Μετά το θάνατο του Ασπρογένη, δεξιοτέχνη στο ταρ, (μουσικό όργανο, πρόδρομος της κιθάρας), ο πρωτότοκος γιος του, Χοσεΐν, κληρονομεί το ταρ του πατέρα του. Ομως, παρόλο που τα ταρ πάντα «παραδίνονται» στους αρπισμούς των πρωτότοκων κληρονόμων, το συγκεκριμένο όργανο αντιστέκεται στις προσπάθειες του Χοσεΐν, κάτω από τα δάχτυλά του δε μοιάζει τίποτε παραπάνω από ένα στεγνό, άκαμπτο ξύλο, χωρίς σφρίγος - ήχοι ξεροί ενός οργάνου που πενθεί. Ετσι, μαζί με τον μικρότερο αδελφό του Νουρ, ο Χοσεΐν ξεκινά ένα ταξίδι για το Αρνταμπίλ, όπου ο καλύτερος οργανοποιός της χώρας θα μπορέσει να χορδίσει το ταρ και, ίσως, να του ξαναδώσει ζωή. Οταν φτάνουν στον προορισμό τους αντικρίζουν μια πόλη, γεμάτη θλίψη. Οι κάτοικοί της θρηνούν για τη δολοφονία του Μοχσέν, επίσης δεξιοτέχνη του ταρ - κατά πολύ ανώτερου απ' τον Ασπρογένη - ανθρώπου τυφλού και «αγίου». Οι κάτοικοι της πόλης είναι απαρηγόρητοι για τη δολοφονία του και, εντελώς αδικαιολόγητα, φυλακίζουν τα δύο αδέλφια. Ποιο είναι, όμως, το έγκλημα που διέπραξαν; Ποιο μυστικό κρύβεται πίσω από τα διάφανα πέπλα του χρόνου, και γιατί το ταρ του δολοφονημένου Μοχσέν λύνει τη σιωπή του στα δάχτυλα του φυλακισμένου γιου του Ασπρογένη;

Στο βιβλίο «Το μυστικό του πατέρα μου» (εκδ. «Μελάνι») η Γιασμίν Γκατά συνθέτει μια συγκλονιστική ιστορία που πραγματεύεται, με «χαμηλόφωνο» τρόπο, τα ανθρώπινα πάθη, τη θεϊκή πνοή του έρωτα και το ζωώδες άγγιγμα του μίσους, του φθόνου, του φόνου. Μέσα από τη γραφή της, ο αναγνώστης ταξιδεύει, μαζί με τον - τραγικό - ήρωα Χοσεΐν προς το παρελθόν, την αμετάκλητη επίγνωση των μυστικών του και, τελικά, την κάθαρση.