Το νομοσχέδιο έρχεται να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των μεγαλοεργοδοτών όσον αφορά στην «ευελιξία» της εργασίας, κάτι που με τον τρόπο τους ομολογούν και οι συντάκτες του όταν στην εισηγητική έκθεση αναφέρουν: «Το μέγιστο μέρος των ελληνικών βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων προσβλέπει στην εφαρμογή ευέλικτης διευθέτησης του χρόνου εργασίας». Η ευελιξία αυτή, αλλά και η μείωση του εργατικού κόστους, η επέκταση τής μερικής απασχόλησης, η δυνατότητα για περισσότερες απολύσεις και μάλιστα στο όνομα «αύξησης των προσλήψεων», η υπονόμευση του ΙΚΑ μέσα από τη μείωση στις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών, η αύξηση της εκμετάλλευσης και το μοίρασμα των θέσεων πλήρους απασχόλησης σε δυο και τρεις εργαζόμενους, αποτελούν τις κεντρικές επιδιώξεις του νομοσχεδίου.

Πυρήνα του νομοσχεδίου αποτελεί το άρθρο 5 που κατοχυρώνει τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» σε ετήσια βάση για τον εργοδότη και τη διαχείριση για λογαριασμό του 138 ωρών εργασίας χωρίς να υποχρεώνεται σε αμοιβή. Στην πράξη αυτό το προνόμιο μεταφράζεται σε κατάργηση του οχτάωρου αλλά και του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας. Με το άρθρο 6 μειώνονται κατά 18% οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών στο ΙΚΑ, για όλους εκείνους τους εργαζόμενους που οι αποδοχές τους δεν ξεπερνούν τις 200.000 δραχμές, χωρίς όμως σ' αυτές να υπολογίζονται οι υπερωρίες. Το κόστος για το ΙΚΑ ανέρχεται σε 25 δισεκατομμύρια, αν και το νομοσχέδιο προβλέπει ότι η «προίκα» μπορεί ν' αναπροσαρμοστεί.

Με το άρθρο 9 καταργείται το πλαφόν του 2% στις ομαδικές απολύσεις. Τώρα οι επιχειρηματίες που απασχολούν 20-200 εργαζόμενους θα μπορούν να απολύουν 4 κάθε μήνα, που σημαίνει ότι το όριο των απολύσεων φτάνει στο 8%.

Την επέκταση της μερικής απασχόλησης εξασφαλίζουν τα άρθρα 7 και 8 με τη διεύρυνση της μερικής απασχόλησης και κάτω των 4 ωρών, αλλά και την προσπάθεια να πειστούν πολλοί μακροχρόνια άνεργοι να εγκαταλείψουν τα Ταμεία Ανεργίας, έναντι των 30.000 δραχμών που θα λαμβάνουν ως οικονομική ενίσχυση αλλά για 12 μόνο μήνες.

Η «σύνταξη στην 35ετία» που προπαγάνδισε η κυβέρνηση ως μια μεγάλη παροχή στους εργαζόμενους, με το άρθρο 11, θα μείνει σαν το ανέκδοτο της χρονιάς, αν το θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό για να μπορεί οποιοσδήποτε να αστειευτεί. Πρόκειται για μια μεγάλη απάτη, την οποία δεν μπορεί πλέον ν' αποκρύψει η κυβέρνηση. Το «προσυνταξιοδοτικό μηνιαίο επίδομα», κατ' αρχήν, αφορά μόνο μια μικρή κατηγορία, απ' αυτούς τους εργαζόμενους που έχουν 10.500 ένσημα - 35ετία. Οι περιορισμοί για 7.500 ένσημα στα βαρέα και ανθυγιεινά, από τα 10.500 ένσημα, μηδενίζουν την αξία του μέτρου, πολύ περισσότερο που το κράτος δε συμμετέχει, το κόστος φορτώνεται στον ΛΑΕΚ, αλλά και όλη η ρύθμιση είναι στον αέρα.

Με άλλες διατάξεις καταργούνται επιδόματα σε ορισμένες κατηγορίες δικαιούχων και αυξάνονται εισφορές.

Τέλος, το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή περιέχει ορισμένες αλλαγές που προβλέπουν: Την ισχύ της διευθέτησης και στις εποχιακές επιχειρήσεις και τη ρύθμιση των διαδικασιών εφαρμογής της με υπουργικές αποφάσεις (άρθρο 5). Επιπλέον, στο άρθρο 10 με το οποίο επικυρώνεται νομοθετικά η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασία που προέβλεπε την ασφαλιστική κάλυψη μακροχρόνια ανέργων που βρίσκονται 5 χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση με χρήματα των εργαζομένων (ΛΑΕΚ), προβλέπεται ότι γι' αυτούς που είναι στα βαρέα και ανθυγιεινά δε θα υπολογίζεται η ασφαλιστική αυτή περίοδος ως τέτοια.