Τα χαρακτηριστικά της συναίνεσης και της υποταγής διέκριναν τις όποιες τοποθετήσεις των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, στο 33ο Συνέδριο της ΓΕΝΟΠ. Ενα Συνέδριο που με ευθύνη της πλειοψηφίας - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΑΔ (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) - σημαδεύτηκε από νοθεία και τις άδειες καρέκλες, δείχνοντας ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρηση εκείνων των συσχετισμών που τους επιτρέπει να υπονομεύουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και να διευκολύνουν το πέρασμα των αντεργατικών - αντιλαϊκών πολιτικών. Αυτό αποδεικνύει και το γεγονός ότι οι τρεις παρατάξεις της πλειοψηφίας καταψήφισαν την πρόταση που έθεσαν οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, η «Αγωνιστική Συνεργασία», στο Συνέδριο για την κήρυξη απεργίας στις 10 Φλεβάρη.

Από τη μεριά της, η «Αγωνιστική Συνεργασία» ανέδειξε τις επιπτώσεις της πολιτικής ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πολιτική που έχει οδηγήσει στο χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας με την ταυτόχρονη επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας (εργολαβίες, «ενοικιαζόμενοι» κλπ.) στη ΔΕΗ. Την ίδια στιγμή εξαναγκάζει τα λαϊκά νοικοκυριά να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τους λογαριασμούς. Οι ταξικές δυνάμεις επισήμαναν ότι ο αγώνας ενάντια σε αυτή την πολιτική συνδέεται με την πάλη για έναν αποκλειστικά κρατικό, ενιαίο φορέα Ενέργειας, που μπορεί να υλοποιηθεί μόνο στο πλαίσιο μιας λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας.

Επίσης, οι εκπρόσωποι της «Αγωνιστικής Συνεργασίας» αναφέρθηκαν στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Στάθηκαν στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό, τη νέα φορολογική επιβάρυνση, τη σκληρή πολιτική εισοδηματικής λιτότητας και άλλα. Υπογράμμισαν την ανάγκη οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ να προχωρήσουν σε συσπείρωση με τις ταξικές δυνάμεις στην κατεύθυνση οργάνωσης του αγώνα τους και συντονισμού της δράσης τους με το σύνολο των εργαζομένων. Να βάλουν εμπόδια στην εφαρμογή της αντεργατικής πολιτικής, να διεκδικήσουν αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες τους.

Στις όποιες τοποθετήσεις έγιναν από τις παρατάξεις της πλειοψηφίας κυριάρχησε η λογική του «κοινωνικού εταιρισμού». Αποδέχονται πλήρως τη λογική του ανταγωνισμού και της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας. Το μόνο που ζητάνε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις - και τη σημερινή - είναι να εξασφαλίσουν για τη ΔΕΗ ίσους όρους ανταγωνισμού με τις άλλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, σαν να είναι οι ίδιοι μανατζαραίοι της επιχείρησης.