Υπάρχουν βέβαια συγκεκριμένες θέσεις που το ΚΚΕ βάζει σήμερα μπροστά. Αιτήματα και προτάσεις, διεκδικήσεις άμεσες με γνώμονα τα συμφέροντα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, με γνώμονα να μην πεταχτεί βίαια ο φτωχός αγρότης από την παραγωγή, για να μπορεί να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του και να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής αγροτικής οικογένειας. Για παράδειγμα σε αυτό το πλαίσιο, όπως το ΚΚΕ προτάσσει το ζήτημα του κατώτατου εισοδήματος, του μισθού, του μεροκάματου για τον εργάτη, με τον ίδιο τρόπο θέτει και το θέμα των κατώτατων εγγυημένων τιμών για τα προϊόντα που παράγει ο αγρότης για να έχει εγγυημένο εισόδημα. Το ποιες είναι οι εγγυημένες τιμές οι αγρότες το γνωρίζουν. Είναι οι τιμές που βγάζουν το κόστος παραγωγής και του δίνουν και εισόδημα, επομένως του δίνουν τη δυνατότητα να συνεχίζει να παράγει και μάλιστα χωρίς το βραχνά των τραπεζικών δανείων. Αυτές διεκδικούν για να μπορέσουν να ζήσουν, σε συνδυασμό με τη μείωση των τιμών των καλλιεργητικών εφοδίων ώστε οι τιμές των προϊόντων τους να είναι φτηνές και να μπορούν να καλύπτουν τις διατροφικές ανάγκες των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων.

Ενα παράδειγμα: Το ΚΚΕ δέχεται ότι πρέπει να πέσει το κόστος παραγωγής. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό; Μια εξουσία που θα υπηρετεί τις ανάγκες του εργάτη και του φτωχού αγρότη, με κοινωνικοποιημένα τα μεγάλα μέσα παραγωγής και τη γη, άρα και τις βιομηχανίες παραγωγής καλλιεργητικών εφοδίων, θα προμηθεύει τα λιπάσματα και τους σπόρους σε πολύ χαμηλές τιμές αφού δε θα υπάρχει το κέρδος του καπιταλιστή. Αυτό αυξάνει τις τιμές. Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο σήμερα; Οσο κι αν πέσει η τιμή σε λιπάσματα και σπόρους, σε πρώτες ύλες, τα μονοπώλια που ελέγχουν τους κλάδους αυτούς, δεν είναι διατεθειμένα να αυτοκτονήσουν, πουλώντας στο κόστος, χωρίς να κερδίζουν. Αλλιώς δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχουν... Αρα, λοιπόν, μπαίνει το θέμα της ανάγκης για όλη την κοινωνία να υπάρχει δημόσια λιπασματοβιομηχανία που να εξασφαλίζει ότι θα τα πουλά ή θα τα δίνει σε τιμές που θα ικανοποιούν τον μικρό αγρότη - ανάλογα με τις συνθήκες και σε ποιο βάθος έχουν προχωρήσει οι όποιες αλλαγές - και όχι για να βγάλει κέρδος. Το κέρδος μέσα σε αυτές τις συνθήκες θα είναι να πάρουν οι φτωχοί αγρότες, οι συνεταιρισμένοι στον παραγωγικό συνεταιρισμό, εισόδημα και να υπάρχει ένα φτηνό προϊόν να μπορεί να το αγοράζει ο κόσμος. Βεβαίως ακόμη μεγαλύτερο θα είναι το κέρδος για ολόκληρη την κοινωνία.

Αλλο παράδειγμα: Το θέμα της διάθεσης των προϊόντων. Αυτά που λέγανε παλιά, να είσαστε έξυπνοι και οι συνεταιρισμοί σας θα βρίσκουν αγορές, είναι ψέματα. Στον καπιταλισμό δεν είναι θέμα εξυπνάδας ή χαζομάρας το εάν θα μπορεί να πουλήσει ο αγρότης την παραγωγή του. Οι συνεταιρισμοί δουλεύουν για τους καπιταλιστές. Υπάρχουν επομένως συγκεκριμένοι όροι που μπαίνουν. Κάποτε, έλεγαν στους αγρότες να θάβουν τα προϊόντα τους για να πάρουν επιδότηση. Σήμερα τους λένε να προσανατολιστούν σε βιο-καλλιέργειες, παπαρούνες, βατόμουρα και άλλα τέτοια και να παρατήσουν τα προϊόντα που μπορεί να παράγει ο τόπος, με δεδομένες τις συνθήκες και τις συνολικές ανάγκες του λαού για διατροφή. Είναι επιπλέον γνωστό ότι με την αναθεώρηση της ΚΑΠ τα επόμενα χρόνια θα εγκαταλειφθούν πάνω από 2 εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργειών. Ποιοι θα την πληρώσουν; Οι φτωχοί αγρότες ή τα μονοπώλια που θα έχουν συγκεντρώσει τη γη αγοράζοντας τα χωράφια για ένα κομμάτι ψωμί; Η συγκέντρωση της παραγωγής θα έχει θετικό αποτέλεσμα για τους ατομικούς παραγωγούς μόνο εφόσον συνδεθεί με ενιαίο κρατικό οργανισμό συγκέντρωσης, ικανοποιητικές εγγυημένες τιμές ανά προϊόν, και όχι η συγκέντρωσή της από τα μονοπώλια.

Είναι δεδομένο ότι η πρόταση του ΚΚΕ για να υλοποιηθεί απαιτείται να βρεθεί στη διακυβέρνηση η ίδια η εργατική τάξη και η φτωχή αγροτιά. Γι' αυτό και αυτός ο δρόμος, ο άλλος δρόμος είναι και δρόμος πάλης που σχετίζεται άμεσα και με το σημερινό αγώνα του αγρότη για να μπορεί να ζήσει, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, τις συνθήκες της καπιταλιστικής αγοράς. Οσο περισσότερες νίκες σημειώσει σήμερα, με δεδομένο το συσχετισμό δύναμης, τόσο πιο αποφασιστικά μπορεί να παλέψει για τον τελικό και κρίσιμο στόχο που θα αλλάξει μια και καλή τη ζωή του. Το να έχουν οι εργάτες μαζί με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, οι ίδιοι στα χέρια τους την τύχη τους. Να απολαμβάνουν τους κόπους τους και τον πλούτο που παράγουν. Γιατί μπορεί να υπάρχουν νίκες για το εργατικό κίνημα και τη φτωχή αγροτιά μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, όμως, όσο σημαντικές κι αν είναι αυτές, σε τελική ανάλυση δεν μπορούν να λύσουν το βασικό πρόβλημα, το πρόβλημα της εκμετάλλευσης της φτωχής αγροτιάς από τις πολυεθνικές, τα μονοπώλια, τους μεσάζοντες.