράγουν οι εργαζόμενοι. Το κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να αυγατίσει, αν δεν εκμεταλλευόταν την ανθρώπινη δύναμη. Αν δεν μισθώσεις την ικανότητα του ανθρώπου για δουλειά και δεν την εκμεταλλευτείς, τα κέρδη δεν αυγατίζουν.

Με αφορμή, αν θέλετε και τον προϋπολογισμό, ξεσκονίσαμε τα στοιχεία της τελευταίας 20ετίας. Το τι έχουν πάρει οι επιχειρηματικοί όμιλοι απευθείας από το κράτος ή από τις τράπεζες ή από τα κοινοτικά προγράμματα ή από το ΕΣΠΑ, το τρίτο και τέταρτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης, δεν μπορείς να το πιστέψεις. Ακόμα και εμείς που ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει καπιταλισμός και τι σημαίνει καπιταλιστική οικονομία.

Ερχονται τώρα και λένε ότι δεν τα βγάζουν πέρα. Η πραγματικότητα είναι η εξής: Εχουν αποθησαυρίσει κεφάλαια, διστάζουν να τα επενδύσουν για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος από τις ομογάλακτες επιχειρηματικές επιχειρήσεις, τις ελληνικές και τις ξένες, και θέλουν να βάλουν τα χρήματά τους και να βγάλουν ακόμα περισσότερα κέρδη από πριν. Δε συμβιβάζονται με τη μείωση του ποσοστού κέρδους.

Και δεύτερο για να επενδύσουν πρέπει να ξεθεμελιωθεί εκ βάθρων το ασφαλιστικό σύστημα και οι εργασιακές σχέσεις. Δεν θέλουν να επενδύσουν σε ένα εργασιακό περιβάλλον όπως ήταν πριν. Γι ' αυτό εκβιάζουν να αλλάξουν οι νόμοι και για αυτό η κυβέρνηση τρέχει μέχρι τον Απρίλιο να τα τελειώσει, έτσι ώστε να κάνουν τις επενδύσεις. Θα κάνουν τις επενδύσεις με αυξανόμενη ανεργία και με σχέσεις σύγχρονου δουλεμπορίου.

Επομένως, ξεκινάμε από το εξής πράγμα: Δεν παζαρεύουμε αυτό που λένε "επενδύστε για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας". Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Ο καθένας, από τη στιγμή που γεννιέται μέχρι να τελειώσει η ζωή του, πρέπει να έχει εξασφαλισμένη δουλειά και εξασφαλισμένα χρόνια συνταξιοδότησης. Αυτό για εμάς είναι αδιαπραγμάτευτο. Και παίρνοντας υπόψη ότι στη διάρκεια των 30 ή 40 δυστυχώς χρόνων που δουλεύει κάποιος - τα επόμενα χρόνια θα είναι και 40 και 50 χρόνια - το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι οι ανθρώπινες ανάγκες αυξάνονται καθημερινά.

Αυτό είναι το προοδευτικό στοιχείο της ζωής, δεν μπορούμε να έχουμε τις ανάγκες που είχαμε πριν 10, 20 και 30 χρόνια. Οι ανάγκες αυξάνονται. Αυτή είναι η πρόοδος στη ζωή και αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός. Να έχεις περισσότερο ελεύθερο χρόνο, να ζεις καλύτερα, να ζεις πλουσιότερα - δεν εννοώ με την σπατάλη που κάνει και την πολυτέλεια της πλουτοκρατίας. Να χαίρεσαι τη ζωή σου και να συμβάλλεις κοινωνικά, με όποιο τρόπο και δρόμο διαλέξει ο καθένας.

Ενα δεύτερο. Η κρίση υπάρχει, τα ελλείμματα υπάρχουν, τα χρέη υπάρχουν. Αυτά υπάρχουν σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Δεν υπήρχε σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ή ο τάδε ανίκανος ή ο τάδε λιγότερο ικανός υπουργός. Επομένως, είναι κρίση του συστήματος και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Εδώ δεν έχουμε μία πολεμική καταστροφή που τα ισοπέδωσε όλα και επομένως είμαστε σε ένα τοπίο ξερό - ή έγινε ένα τσουνάμι ή ένας σεισμός και δεν άφησε τίποτα όρθιο στην Ελλάδα - και πάλι θα υπήρχαν ταξικές διακρίσεις, αλλά να πεις "ξέρεις, συγκρατώ και δε ζητάω τα πάντα".

Το "τσουνάμι" που έχουμε είναι πολιτικό, κοινωνικό σε βάρος των εργαζομένων. Επομένως δεν διαπραγματευόμαστε. Είμαστε υπέρ της μόνιμης δουλειάς, και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα - αφού υπάρχει ο ιδιωτικός τομέας. Επίσης, δεν συμφωνούμε καθόλου με αυτό τον δρόμο που ανοίγει η κυβέρνηση - τα ίδια έλεγε και η ΝΔ - ότι σε κάθε πέντε θέσεις που κενώνονται στο Δημόσιο, θα προσλαμβάνεται ένας. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι περιττοί οι άνθρωποι στο Δημόσιο. Απλώς θα ιδιωτικοποιήσουν και τομείς που σήμερα είναι στο Δημόσιο και θα τους πάνε στον ιδιωτικό τομέα. Και θα κάνουν το εξής πράγμα: Θα μοιράσουν μία θέση εργασίας σε πέντε. Οταν λένε δηλαδή "σε κάθε πέντε κενές θέσεις θα παίρνουμε έναν" εννοούνε το αντίστροφο: Πέντε άνθρωποι θα μοιράζονται μία θέση εργασίας. Επομένως θα γενικευθεί αυτή η μορφή.

Αρα, η άμυνα που έχουμε εμείς, είναι να μην αποδεχθούμε αυτή την τραγική εξέλιξη που έχει η πολύχρονη απασχόλησή σας στον δημόσιο τομέα. Αυτή είναι άμυνα για εμάς. Η επιθετική πολιτική είναι "δουλειά για όλους". Ξεκαθαρίζοντας όμως το εξής πράγμα: Οτι για να πραγματώσεις 100% την κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού, είτε στη σφαίρα της παραγωγής, είτε των υπηρεσιών, είτε σε όλο το εποικοδόμημα, για να μπορέσεις να κάνεις πλήρη κατανομή με σταθερή δουλειά, η ιδιοκτησία του πλούτου πρέπει να είναι στο λαό. Διότι ο κάθε επιχειρηματίας προγραμματίζει το πολύ για την επιχείρησή του, και πάλι φοβάται τον ανταγωνιστή τον διπλανό του. Αρα για να γίνει αυτός ο προγραμματισμός σημαίνει ότι δεν κάνουν κουμάντο οι επιχειρηματίες. Οπου κάνουν κουμάντο οι επιχειρηματίες θα έχουμε αυτή την εξέλιξη.

Με αυτή την έννοια, η υπόσχεσή μας είναι η εξής: Οχι να συνεχίζουμε να σας συμπαραστεκόμαστε, είναι υποχρέωσή μας. Δεν είναι φιλανθρωπία ούτε εκκλησιαστική, ούτε κομματική. Αλλά μας ενδιαφέρει, και αυτή είναι η αγωνία μας, να γίνουμε πιο ικανοί να πείσουμε περισσότερους για το δίκιο της δικής σας υπόθεσης, να μην παραπλανώνται από αυτά που τους λένε η κυβέρνηση και όλα τα άλλα παπαγαλάκια. Δεύτερο να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και να γίνουμε και ποσοτικά και ποιοτικά περισσότερο μαχητικοί. Εχουμε περιθώρια, δεν τα έχουμε εξαντλήσει όλα, να είμαστε ακόμα πιο συνεπείς και να έχουμε ενότητα λόγων και έργων.

Αυτό θέλουμε να κάνουμε, βεβαίως ξεκαθαρίζουμε ότι ποτέ δεν υποσχεθήκαμε ότι θα πατήσουμε ένα κουμπί και με την ευλογία και την ικανότητά μας θα λυθούν τα προβλήματα. Εκεί που μετράμε τη δύναμή μας - και εκεί πρέπει να μας κρίνετε εσείς και να κάνετε παρατηρήσεις - είναι αν αναπτύσσουμε την ικανότητα της πειθούς και της συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων.

Σε αυτό τον τομέα μας ενδιαφέρει να διακριθούμε. Οχι, δηλαδή, εμείς να υποκαταστήσουμε το λαό στη λύση των προβλημάτων, γιατί δεν γίνεται. Αλλά πάνω από όλα με τη δική μας δράση, να γίνει πραγματικά ο εργαζόμενος λαός ο πρωταγωνιστής. Το να γίνει πρωταγωνιστής ο λαός δεν μας φοβίζει. Εμείς δε θέλουμε να είμαστε μία πρωτοπορία αποσπασμένη από το λαό. Θέλουμε το λαό να είναι μπροστά. Και βεβαίως, για να είναι μπροστά ο λαός, το ΚΚΕ πρέπει να έχει και τις ικανότητες αλλά και τη δύναμη και τη συμπάθεια του λαού για να μπορεί να ανταποκρίνεται.

Αγωνιστική χρονιά. Εμείς αν θέλετε πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει και η αγωνιστική αλληλεγγύη σε εσάς και η κοινωνική αλληλεγγύη. Να κατανοήσουν τα προβλήματά σας. Πρέπει να μείνετε ενωμένοι. Κάποιοι θα προσπαθήσετε - και καλά θα κάνετε - να βρείτε μία δουλειά. Αυτό είναι ανθρώπινο. Αλλά δεν πρέπει να χαθούν αυτοί οι δεσμοί που αναπτύχθηκαν μεταξύ σας και με τα σωματεία, γιατί ακόμα και αν βρείτε κάποια δουλειά, πάλι θα είσαστε ευκαιριακά απασχολούμενοι.

Ετσι λοιπόν με την αισιοδοξία που δίνει η συνείδηση του τι φταίει και την αισιοδοξία που πάντα φέρνει ο αγώνας, ακόμα και αν δεν έχει άμεσα αποτελέσματα, να ευχηθούμε ότι η επόμενη χρονιά και η μεθεπόμενη θα είναι μία χρονιά που οι επάνω - όλοι οι επάνω, όχι μόνο αυτοί που είναι στην κυβέρνηση αλλά όλοι αυτοί που κάνουν κουμάντο - θα αρχίσουν να αισθάνονται κάποια ανατριχίλα, ένα φόβο τα επόμενα χρόνια».